Ανορεξία

Γειά σας παιδιά είμαι νέα στην παρέα. Διάβασα πολλά σε αυτό το φόρουμ και αποφάσισα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας την εμπειρία μου. Είμαι 17 ετών και 1,78. Όταν ήμουν 15 ετών "άρχισαν τα προβλήματα μου με τον καθρέφτη". Ήμουν τότε 57 κιλά και ήθελα να χάσω βάρος γιατί πίστευα ότι ήμουν παχουλή. Η μαμά μου ήταν αντίθετη σε αυτό, όσο μου έλεγε να φάω τόσο εγώ δεν έτρωγα. ʼντεχα μέχρι 3-4 μέρες ''χωρίς να τρώω τίποτα στην κυριολεξία''. Μόνο νερό, πολύ νερό, παρα πολύ νερό. Έπεινα τόσο που το στομάχι μου φούσκωνε... Στο διάσμημα αυτών των ημερών έχανα 4 κιλά, από 57 η ζυγαριά έδειχνε 53. Μετά από αυτό το διάστημα το στομάχι μου δεν άντεχε άλλο απο τη νυσκοσύνη, όχι τόσο από πείνα αλλά πιο πολύ ήταν αδυναμία, εξάντληση, αυτά κυρίως και η μαμά μου που περίμενε έξω από την πόρτα του δωματίου μου με έναν δίσκο φαγητό.... Όταν πια έτρωγα το μυαλό μου ξυπνούσε για λίγο και σκεφτόμουν τις ακρότητες που έκανα στο σώμα μου και στεναχωριόμουν.... Αλλά στεναχωριόμουν περισσότερο επειδή τα κιλά που υποτίθεται ότι έχανα ξαναγύριζαν απο 53 πάλι 57... Είχα και τη μαμά μου κολλημένη πάνω μου περιμένοντας να της εξηγήσω ''γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου''. Προσπαθούσα να της πω πως αισθάνομαι και κυρίως πως βλέπω το σώμα μου. Δεν ήθελε να καταλάβει ή δεν μπορούσε... δεν ξέρω... ''τι μου λές να συμφωνήσω στην παραλογία σου;'' μου έλεγε πάντα ενώ προσπαθούσα να κάνω αυτό που μου ζήτησε να της εξηγήσω.
Αυτό συνεχίστηκε ένα χρόνο μέχρι τα 16 μου. Όποτε ένοιωθα παχουλή έκανα 3 και 4 μέρες να φάω. Ή έκανα μανιοδώς γυμναστική αφού είχα γραφτεί σε γυμναστήριο και είχα πάει σε διατροφολόγο μετά από πίεση της μητέρας μου αφού έλεγε "αν θες να χασεις βάρος να το κάνεις σωστά". Όμως ο διατροφολόγος μου είπε ότι ''δεν χρειάζομαι δίαιτα και δυστυχώς δεν μπορεί να με αναλάβει". Λες και ήταν δικηγόρος.. Απογοητεύτηκα και συνέχεισα να πηγαίνω γυμναστήριο και όταν δεν ήμουν καλά αμέσως σταματούσα το φαγητό γιατί αυτό με έκανε να νοιώθω κσλύτερα... Από τις διαταραχές αυτές το σώμα μου άρχισε να με εκδικείται. Μια φάε μια μην τρώς, μια φάε μια μην τρώς και από τότε μέχρι τώρα πάντα έχω ανωμαλίες στον κύκλο μου και μου πέφτουν τα μαλλιά... Δεν καταλαβαίνω γιατί μέχρι σήμερα αφού ποτέ δεν έφτασα να έχω νευρική ανορεξία μετά από ένα χρόνο ταλαιπωρούμε ακόμα με άσχημες συνέπειες για τότε;

Καλό μου κορίτσι, το πρόβλημα σου χρειάζεται εξειδικευμένη αγωγή.
Θα σου πρότεινα να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο που θα σε βοηθούσε να διακρίνεις το πρόβλημα που σε κάνει να βλέπεις
το σώμα σου παχουλό, ενώ είσαι μόλις 57 κιλά με ύψος 1.78

Είσαι μικρή κοπέλα και είναι κρίμα να βλάπτεις τον εαυτό σου και να υπονομεύεις την υγεία σου.

