https://www.youtube.com/watch?v=fLfZrea5Zrw
τεστ
edit: Πέτυχε!!! Ευχαριστω savatage :)
Printable View
https://www.youtube.com/watch?v=fLfZrea5Zrw
τεστ
edit: Πέτυχε!!! Ευχαριστω savatage :)
θελω να προπονηθω για ironman 4 χιλλιομετρα κολυμπη 42 χιλλιομετρα τρεξιμο και 180 χιλλιομετρα ποδηλασια, τωρα κανω 7 χιλλιομετρα τρεξιμο 1 χιλλιομετρο κολυμπη και 20 χιλλιομετρα ποδηλασια, εχω δουλεια ακομα........... τη λετε θα τα καταφερω να παλεψω τη ψυχωση και να γινω IRONMAN
Στην εκκλησία
Την εκκλησία αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της,
τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.
Εκεί σαν μπω, μες σ' εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-
ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Επίσης και το ''Άξιον Εστί", του Οδυσσέα Ελύτη.
Δεν διαβασα Καβαφη αλλα θα γινει καποια στιγμη
απο ελυτη μονο το Μονογραμμα μεχρι στιγμης
Καπετάν Πολυξίγκης: Μωρέ δεν είναι κρίμα κι άδικο να μη βαστάει χίλια χρόνια η νιότη του ανθρώπου! Μπας και φοβήθηκε ο Θεός μην του πάρουμε το θρόνο, και σιγά σιγά, μπαμπέσικα, μας ξαρματώνει – μας βγάζει τα δόντια, μας ξεκλειδώνει τα γόνατα, μας τσακίζει τα νεφρά, μας θολώνει τα μάτια, και τρέχουν τα ρουθούνια και τα χείλια μας μύξες και σάλια; Δε με νοιάζει ο θάνατος, δε με νοιάζει, θεόψυχά μου, ας με φάει μια και καλή το βόλι. Μα αυτό το σιγανό ξεγιβέντισμα, όχι, δεν υπογράφω!
“ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ” Νίκος Καζαντζάκης
Δεν παω με πολιτικες πεποιθησεις αν κατι δεν ειναι πολιτικο αλλα πανανθρωπινο.
Εχω διαβασει Celin που θεωρειται φιλοναζιστης
Πραγματικα, αν διαβασει κανεις εργα του, θα εκπλαγει τρομερα απο τον τροπο που του συμπεριφερθηκε η εκκλησια.
Ισως ο πιο χριστιανος ολων. Σεβομαι και εκτιμω απεριοριστα το εργο του, παροτι θεωρω το χριστιανισμο δηλητηριωδη. Ο Καζαντζακης ειχε ψυχη αληθινη.
Αχ αναφέρατε τώρα δυο μεγάλες μου αγάπες, τον Καβάφη και τον Καζαντζάκη!
Στες Σκάλες
Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα,
από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή
είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες.
Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς, και συ
πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβοντας,
και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα
όπου την ηδονή δεν θά ’βρες, καθώς δεν την βρήκα.
Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ’ τον δώσω·
τον έρωτα που ήθελα — τα μάτια σου με το ’παν
τα κουρασμένα καί ύποπτα — είχες να με τον δώσεις.
Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν·
το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.
Aλλά κρυφθήκαμε κ’ οι δυο μας ταραγμένοι.
Σατραπεία
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.