Originally Posted by
Rania-7
Καλησπερα παιδιά, λίγες μέρες πριν την καραντίνα γνώρισα ένα παιδί στη σχολή. Συστηθήκαμε απλώς και καναμε και ένα γρήγορο σχόλιο για τα της σχολής(ήταν η μόνη φορά που βρεθήκαμε από κοντά). Γίναμε φίλοι στο ινστα και είχαμε κάποια επικοινωνία και κατέληξε στο να πει «για να μη γράφουμε κατεβατά και επειδή δεν μπορώ να μιλήσω για όλα από εδώ, πάμε για κανα καφέ να γνωριστούμε κιόλας και να συζητήσουμε και γι αυτό». Απάντησα θετικά-αλλά κάπως ξενέρωτα γιατί δεν ήμουν σίγουρη πως το εννοούσε. Πέφτει καραντίνα την επόμενη, οπότε γύρισε Πάτρα και δεν βγήκαμε ποτε. Χαθήκαμε για κανα δίμηνο και όταν ξαναμιλήσαμε ήταν για τα της σχολής και έπειτα για ένα πολιτικό θέμα (αυτή τη φορά με δίκη του κίνηση). Διαφωνούσαμε ας πούμε σε κάτι και πρότεινε να βγούμε καλύτερα, κανονίσαμε καφέ με δίκη του προτροπή και ακυρώθηκε γιατί αρρώστησε(όντως ήταν αλήθεια).. βέβαια είπε πως το αναβάλουμε για άλλη φορά.. το επόμενο δίμηνο ξαναχαθήκαμε και αν και επέστρεψε Σεπτέμβρη Αθήνα και περίμενα να μου στείλει για τον καφέ, δεν έστειλε ποτε... αντέδρασα σε ένα στορυ του τις προάλλες και μου άνοιξε συζήτηση... έτσι σήμερα με αφορμή κάτι του έστειλα εγώ και αν και απάντησε άνετα, είπε ότι πρέπει να το κοιτάξει για να απαντήσει και ότι θα συζητήσουμε αλλά θα στείλει όταν μπορέσει γιατί είναι έξω τώρα... Μήπως ήταν ατάκα χυλοπιτουλας αυτή; Επίσης, τι προτείνετε να απαντήσω σε αυτό;
Απέναντι του διαχυτική δεν είμαι, ωστόσο σε κάποιες ατάκες του («α είσαι πολύ πολιτικοποιημένη», «τα βλέπεις πολύ ωραία», «σιγά σιγά θα σε πείσω για όλα» κ.α παρόμοια ) απαντώ με ανάλογο αμφίσημο τρόπο που να μην καρφώνει ότι μου αρέσει κιόλας..
Τί λέτε; Μήπως απλώς επειδή μου αρέσει κάπως παρεξηγώ τη στάση του;