Printable View
Βρήκα ένα μικρό βιβλιαράκι. Η ημερομηνία ήταν του '80. Νομίζω ότι ήταν τα κομμένα χέρια ενός παράδοξου πατέρα (μ'αρέσει η πολυτέλεια της αργίας). Είχε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για το πως να ζήσεις και πως να μεγαλώσεις τα αγόρια σου. Έλεγε κάτι για ενάντια στη ύλη (μάλλον έχει να κάνει και με εναντίον των υψηλών ταχυτήτων).
Το έσκισα βέβαια. Είναι κάπου εκεί που τα λήμματα των αθηνών σαπίζουν λολ
Eιχαμε την κρειζι, τωρα μας βγηκες κι εσυ ποιητης???
Η crazy δεν πιάνει μία μπροστά μου :P (με αγάπη :P )
Αυτα ειναι! Πηρες λιγο ποιητικο γονιδιο λοιπον!
Better, faster, stronger (and so tired)
Γκουχ γκουχ.. μισό.. αυτό το σύννεφο σκόνης μπροστά μου..
α: το ποιητικό γονίδιο είναι μπελάς, χμμ, ίσως περισσότερο για τους γύρω!
βου: σκέφτομαι κι εγώ ένα ξεκαθάρισμα γι' αυτή την αργία, να μαζέψω μερικά ανακυκλώσιμα κι ας απεργεί εδώ το σύμπαν όλο.. βέβαια, ο μπελάς είναι ο μέσα καθαρισμός. Εκεί δεν ξέρω πόσο πολυτέλεια είναι η αργία και πόσο άλλοθι η κάθε απεργία..
Καλά... μένει μόνο η ύλη. Εκεί κερδίζω πάντα άνετα λολ (νέοι γονείς = πολύ καλό αποτέλεσμα)
(αρκεί η αργία να κρατήσει για λίγο ακόμα)
αρκεί η αργία να κρατούσε για πάντα και να χαμε όλα τα εφόδια να τη χαρούμε ανάλογα....:)
...................: )