Φόβος έπειτα από τρακάρισμα

Καλησπέρα. Αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ και καιρό. Περσι εβγαλα διπλωμα αυτοκινητου και αγορασα ενα απλο μεταχειρισμενο αυτοκινητο για να εξεικοιωθω. Δυστυχως ομως σε λιγοτερο απο βδομαδα κοντεψα να τραυματιστω. Σε ενα πολυ στενο δρομακι μου απο λαθος προσεκρουσα σε μια κολωνα. Ευτυχως φορουσα ζωνη και πηγαινα με λιγα χιλιομετρα οποτε η ζημια ηταν μονο υλικη (αρκετα μεγαλη ομως, κοντα στα 1000 ευρω). Τελος παντων, λογω οικονομικης κρισης περασαν αρκετοι μηνες ωσπου να μπορεσω να αποκαταστησω τη ζημια στο αμαξι και πλεον εδω και μια βδομαδα το εχω κανει. Ομως εχω φοβο τωρα μην ξαναπαθω το ιδιο και φοβαμαι να οδηγησω. Μου αρεζε παρα πολυ η οδηγηση και τα αυτοκινητα ομως μετα απο αυτο κατι αλλαξε μεσα μου. Απο τη μια θελω να μπω στο αμαξι, αλλα απο την αλλη λεω 'που πας?? θες να χασεις τη ζωη σου? ή θες να παθεις παλι καμια αναλογη ζημια και να τρεχεις και να μην φτανεις παλι??'. Δεν ξερω, μασαω πλεον να πιασω τιμονι. Γενικα δεν φοβαμαι, ειμαι πολυ θαρρετος στη ζωη μου, ομως στη οδηγηση μετα απο αυτο, εχω παρει φοβο!! Ειμαι και αγχωδης τυπος, δεν θελω και πολυ για να αγχωθω. Μονο που θυμαμαι που και που το τρακαρισμα (εκεινη τη στιγμη νομιζα πως θα ρχοταν ολο το εμπρος μερος του αυτοκινητου και το παρμπριζ πανω μου) με πιανει φοβος και αγχος! Ετυχε να δω μερικες φορες και σχετικα ονειρα οτι πηρα παλι το αυτοκινητο και ξανατρακαρα!! Τι να κανω για να το ξεπερασω αυτο το προβλημα;; Μεχρι πριν λιγο καιρο σκεφτομουν να πουλησω το αυτοκινητο καθως ελεγα οτι δεν ειναι για μενα! Τελικα το κρατησα και το θελω πολυ, αλλα μετα απο αυτο που επαθα τρέμω... :(

Γεια σου Αρη και καλως ηρθες στο φορουμ.
Για αρχη μπορεις να δοκιμασεις να κανεις μονο μια μικρη διαδρομη με το αυτοκινητο καθε μερα και σιγα σιγα να αυξανεις την αποσταση ωστε να εξοικιωθεις καπως με την οδηγηση και να μετριασεις τον φοβο σου.Μπορεις επισης να οδηγεις παρεα με με καποιον αλλον πχ καποιον φιλο σου .
Μερικες φορες με το να εκτιθομαστε σε αυτο που φοβομαστε μας κανει να το ξεπερασουμε.

γειά σου Άρη,
είναι φυσικό το να νιώσει κάποιος φόβο ύστερα από έν' ατύχημα κι ειδικά όταν δεν έχει κι αρκετή εμπειρία!
Χρειάζεται ακόμα και τον χρόνο του μέχρι να το ξεπεράσει. Όμως εσύ κι απ' ότι φαίνεται, είσαι σχεδόν έτοιμος
πάλι για να σοφάρεις! Απ' την στιγμή λοιπόν, που σ' αρέσει η οδήγηση και θέλεις πολύ να ξαναπιάσεις
το τιμόνι, το γεγονός ότι σου συνέβη μια φορά κάτι δυσάρεστο, κάτι που μπορεί να τύχει στον καθένα κι
ανεξάρτητα του κατά πόσο είν' έμπειρος, αυτό δεν σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβαίνει και συνέχεια.
Έχω περίπτωση γνωστού που είχε έν' ανάλογο μ' εσένα συμβάν και οδήγησε την αμέσως επόμενη μέρα!
Η διαφορά σας ήταν, ότι εκείνος είχε, εκτός ίσως από την εμπειρία και την γνώση ότι: "ήταν μόνο η κακιά στιγμή.."

