Ψυχοφάρμακα και ελκώδης κολίτιδα.
Καλησπέρα.
Ο σύζυγός μου είχε πάθει το 2011 βαριάς μορφής κατάθλιψη έπαιρνε ladose για ένα χρόνο. Μετά απο αυτό μπορώ να πω κυλούσαν σχετικά φυσιολογικά αν και δεν φεύγει ποτέ η κατάθλιψη. Πριν λίγα χρόνια διαγνώστηκε με Ελκώδη Κολίτιδα. Το περισσότερο που έμεινε σε ύφεση η νόσος ήταν τρείς μήνες. Έπαιρνε κορτιζόνη salofalk, μετά ξανά έξαρση, κορτιζόνη asacol, και τώρα είναι θεραπεία με έγχυση και όσο πάμε και δεν τον πιάνει τίποτα πάει στο επόμενο στάδιο φαρμάκων. Γενικά είναι απο τις περιπτώσεις που δεν ήταν ποτέ σε ύφεση, η νόσος του εδώ και 4 χρόνια είναι μια έξαρση.
Με την όλη κατάσταση και τον εγκλεισμό συν την προσπάθεια εδώ και 1,5 χρόνο να κάνουμε παιδί, επέστρεψε η κατάθλιψη αλλά με κρίσεις πανικού.
Αυτή τη στιγμή που σας γράφω δεν μπορεί να πάρει ανάσα, του είπα να πάρω το 166 κάτι να κάνουμε. Φωνάζει να μην πάρω. Το έχω ζήσει στο παρελθόν αλλά όχι τόσο έντονα. Δεν τον έχω δει ποτέ έτσι. Επιδεινώθηκε ξανά η κολίτιδα και δεν σταματάει πια ούτε με κορτιζόνη. Νομίζει ότι θα πεθάνει και μου λέει κάτι τέτοια.
Είπα την Τρίτη που θα ανοίξουν τα ιατρεία να πάρουμε να κλείσουμε ραντεβού σε ψυχολόγο-ψυχίατρο να τον δει και να δούμε τι θα του πει και τι θα του δώσει.
Αυτό που τον αγχώνει τώρα είναι η αντίδραση της αζαθειορπίνης (το επόμενο στάδιο φαρμάκων κολίτιδας) με τα ψυχοφάρμακα τύπου ladose κλπ.
Μόλις του είπα για ψυχίατρο αγχώθηκε περισσότερο και δεν μπορεί να πάρει αέρα γιατί λέει ντρέπεται να πει στον γαστρεντερολόγο ότι έχει κρίσεις πανικού και πρέπει να κάνει θεραπεία.
Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να αντιδράσω, θέλω να τον βοηθήσω, προσπαθώ να τον στηρίζω αλλά νομίζω θα πάθει έμφραγμα και θα μου μείνει.
Γενικά θα ήθελα τη βοήθειά σας πως να το αντιμετωπίσω και επίσης κάποιος με ΙΦΝΕ που έχει παρόμοια εμπειρία με φάρμακα για τη νόσο και ψυχοφάρμακα και αν αυτά τα δύο θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μαζί.
Η ηλικία του 35
Σας ευχαριστώ.
