Originally Posted by
paris1
γεια σας, το αγορι μου ηταν ναρκομανης (πολυτοξικομανης) σε αναρρωση.. ειχε παρακολουθησει ενα στεγνο προγραμμα και τον γνωρισα στην αναρρωση του. μετα απο 2 χρονια καθαροτητας αποφασισε να πιει αλκοολ αλλα τελικα δε μπορεσε να το διαχειριστει και επινε σε μεγαλες ποσοτητες και καθημερινα.. τοτε δεν ειχαμε επαφη ειχαμε χωρισει αν και επικοινωνουσαμε μια στο τοσο . καταλαβε πως δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα και εφοσον ηξερε πως για να ειμαστε μαζι πρεπει να ειναι καθαρος ξεκινησε να πηγαινει σε ομαδες αυτοβοηθειας. εσπασε καποιες φορες την αναρρωση του πινοντας καμια μπυρα αλλα εδω και 2 μηνες το ειχε παρει αποφαση ωσπου σε ενα τηλεφωνο που τον ακουσα ηταν σε ασχημη κατασταση , δεν αντιλαμβανοταν τι μου ελεγε ουτε κι εγω τι ακουγα. η αποψη μου ειναι οτι δεν ηταν μονο απο αλκοολ.. ο ιδιος ισχυριζεται πως ναι ηταν ενα ασχημο μεθυσι αλλα η γενικοτερη συμπεριφορα του του να ζηταει χρηματα απο δω κι απο κει σε φιλους και συγγενεις με την προφαση οτι ειναι ανεργος και δεν εχει ουτε λεφτα για να καπνισει με βαζει σε ασχημες σκεψεις. του εξηγησα οτι δεν τον αναγνωριζω και οτι περνω αποσταση γιατι δεν με τιμαει να ζω με καποιον που δεν αναγνωριζω. ισχυριζεται οτι υπερβαλλω και οτι δεν εγινε και κατι. δε ξερω πραγματικα αν η σταση μου μπορει να του ανοιξει το μυαλο στο να συνηδητοποιησει οτι δεν ειναι καλα και οτι οσο και να το κρυβει στους αλλους δειχνει ενας παραφρων ανθρωπος.
μεσα μου ποναω σιγουρα πολυ , ειμαι ενας ανθρωπος γεματος συναισθηματα και παντα χαρακτηριστικο μου ειναι η υπερβολη συναισθηματων και οχι της λογικης. σκληρη πολυ η σταση μου και φοβαμαι μηπως κανω τα πραγματα χειροτερα και για μενα και γι αυτον. ειναι πραγματικα ενας αξιολογος ανθρωπος που θα μπορουσα να ζησω για χρονια μαζι του ευτυχισμενη. ετσι τουλαχιστον τον ηξερα...
θα εκτιμουσα την αποψη σας
ευχαριστω