Έχω ξεκινήσει να γίνομαι αντικοινωνική και αγενής κάποιες φορές
Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ, θα προσπαθήσω να το πάρω από την αρχή. Αρχικά είμαι φοιτήτρια στο τελευταίο έτος. Έχω αρκετές ευθύνες και αρκετά μαθήματα που χρωστάω.
Οι φίλες μου παρατήρησαν πρόσφατα λένε ότι έχω αλλάξει πολύ τελευταία και έχω γινει πιο νευρική και πιο αγενής. Η κολλητή μου επισης μου έκανε την παρατήρηση ότι γίνομαι πολύ εγωίστρια σε κάποια θέματα που δεν χρειάζεται. Ένα ας πουμε από αυτα ήταν επειδή δεν ήθελα να πάω στην γιορτή της τρίτης πολύ πολύ καλής μου φίλης, γιατί απλά βαριόμουν και ήθελα να κάτσω σπίτι. Μα ετσι και αλλιως βρισκομαστε αρκετα συχνα, παραπάνω κιολας απο ότι θα ήθελα. Τις αγαπω και τις 2 παρα πολύ, δεν θελω να τις χασω. Απλα οταν ρωτησα και τη γνωμη της μητερας μου μου ειπε ακριβως το ιδιο, οτι επρεπε να παω αφου ειναι φιλη μου, και οτι δεν ηταν σωστο. Γενικα ειδα οτι οντως εκανα λαθος σκεπτικο και οτι ηταν μια σημαντικη μερα για εκεινη αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε καθολου συναισθηματικα. Βγαινουμε να τονισω τουλαχιστον 1 φορα τη βδομαδα. Αυτο είναι ενα απο τα περιστατικά το πιο προσφατο κιολας.
Τρεις φιλες-συμφοιτητριες μου ειπαν το ιδιο πραγμα, ομως οχι σε παραπονο οπως οι φιλες μου. Πιστευαν οτι δεν θελω πλεον να βγαινω μαζι τους. Δεν ισχυε αυτο καθολου, ειναι υπεροχες,αλλα δεν ηξερα πως να τους εξηγησω τι γινοταν. Το να τους πω οτι μαρεσει να καθομαι σπιτι και οτι δυσανασχαιτω καθε φορά που μου λενε να βγω, δεν θα ηταν μια καλη δικαιολογια, ακομα και αν ηταν αληθινη. Εν τελει προσπαθησα να τους εξηγησω την κατασταση αλλα δεν φανηκε να την καταλαβαν ή να την δεχτηκαν, ισως δεν τους εξηγησα πολλα. Θα μπορουσα να προσποιηθω οτι ολα καλα, αλλά αν το εκανα θα επρεπε να καταπιεζω τον εαυτο μου να βγαινω με το ζορι. Και ειναι οτι χειροτερο να βγαινεις με το ζορι και να βγαζεις ουσιαστικα υποχρεωση. Δεν θελω να βγαζω ''υποχρεωσεις''. Θελω να βγαινω και να περναω καλα.
Τελος παντων, γενικα ειμαι ανθρωπος που αμα με αφηνες μεσα στο σπιτι μια βδομαδα, δεν θα ειχα κανενα απολυτως προβλημα. Θελω να καθομαι σπιτι, γιατι νιωθω οτι εχω τον ἐλεγχο στον χωρο μου. Δεν μαρεσει να βγαινω βραδυ, προτιμω το σπιτι μου. Μ'αρέσει να ταξιδευω, και εχω τα ξιδεψει αρκετά στο εξωτερικο και θα ηθελα να μετακομισω ώστε να γλιτωσω απο ολο αυτο το συναισθημα της καταπιεσης. Θέλω να παω σε ενα μερος που να μην με ξερει ψυχη και να μην περιμενει απο εμενα τιποτα. Ξέρω ότι το αγχος και ο πανικος δεν θα φυγουν , αλλα σιγουρα θα μειωθουν εάν μετακομισω κάπου μόνη μου. Σιγουρα βοηθάει σε προσωρινο σταδιο και ο διαλογισμος.
Γενικότερα δεν εχω αφήσει πολλά ατομα να με πλησιασουν, και οι φιλες για τις οποιες μιλάω είναι κοπελες που γνωριζω απο το σχολείο. Σχέση δεν έχω κάνει ποτέ, και γενικά μου φαίνεται πληρες αδιαφορο το να κανω μια, γιατι πραγματικα μονο αγχος θα μου εφερνε και παραπάνω ευθυνες.
Οσον αφορα τη σχολη προσπαθω με νυχια και με δοντια να τη παρακολουθω, αλλα δεν καταφερνω πολλά. Δεν εχω καθολου ορεξη να διαβαζω.
Ειναι λιγο σκορπιο το κειμενο, το ξέρω αλλα και γω δεν ξερω τι μου γινεται. Θα ήθελα η αλήθεια είναι μια τρίτη γνώμη. Εχω στεναχωρηθει με τα λογια ολων αλλα ξερω οτι αμα αλλαξω τον εαυτο μου δεν θα νιωθω εγω καλα. Δεν εχω καμια ορεξη να κοινωνικοποιηθω παραπανω, απλά θελω να μεινω μέσα στο σπιτι μου...