To φόρουμ και το πνεύμα των Χριστουγέννων
Αν και ομολογώ αυτό τον καιρό το μυαλό μου είναι λίγο όσα παίρνει ο άνεμος τον τελευταίο καιρό, σοβαρεύτηκα απότομα κοιτώντας πάλι το μπάχαλο - η πιο ευγενική λέξη που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς - που ξανα-συμβαίνει εδώ μέσα...
Έλεος ρε παιδιά. Έλεος.
Μια και τα είπαμε χιλιάδες φορές για την αυτοκριτική που πρέπει να κάνει ο καθένας στη στάση του οταν μια κατασταση ξεφεύγει, τι άλλο να πούμε...
Βρισιές, προσβολές επειδή μας έβρισαν και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται...
Μιας και έχω περάσει κι εγώ από την κατάσταση του να μπαίνω συνέχεια και να εμπλέκομαι περισσότερο από όσο μου έκανε εμένα καλό στα τεκτενόμενα και στα γραφόμενα εδώ μέσα, θα πω κάτι μέσα απο καρδιάς...
Αφήστε το ίντερνετ για λίγο, μην μπάινετε και τόσο πολύ.
Αντί να μιλήσετε αποκλειστικά εδώ μέσα, μιλήστε εκεί έξω περισσότερο. Συζητήστε, διαφωνείστε αν έχετε την ανάγκη, μαλώστε αν έχετε την ανάγκη, πειράξτε αν έχετε την ανάγκη, φλερτάρετε αν έχετε την ανάγκη. Εκεί έξω περισσότερο, είναι πιο ωφέλιμο και κυρίως πιο πραγματικό.
Μην υποκαθιστάτε ή μην αναβάλλετε την θεραπεία σας μιλώντας εδώ μέσα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα, το \'ένα μπορεί να σαμποτάρει το άλλο... \'Αλλο ενημέρωση κι άλλο κύρια θεραπεία μέσω φόρουμ...
Εύχομαι το πνεύμα των Χριστουγέννων (που δεν υπάρχει αλλά ο καθένας αν έχει καλή διάθεση και απέναντι στους άλλους και στον εαυτό του μπορεί να είναι τελικά η διάθεση αυτή αυτό το πνεύμα όχι μόνο των Χριστουγέννων αλλά ολόκληρης της ζωής μας) να αγγίξει τις καρδιές όσων μπαίνουμε εδώ μέσα, τόσα και τόσα χρόνια, που έχουμε ανοίξει την καρδιά μας ο ένας στον άλλο, κι ας έχουμε γνωριστεί ή κι ας μην έχουμε γνωριστεί ποτέ...