Originally Posted by
Nikolas73
τα θερμά μου συλληπητήρια... γνωρίζω πολύ καλά τί σήμαίνει όταν φτάνουμε στο σημείο να ευχόμαστε να πεθάνει ο γονιός μας για να μην υποφέρει άλλο.
Η διαδικασία του πένθους είναι αλλοπρόσαλλη για όλους, χαρακτηρίζεται από ακραίες εναλλαγές αισθημάτων και συμπεριφοράς, ανεξαιρέτως για όλους, τη μια στιγμή λες οτι η ζωή συνεχίζεται, γίνεσαι υπερδραστήρια, ακούς μουσική και χορεύεις και σε 2 λεπτά κλαις τόσο πολύ που θα σε ζήλευαν και οι μοιρολογίστρες, και μετά πάλι "business as usual".
Προσωπική μου συμβουλή να κλάψεις τώρα όσο μπορείς αλλιώς αυτός ο πόνος θα σε τρώει για πάντα. Σιγά σιγά θα περάσει, ένας ψιλοπόνος θα υπάρχει πάντα επειδή θα σου λείπει ο πατέρας σου αλλά σταδιακά θα επανέλθεις....