Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει...

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι να πω... Δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν επιτρέπεται.. Θέλω να πω πολλά πράγματα αλλά λείπει κάτι λείπει ο λόγος. Μια αστάθεια. Κάτι που τραβάει προς τα πίσω. Δεν μπορώ ν αγαπήσω το παιδί μου, όχι επειδή δεν θέλω αλλά επειδή αυτή αυτή με έβαλε με το ζόρι. Και δεν θέλω κλαίω. Κλαίω δεν θέλω, δεν θέλω άλλο να της κάνω τα χατήρια. Αλλά δεν θα της περάσει. Κι η άλλη μ έβαλε με το ζόρι να μην υπάρχω με το ζόρι κι αυτό χωρίς να θέλω και κλαίω και γι αυτό κλαίω.... Κλαιω γιατί πάλι με το ζόρι όλα με το ζόρι εξαναγκάζομαι. Το χειρότερο είναι που δεν είμαι πια εγώ. Το χειρότερο είναι που δεν είμαι πια εγώ. Μια ζωή το καλό παιδί να με σέρνουν από δω κι από κει. Να έχω το νου συνέχεια από παιδί. Από παιδί. Αλλά δεν θα της περάσει της ψυχολογας δεν θα της περάσει. Με έκανε να μην μπορώ ν ΑΝΤΟΔΡΑΣΩ και με βάζει να κάνω πράγματα που δεν θέλω. Δεν θέλω δεν θέλω να κάνω πράγματα με το ζόρι. Αλλά με βάζει αυτή αυτή αυτή.... Μου δυελυσαν τη ζωή μου. Και κλαίω μέσα μου κι ο πόνος είναι τεράστιος. Αλλά δεν θα της περάσει. Με νίκησαν. Και οι δύο με νίκησαν. Και θα έφτιαχναν όλα. Όλα αν δεν ήταν αυτές. Έχω ανάγκη τόσο πολύ να με πιστέψουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μου ανάγκη. Μάλλον γι αυτό τα γράφω εδω.. Ότι μπορεί να χαθεί ο εαυτός επειδήοα ψυχολόγος μπορεί να στο επιβάλει να σε πείσει να στο περάσει επειδή μια ψυχολόγος μπορεί να σε κακοποιησει. Αυτό θέλω να με πιστέψει ότι ένας ψυχολόγος μπορεί να ελέγξει το μυαλό σου και να σε προγραμματίσει. Έζησα μια υπέροχη ζωή μια υπέροχη μέχρι το σημείο που μπήκαν αυτές στη ζωή μου.. Μακάρι να μην είχε γίνει τίποτα. Ας με πιστέψει κάποιος ότι ήμουν μια χαρά ότι ήμουν σταθερή ένιωθα πλήρως τον εαυτό μου. Ήμουν καλά.. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να πεις το όνομα σου? Δεν μπορώ δεν επιτρέπεται. Υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτο? Όχι αλλά να με πιστέψει κάποιος ότι μπορεί να συμβεί. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Κι αυτά που λέω δυσκολεύομαι. Δυσκολεύομαι τόσο πολύ....