Ένας ψυχολόγος ειδικευμένος σε διατροφικές διαταραχές είμαι σίγουρη οτι θα σε βοηθούσε.

Σου εύχομαι καλή επιτυχία, και σε παρακαλώ μην το καθυστερείς καθόλου, γιατι όπως είδες τα πρώτα σημάδια είναι ορατά {διαταραχές κύκλου, και απώλεια μαλλιών} δεν είναι λίγο πράγμα...
πολλά φιλιά

Ψυχίατρο.... ναι... κανονικά θα έπρεπε να ντρέπομαι που το λέω δημόσια σε ένα φόρουμ!! Σε ψυχίατρο και όχι ψυχολόγο είχα πάει στα 15. Η διάγνωση ήταν ήπια κατάθλιψη και συμπτώματα ανορεξίας.... Με βοήθησε αρκετά αν σκεφτείς ότι τώρα που είμαι 17 δεν είμαι ανορεξική.... γιατί πήρα και κιλά από τότε είμαι 60 κιλά τώρα. Το θέμα μου είναι ότι από τότε έχω μικροπροβλήματα υγείας και αναρωτιέμαι το γιατί αφού έχει περάσει τόσος καιρός.... τέλος πάντων ήθελα απλώς να το μοιραστώ. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μέρες που το σκέφτομαι έντονα αλλά μέχρι στιγμής δεν το αφήνω να με κιριεύσει.

Ευχαριστώ για τη συμβουλή......

Και γιατί πρέπει να ντρέπεσαι επειδή πήγες σε ψυχίατρο;Δεν είναι κακό.Μακάρι να μπορούσαν όλοι ν'αντιμετώπιζαν με αυτόν τον τρόπο τις διαταραχές τους.Ξέρεις πόσοι άνθρωποι γύρω μας έχουν πρόβλημα και δεν πηγαίνουν σε ειδικό;

ο ψυχίατρος θα σε βοηθήσει να καταλάβεις για πιο λόγο θες να χάσεις κιλά απτη στιγμή που είσαι ήδη αρκετά αδύνατη.πιστεύω οτι εκεί πρέπει να εστιάσεις εξαρχής.τι κρύβεται δλδ πίσω απο την ανθυγιεινή δίαιτα(όπως λες)που επιβάλλεις στον εαυτό σου. κ τότε να κάνεις αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η ψυχή σου. Εγώ στην ηλικία σου,΄΄ενιωθα οτι αυτό που έκανα ηταν κακό,αλλά δεν κάθισα ποτέ να το σκεφτώ ούτε να αντιληφθώ το μέγεθως του προβλήματος. το κατάλαβα πολύ αργότερα.εσύ που έχεις ήδη την ωριμότητα να θες να το αντιμετωπίσεις μη διστάσεις ειδικα΄απτη στιγμη που η μαμά σου ανησυχεί κ θέλει να σε βοηθήσει κ έχει καταλάβει τι συμβαίνει.