υ.γ. βέβαια συμφωνώ και με την betelgeuse ότι καλό θα ήταν σαν αρχή να ξεκινήσεις σιγά-σιγά με μικρές
αποστάσεις, μέχρι να εξοικειωθείς, αλλά και να διαπιστώσεις ότι ο φόβος σου δεν έχει τελικά ισχύ κι έτσι να τον ακυρώσεις. :)

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας! Καλως σας βρηκα και Χριστος Ανεστη και χρονια πολλα κιολας!
Πιστευω πως δεν ηταν μονο οτι δεν ηξερα να οδηγω τοσο καλα λογω απειριας, αλλα ηταν εν μερει και η κακια στιγμη. Στο παραδειγμα που αναφερεις μαρκελα, και εγω αν ημουν στη θεση του μαλλον ετσι θα το επαιρνα. Επειδη ομως ειμαι αρχαριος οδηγος εχω πισθει πως δεν ξερω να οδηγω καλα γι αυτο το επαθα αυτο. Και οτι σε συνδυασμο με την ατυχια που εχω μπορει να το ξαναπαθω. Η αληθεια ειναι πως μετα απο αυτο το συμβαν δεχτηκα μεγαλες κριτικες απο φιλους και γνωστους που οδηγανε χρονια και εχουν μια Α εμπειρια, οτι δεν ξερω να οδηγω και οτι αν ξαναπαρω το αμαξι θα ξαναστουκαρω και λιγο πολυ εχω επηρεαστει πολυ απ ολους. Ειχα και μια πιεση εκεινο το διαστημα... ΟΛοι πεσανε πανω μου, αντι να με ενθαρρυνουν.
Οντως οταν εχεις καποιον διπλα σου ειναι διαφορετικα. Ετσι εκανα τις πρωτες 3-4 φορες, ωστε να μην εχω αγχος. Μετα λιγο πολυ ειχα ξεαγχωθει και ημουν σε θεση να το παρω και μονος μου το αμαξι. Παντως στεναχωριεμαι γιατι εκει πανω που ειπα οτι αρχιζω να εξεικοιωνομαι (οδηγουσα καλα, δεν μου σβηνε ποτε, προσεχα παντα τους γυρω μου, καθρεπτες κλπ - πραγματα που δεν εκανα τοσο στα μαθηματα οδηγησης και μου φαινονταν πολυπλοκα), ηρθε αυτο το τρακαρισμα σε ενα πολυ στενο δρομακι και μου εριξε τη ψυχολογια οτι ειμαι χειροτερους απ ολους και δεν ξερω να οδηγω και ουτε θα μαθω ποτε. :(

Άρη,
και τώρα που μιλάμε κάποιοι πιάνουν για πρώτη φορά το τιμόνι, τί έχουν αυτοί δηλ. περισσότερο από σένα;
Αποδέξου τον φόβο, αντιμετώπισέ τον κατά μέτωπο κι αυτός τότε θα εξαφανιστεί! Κι εγώ το έζησα και χωρίς
μάλιστα τρακάρισμα, όταν έκανα την πρώτη μου πορεία και φοβόμουν τρομερά να ξαναγυρίσω πίσω!
Τότε λοιπόν ο πατέρας μου μούπε " αφού το πήρες κι ήρθες, ξαναπάρτο με προσοχή και γύρνα "Δεν μ' άφησε επιλογή!
Σήμερα κιόλας, πάρτο και κάνε ένα τετράγωνο στην γειτονιά σου και θα δεις ότι τίποτα δεν θα συμβεί!

...άρη, να σε ρωτήσω κάτι?
Πως πήγες και έπεσες στην κολόνα? Σόρι, δεν κοροιδεύω, αλλά μου έκανε πολύ εντύπωση...:)

Μαρκελα πολυ ωραια τα λες. Ετσι πρεπει. Ηδη αυριο σκεφτομαι να το παρω το αυτοκινητο χωρις να σκεφτομαι πολλα πολλα. Αυτο αναρωτιεμαι κι εγω πως αλλοι μπορουν;; Αρα θα μπορεσω κι εγω!! :)

Εμενα παλι Θεοφανια - εντελως φιλικα - αλλα μου κανει πολυ εντυπωση πως... σου κανει εντυπωση το συμβαν μου...
Εγω τοσες φορες ακουω και διαβαζω για παιδια που σβηνουν στην ασφαλτο επειδη εχασαν τον ελεγχο του οχηματος τους και κατεληξαν σε κολωνα ή γκρεμο. Νομιζω πως το θεμα που ανοιξα δεν ειναι να ερευνησουμε τα αιτια που τρακαρα, αλλα να λαβω συμβουλες στο ψυχολογικο κομματι του θεματος. Ειτε ηταν στραβοτιμονια, ειτε μου φυγαν τα ποδια απο τα πενταλ του αυτοκινητου, ειτε ειδα μια ωραια κοπελα απεναντι και εχασα τον ελεγχο, τι σημασια εχει?

Τελος παντων, για να μην σε τρωει η αγωνια, ηταν στραβοτιμονια στην προσπαθεια μου να αποφυγω ενα σταθμευμενο οχημα, που ηταν αρκετα πιο εξω απο το σωστο οριο, ομως ο δρομος ηταν στενος, δεν υπολογισα καλα και φρακαρα απο αριστερα πανω σε μια κολωνα που ηταν στην απεναντι μερια του δρομου.

