Ακου επειδή το φροντιστήριο έχει γίνει ένα είδος must. Να σου εξηγήσω λίγο την κατάσταση να την καταλάβεις. Ενα σχετικά καλό φροντιστήριο που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να έχει 4 άτομα μέσα στη τάξη άντε μετά βίας έξι. Αν σε αυτά τα 6 άτομα έχει ένα παιδί κενά αυτό το παιδί είναι καταδικασμένο να αποτύχει (χρειάζεται ενισχυτική διδασκαλία και δεν θα τα προλαβαίνει όλα και πάλι) και ο καθηγητής δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό, γιατί αν ασχοληθεί με αυτό το παιδί τότε τα υπόλοιπα 5 θα πρέπει να μείνουν πίσω και να χάσουν χρόνο επανάληψης της ύλης. Δεν λέω ότι δεν θα βοηθήσει ένα παιδί που πηγαίνει φροντιστήριο, αλλά το φροντιστήριο δεν αρκεί για να πετύχει κάποιος όταν πηγαίνει το πρωί σχολείο. Πρέπει να βρεθεί άλλη φόρμουλα. Οι φόρμουλες που υπάρχουν είναι οι εξής και αυτό προτείνω στα δικά μου άτομα σαν οικογενειακός φίλος ή συγγενής στους γονείς και στα παιδιά. Δεν πιέζουμε ποτέ μα ποτέ ένα παιδί να αποφασίσει τι θα γίνει στα 18 εκτός αν το θέλει το ίδιο το παιδί. Δεν είναι ανάγκη καν ένα παιδί να περάσει από τα 18 του σε μία σχολή μπορεί να περάσει και στα 20 και στα 21 πάλι μικρό θα είναι και θα έχει αποφασίσει τι θέλει το ίδιο εκείνο. Αν γίνει έτσι τότε από τα 18 μέχρι τα 20 ή τα 21 ή έχει άπλετο χρόνο να αγγίξει την τελειότητα και εν συνεχεία αφού την αγγίξει να πει εγώ θα μπω στο ΣΣΑΣ ή θα μπω στη ΣΙ ή στη ΣΣΕ ή στο Πολυτεχνείο ή δεν ξέρω που. Ας αγγίξει πρώτα την τελειότητα να του ανοίξει τους δρόμους και μετά θα αποφασίσει έχοντας την άδεια εισόδου που του δίνει η βαθμολογία να μπει σε όποια σχολή θέλει.
Ενα παιδί λοιπόν έχει από τα 18 που θα τελειώσει το σχολείο του 3 χρόνια μπροστά του για να πάει έτοιμο να αγγίξει την τελειότητα, ενώ μπορεί παράλληλα από τα 18 μέχρι τα 20 να δοκιμάζει απλά την διαδικασία, απλώς να ζήσει το πως είναι χωρίς άγχος άντε να επιτύχω. Τη 3η χρόνια που θα πάει να δώσει (αν χρειαστεί γιατι ενδεχομένως με ένα 90% ποσοστό να καταφέρει να πιάσει το απόλυτο στην 2η τουλάχιστον στα 3 μαθήματα) θα το πιάσει ούτως ή άλλως. Κανένας γονέας όμως δεν βάζει το παιδί του να λειτουργήσει έτσι. Ολοι θέλουν και στρεσσάρονται στο να επιτύχουν κάτι με τη 1η. Δεν χρειάζεται με την 1η. Δεν χρειάζεται καν άγχος.
Οι Πανελλαδικές θέλουν στρατηγική για να πετύχει κάποιος και να μην εξαρτάται από την τύχη. Ναι αναγνωρίζω πως το μάθημα της έκθεσης είναι καθαρή τύχη και υποκειμενικό, αλλά την ίδια τύχη που θα χρειαστεί κάποιο δικό μας παιδί θα χρειαστεί και κάποιο άλλο αν το άλλο πετύχει την αριστεία στα υπόλοιπα τρία μαθήματα.
Υπάρχουν αξιόλογες ιστοσελίδες στα Ελληνικά με αξιόλογους καθηγητές που ένα παιδί απόφοιτο μπορεί να μελετήσει, να ρωτήσει ή να ζητήσει βοήθεια. Πχ στη φυσική το ylikonet το οποίο αν ξεκινήσει να το διαβάζει και να το μελετά θα αγγίξει τη τελειότητα και χωρίς φροντιστήριο. Το ίδιο και στα μαθηματικά που υπάρχει το mathematica ή το στέκι, που μαθηματικοί από όλη την Ελλάδα και πολλοί από αυτούς εξεταστές στις πανελλαδικές συμβάλλουν στην απόκτηση γνώσης.
Λοιπόν ας σταματήσουμε να ζητάμε από τα παιδιά να αγγίξουν την τελειότητα στα 18 και να του πούμε προσπάθησε να μην έχεις κενα από τις προηγούμενες τάξεις που αυτά θα είναι η λαιμητόμος σου στις εξετάσεις και στη συνέχεια σαν απόφοιτος θα έχεις άπλετο χρόνο να διαβάσεις, να αφομοιώσεις, να ξετινάξεις τις εξετάσεις και να κερδίσεις τα κλειδιά όλων των σχολών.
Ναι το ίδιαιτερο αν ο μαθητής είναι μελετηρός είναι η καλύτερη λύση, αλλά ένα παιδί ακόμα και χωρίς λεφτά μπορεί, αρκεί να θέλει να το κάνει! Εχει χρόνια μπροστά του για να το κάνει! Δεν είναι ανάγκη να μπει στα 18 ας μπει στα 20 ή στα 21 εκεί που θα θέλει πραγματικά και με την ωριμότητα που θα έχει αποκτήσει τότε.