Kleanthi δεν είναι κακό το ότι πήγαινα σε ψυχίατρο... αν και όταν άρχισα τη θεραπεία ομολογώ ότι ένοιωθα παράξενα.. και εγώ είχα της επιφυλάξεις μου αλλα βλέπεις όταν είσαι 15 άλλοι τα κανονίζουν για σένα... τη μαμά μου εννοώ.... τώρα που είμαι 17 ευτυχώς δεν επεμβαίνει τόσο στη ζωή μου, αλλά πιστεύω ότι έχω μία απο της πιο υπερπροστατευτικές μαμάδες ...... όμως έχεις δίκαιο σε αυτό που λες.. αλλά αν το είχα πει ας πούμε τότε στην παρέα μου ότι επισκέπτομαι ψυχίατρο δεν θα το καταλάβαιναν και πιστεύω θα με αντιμετώπιζαν άσχημα, μπορεί όχι μποστά μου αλλά σίγουρα θα με έκριναν αρνητικά, αυτός ήταν ο λόγος που δεν το έμαθε κανείς ποτέ, ούτε για τον ψυχολόγο, ούτε για όλα αυτά. Μέχρι και ο μπαμπάς μου δεν το ήξερε τότε. Μόνο στο φίλο μου το είχα πει, ήξερα ότι θα αντιδράσει άσχημα αλλά δεν θα το διαδόσει πουθενά. Ήθελα όμως να το ξέρει γιατί ακόμα και αυτός με έβλεπε όταν δεν ήμουν καλά και με ρωτούσε διάφορα.... με στήριξε όμως πολύ!!! Αν και ούτε αυτός μπορούσε να καταλάβει την κατάσταση και πολλές φορές μαλώναμε γι' αυτό το θέμα.

bouliana ο ψυχίατρος πιστεύω με βοήθησε τότε... και νομίζω ότι λόγω της μητέρας μου που μου υπενθύμιζε συνέχεια τις συνέπειες των πράξεων μου έχω την ωριμότητα τώρα και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα καλύτερα. Όμως μερικές φορές αισθάνομαι πραγματικά μίσος για όλα αυτά που μου έκανε τότε. Εγώ δεν το έβλεπα ως προστασία αλλά νόμιζα ότι εξαιτίας της δεν μπορώ να καταφέρω αυτό που είχα βάλει στόχο, δηλαδή να χάσω 15 κιλά...

Τώρα είμαι 60 και υγειύς... υπάρχουν στιγμές όμως που η ψυχολογία μου πέφτει και αισθάνομαι χάλια. Τότε είναι που ασχολούμε συνέχεια με το σώμα μου και τα κιλά μου... ναι, αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τις δύσκολες καταστάσεις. Είναι λάθος το ξέρω.. όμως νοιώθεις τόσο καλά όταν χάνεις κιλά. Ανεβαίνει αμέσως η ψυχολογία σου!!!!

Νομίζω οι τροφικές διαταραχές ξεκινούν από αισθήματα κατωτερότητας... εγώ όταν άρχισε όλο αυτό ένοιωθά ότι είμαι παχουλή και αυτό είναι που με κάνει άσχημη. Και το έβλεπα και στον καθρέφτη, αυτό είναι το παράλογο σε αυτή την ψυχική αρρώστια.

Ο ψυχίατρος μου έλεγε ότι αρνούμαι να δεχτώ τις αλλαγές στο σώμα μου και δεν θέλω να μεγαλώσω... Δεν ξέρω.... ίσως να ήμουν και μπορεί να εξακολουθώ να είμαι ακόμη ανόρημη. Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε όλοι ότι είναι ωραία να χάνεις κιλά. Δεν ξέρω ίσως να λέω ανοησίες... Σίγουρα όμως η εξωτερική εμφάνιση παίζει μεγάλο ρόλο, αν όχι το μεγαλύτερο σε πολλά πράγματα.

είσαι μικρή μη βίαζεσαι να ωριμάσεις.ωραίο δεν είναι να χάνεις κιλά,ωραίο είναι να διατηρείς ένα όμορφο κορμί.το πολύ αδύνατο κορμί δεν είναι όμορφο,δείχνει άρρωστο αδύναμο κ καημένο.

viki mou geia kai apo mena!h exoterikh emfanish xereis pote paizei rolo?otan adanakla to mesa sou! dn 8umamai na mou pe pote kaneis poso omorfh eisai pou fainesai adunamh,xlomh,kourasmenh ktlp epeidh nomizeis pws exeis polla parapanisia kila kai dn trws.Adi8eta to provlima mou htan emfanes kai diolou gohteutikh dn m ekane.h exadlhtikh diaita se kamia periptosh den einai o tropos gia na adimetopiseis duskoles katastaseis.Oi duskoles katastaseis adimetopizodai me boliko 8arros kai dunamh!exe pisth ston eauto sou..auto htan gia mena tlxstn to kleidi.

