Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΑΜΟ & ΠΑΙΔΙ
Καλημέρα!!
Σας γράφω για να μου πείτε τις δικές σας εμπειρίες και απόψεις για το θέμα αυτό.
Γνωρίστηκα με τον άντρα μου το 2001, παντρευτήκαμε το 2006 και αμέσως έμεινα έγκυος στο γιο μου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι από την αρχή της σχέσης μας δεν ήταν ακριβώς ο πρίγκηπας στο άσπρο άλογο. Ήταν, όμως, αρκετά τρυφερός, όπως ήθελα και περνάγαμε αρκετά καλά μαζι. Στο κρεβάτι, δε, ταιριάζαμε - και ταιριάζουμε - τέλεια!!
Η αλήθεια είναι ότι τσακωνόμασταν αρκετά και τσακωνόμαστε ακόμα, αλλά, είναι πλέον θέμα συνήθειας.
Το πρόβλημα που βλέπω είναι ότι πλέον η τρυφερότητα που θυμόμουνα έχει κάνει φτερά. Έχουν μείνει οι καυγάδες που περιλαμβάνουν και λίγες αισχρολογίες, εκείνος ασχολείται πολύ με τον υπολογιστή, για να ασχοληθεί με το παιδί συνήθως θέλει λίγο κράξιμο πριν κλπ
Μου λείπει, όμως, αυτό το κάτι που υπήρχε... Πλέον δεν προτείνει να βγούμε οι δυο μας, δεν τον νοιάζουν οι διακοπές, και λόγω οικονομικών δυσχεριών πάμε μόνο στο χωριό του, όπου εγώ ασχολούμαι περισσότερο με το παιδί κι αυτός γυρίζει. Επίσης, αν το παιδί κοιμηθεί νωρίς και μπορούμε να το αφήσουμε στην πεθερά μου, πολλές φορές δεν θέλει να βγοόυμε μαζί για μπύρα, αλλά μόνος του.
Να προσθέσω ότι διακρίνω και μία ζήλια απέναντι στο παιδί, του οποίου οι ανάγκες εννοείται προηγούνται από τις δικές του.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Ουσιαστικά θέλω τη σχέση μου να είναι λίγο όπως ήτανε, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω και πως.
Να κανονίσω να βγούμε οι δυο μας, ή να πάμε κάπου Σαββατοκύριακο;
Να προσπαθήσω να τον κάνω λίγο να ζηλέψει;
Καμία ιδέα; Καμία παρόμοια εμπειρία;
please, help!!