Δεν πρέπει να φοβάμαι. Ο Φόβος είναι ο φονιάς του νου.
Ο Φόβος είναι ο μικρός θάνατος που φέρνει την ολοκληρωτική εξόντωση.
Θα αντιμετωπίσω κατάματα τον Φόβο μου.
Θα τον αφήσω να περάσει από πάνω και από μέσα μου. Και όταν θα φύγει,
θα στρέψω το εσωτερικό μου βλέμμα για να δω το δρόμο απ' όπου πέρασε.
Εκεί όπου θα έχει περάσει ο Φόβος, δε θα υπάρχει τίποτα. Μόνο εγώ θα βρίσκομαι εκεί.

Frank Helbert [ 1920-1986 ] Αμερικανός συγγραφέας επιστ.φαντασίας


υ.γ. σου ποστάρω αυτό το κειμενάκι που μ' αρέσει πολύ, επειδή και ο τίτλος στο θέμα σου αρχίζει με την λέξη φόβος..

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Δεν πρέπει να φοβάμαι. Ο Φόβος είναι ο φονιάς του νου.
Ο Φόβος είναι ο μικρός θάνατος που φέρνει την ολοκληρωτική εξόντωση.
Θα αντιμετωπίσω κατάματα τον Φόβο μου.
Θα τον αφήσω να περάσει από πάνω και από μέσα μου. Και όταν θα φύγει,
θα στρέψω το εσωτερικό μου βλέμμα για να δω το δρόμο απ' όπου πέρασε.
Εκεί όπου θα έχει περάσει ο Φόβος, δε θα υπάρχει τίποτα. Μόνο εγώ θα βρίσκομαι εκεί.

Frank Helbert [ 1920-1986 ] Αμερικανός συγγραφέας επιστ.φαντασίας

---

Πολύ ωραια προσωποποιηση του φοβου!!!

Το δεν πρέπει είναι για μένα ό,τι χειρότερο μπορείς να προτείνεις σε κάποια που φοβάται. Μάλλον δε χρησιμεύει να σου προσθέτουν και το πρέπει
στο βάσανό σου. Οκ, δεν πρέπει. Και τι να λέει αυτό? Αν ο οργανισμός μας καταλάβαινε από πρέπει ή δεν πρέπει, τότε δε θα αντιδρούσε και έτσι,
και όλα θα ήταν εύκολα. Θα του λέγαμε ένα δεν πρέπει και θα υπάκουε στο πιτς φυτίλι. Το θέμα είναι ότι δεν τα πιάνει τα ηθικοπλαστικά μηνύματα.
Είναι οκ και να φοβάσαι φιλαράκο.
Επίσης, συμφωνώ με αρκετά απ΄όσα σου έγραψαν ήδη άλλα μέλη, πως ο τρόπος μάλλον περνάει από μικρά αρχικά βήματα, μικρές πρωτοβουλίες
επανεκκίνησης, και ώρες στο τιμόνι. Ο φόβος θα φύγει όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θα μπορείς πια να φοβάσαι μεν, αλλά να αντέχεις να φοβάσαι
και να κάνεις αυτό που φοβάσαι. Just my opinion.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Το δεν πρέπει είναι για μένα ό,τι χειρότερο μπορείς να προτείνεις σε κάποια που φοβάται..

---

Rain.., δεν πρόκειται για κάποια, αλλά για κάποιον! Έπειτα, προσωπικά πιστεύω, ότι κυρίως ισχύει ο τρόπος κι όχι ακριβώς το τι λες, αλλά η πρόθεση που το λες!

Quote:

---

Originally Posted by aris_agxodis

Τι να κανω για να το ξεπερασω αυτο το προβλημα;;

---

Aν σου πω να μείνεις με το φόβο και να μην κάνεις τίποτα θα σου φανεί παράξενο; Ναι αυτό θα έλεγα. Άσε το φόβο να υπάρχει και μην προσπαθήσεις να τον "διώξεις". Και απέφυγε όσους προσπαθούν να σου δώσουν να καταλάβεις ότι πρέπει να τον διώξεις.


> Γενικα δεν φοβαμαι, ειμαι πολυ θαρρετος στη ζωη μου, ...

Σε αυτό δώσε σημασία. Το χρησιμοποιείς για να μην φανείς κατώτερος των άλλων ή των προσδοκιών, κλπ, κλπ. Είναι αυτό που όλοι έχουμε μάθει, ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε, κλπ, κλπ. Όμως οι άνθρωποι -απ' ότι έυκολα μπορεί να καταλάβει κανείς- φοβόμαστε. Αυτό είναι όλο.

γειασου αρις ανχοδις να εισαι σιγουροοτι δεν εισαι ουτε ο πρωτος ουτε οτελευταιοςπου εχει τρακαρει δευτερο αφου δεν κτυπησες κανεναν και δεν επαθες τιποτα και εσυ μαλλον πρεπει να αναψεις καννενα κερακι τριτο ειναι φυσιολογικο να φοβασε και σιγουρα θα εχεις και ανχος αλλα θα πρεπει σιγα σιγα να το ξεπερασεις εξαλου τα περισσοτερα ατυχηματα εχουν γινει απο μαγκιες και οχι απο φοβο