γιατί μην υπάρχουν αληθινοι άνθρωποι;
Καλησπέρα. Έχω γράψει εδώ στο φορουμ τι έχω περάσει και σε τι κατάσταση βρισκόμουν. Καθώς ξεφύγα λίγο είπα να ανοιχτό σαν άνθρωπος να ξεφύγω από το δωμάτιο μου το οποίο με ειχε στοιχιωσει και δεν ήθελα να βλέπω κανέναν..Να προσπαθήσω να ξεπερασω το πρόβλημα μου να μην σκέφτομαι και να είμαι χάλια κάθε μέρα όλη μέρα. 2 εβδομάδες τώρα λοιπόν πήγαινα καθόμουν στης νονάς μου μαζευομασταν παρέα και παίζαμε χαρτιά περνούσε η ώρα και ξεχνιομουν και ενιώθα καλύτερα και έτσι πήγαινα κάθε μέρα εφόσον έβλεπα ότι είμαι καλύτερα εκεί. καθώς είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και το παραμικρο να μου πεις για πλάκα εγώ θα το κρατήσω μέσα μου και θα στεναχωρηθω απίστευτα και θα το σκέφτομαι για εβδομάδες. .. πριν λίγο λέει η νονά μου στον άντρα της "η φιλιοτσα σου θέλει να της πάρεις ένα μαλακτικο για τα ρούχα αύριο " και μετά του λέει "σαν κόρη σου είναι (εγώ δηλαδη) εφόσον την έχω βαφτισει εγώ θεωρείται κόρη σου" και απαντΑΕΙ αυτός και λέει "εμένα η κόρη μου άμα είχα δεν θα ήταν όλη μέρα στους δρόμους" μόλις το άκουσα αυτό μέσα μου ήταν λες και μου παιζαν μαχαιριες. .. ενιωσα πολύ άσχημα ,προσβολή και αδικία αλλά πιο πολύ στεναχωρεθηκα ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο μου και έκλαιγα με λυγμους και με έπιασε μια μικρή κρίση. .. δεν ξέρω τι να πω η εγώ φταίω που πιστεύω πάντα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αληθινή και καθαρή ψυχή όπως εμένα η οι άλλοί φταίνε που είναι τόσο κακοί άνθρωποι. ..