viki μου βγάλε απο το μυαλό σου οτι η εξωτερική εμφάνιση είναι το παν κ βοηθάει σε όλες τις περιπτώσεις.βγάλτο γιατί είμαι σίγουρη οτι ήδη έχεις πολύ καλή εμφάνιση. κ σίγουρα αυτό που σε τρώει είναι οτι νιώθεις οτι εχεις ακόμα περισσότερα περιθώρια βελτίωσης. οτι κ να νομίζεις οτι θα σε βελτιώσει ,σίγουρα δεν είναι να χάσεις κιλά κ άλλα κιλά. κ πίστεψε με ποτέ δεν θα αρέσεις σε όλους γιατί ποτέ κανείς δεν αρέσει σε όλους. τα λέω σε σένα για να τακούω εγώ

ellele λυπάμαι αν είχες ή έχεις και συ το ίδιο πρόβλημα.... το ξέρω δεν αντιμετωπίζονται έτσι οι δυσκολίες αλλά τι να πω είναι ανεξήγητο αυτό το συναίσθημα, αυτό που σε κάνει να κόβεις με μιας το φαγητό. Τώρα έχουμε και εξετάσεις στο σχολείο... και είναι άστα να πάνε.... συνήθως το καλοκαίρι, όταν τελειώνει το σχολείο μετά σε πιάνει πιο έντονα... καταλαβαίνεις τι εννοώ...(μαγιό, παραλία)....

bouliana είσαι μέσα στο μυαλό μου.... κοιτά δεν πιστεύω ότι η εμφάνιση είναι το πάν(έτσι νομίζω δηλαδή), πιστεύω όμως ότι παίζει μεγάλο ρόλο!! Ας πούμε η έλξη με το αντίθετο φίλο, ή αν θέλεις το σεξ... εκεί παίζει πολύ μεγάλο ρόλο πιστεύω, θα μου πεις αυτό δεν είναι πρωτερεότητα στη ζωή, στην ηλικία όμως 15-18 ξέρεις τώρα... όλοι παθαίνουν ένα κούνημα σε αυτό το θέμα. Εγώ βέβαια όταν ξεκίνησε όλο αυτό δεν μου έλειπε ούτε ο φίλος μου ούτε η παρέα μου... τώρα θα μου πεις τότε γιατί;; δεν ξέρω ειλικρινά δεν ξέρω... ήθελα και θέλω να είμαι τέλεια εξωτερικα..... τι να πω....

σου λέω επειδή κεγώ κάπως έτσι ήμουν στα 17 μου, δεν έχει νόημα να σαι τέλειος. πάντα κάποιος μου έλεγε κάτι αρνητικό κ μετά έπεφτα σε μαύρη κατάθλιψη ακόμα κ αν ήξερα οτι ήμουν μια χαρά. ξεσ ο κόσμος είναι περίεργος.σε όλους μας αρέσει να μειώνουμε τους άλλους για να νιώθουμε καλύτερα.ποτέ δεν θασαι απ΄΄ολυτα ευχαριστημένη με την εμφάνιση σου,οπότε πρόσεχε την υγεία σου. κ μη δίνεις κ πολύ σημασία στη γνώμη των άλλων ειδικά αυτών που δεν εκτιμάς κ ιδιαίτερα.

Σ' ευχαριστώ bouliana και χαίρομαι που βρήκα αυτό το φόρουμ που υπάρχουν άτομα που κατανοούν αυτό που νοιώθω, γιατί ξέρεις δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κάποιος που δεν έχει βιώσει παρόμοια κατάσταση.... τέλος πάντων μην τα τραγικοποιώ κιόλας..

Ευχαριστώ πολύ bouliana,
Ευχαριστώ παιδια....!!!!!

να σαι καλά κοπελιά κ μην πιέζεις τον εαυτό σου.είμαι σίγουρη οτι είσαι μια κουκλάρα κ όποιος έχει αντίθετη άποψη πάιζει κ να ζηλεύει ξέρεις.