Μετα απο καιρο...

Καλησπέρα!! Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω και ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λογια. Πλεον βρισκομαι σε μια κατάσταση που ψαχνω βαθυτερα μεσα μου, εχω αφήσει πισω την άρρωστοφοβία που παρα πολυ με ταλαιπώρησε και τωρα παλεύω να ξεπερασω φοβιες και και αντιλήψεις που εχω χρόνια και να δω τη ζωη αλλιώς. Εχω σχεδον κατάλαβει τι φταιει κ ειμαι έτσι κ ειναι η λανθασμενη μου οπτικη γωνία για τη ζωη και φυσικά η υπεραναλυση που μονο δυσκολεύει τα πράγματα και φέρνει εμποδια. Αλλάζω τις σκεψεις μου κ βλέπω διαφορά στον τροπο που βλέπω τη ζωη ομως αυτό που με τρομαζει ειναι οτι ενω βλέπω πως ερχεται αλλαγη ξαφνικα η απελπισία η απογοήτευση ερχονται στο μυαλο μου οτι δλδ θα κανω τόσο κοπο να αλλαξω κ ξαφνικα θα πεσω παλι αυτο ειναι που με τρομαζει κ αλλάζουν αμεσως τα συναίσθηματα μου κ λεω αν ειναι να κανω τόση δουλειά μεσα μου κ να ξαναπεσω από κατι που θα μου συμβει καλύτερα να μεινω έτσι, εννοείται πως δεν το εννοω.. Αλλα η σκέψη κ μονο με ρίχνει αμέσως στην θλίψη. Και αρχίζουν οι σκέψεις του τυπου μηπως εχω καμια διαταραχη κ γι αυτο είμαι ετσι πχ κυκλοθυμια η διπολικη και μου σκάσει αργότερα αλλα μετα σκέφτομαι πως ημουν πριν οταν ειχα φυσιολογική ζωη και λεω πως παντα εται ημουν απογοητευομουν ευκολα αλλα ανεβαινα κ ευκολα εδινα θάρρος στον εαυτο μου κατι που ειχα σταματήσει να κανω. Δλδ το μονο που με κραταει πίσω ειναι η ιδεα του να εχω κατι τετοιο κ συνεχεια θα ειμαι μια ανεβασμένη μια πεσμενη.. Ξέρω πως δεν γινεται να είμαστε παντα χαρουμενοι και καλα ψυχολογικα αλλα μου εχει λειψει η ισορροπία στη διαθεση μου. Περασα κ πολλες ψυχοφθορες καταστάσεις δεν τα έχω αυτα τα σκαμπανεβασματα χωρίς λογο.. Ουτε ειμαι ποτέ πολυ ανεβασμένη η πολυ πεσμενη καπου στα ορια ειμαι αλλα ο φοβος αυτης της ασταθειας με κατακλυει. Αυταα... Θα συνεχίσω να προσπαθώ μεχρι να φτάσω εκει που θέλω κι εχω ονειρευτεί!!!

Κορίτσι μου διαταραχή δεν σε βλέπω να έχεις...απλά έχεις περάσει δύσκολα και σου έχει λείψει το γεγονός να είσαι ψυχολογικά τέλεια..Μην συγκρίνεις το πως ήσουνα παλιά..Αυτό το τραγικό λάθος έκανα και εγώ.Παλια δεν είχα παιδιά,παλιά πήγαινα το γυμναστήριο μου,έκανα τα βάρη μου,κάπνιζα, έπινα,δούλευα 12 ώρες την μέρα,πήγαινα στην σχολή μου,πήγαινα τις βόλτες μου,δεν είχα καμία έννοια,αν μου έλεγες την λέξη άγχος θα σου έλεγα τι είναι αυτό;Δεν την ξέρω την λέξη.Και τώρα δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά και έχω γίνει αρρωστοφοβικη,ούτε καν γυμναστική γιατί έχω φάει σκάλωμα ότι από την ταχυκαρδία θα μείνω από ανακοπή (παρόλο που δεν έχω θέμα καρδιάς κανένα).Απλά πέρασα άσχημες καταστάσεις στην πορεία δυστυχως και είμαι μια πάνω μια κάτω.Η ψυχολόγος μου είπε ότι μεγαλώνοντας αλλάζει όλο αυτό και είναι απόλυτα φυσιολογικό και την θλίψη να νιώθεις και την χαρά και τον θυμο.Το κακό είναι να τα θαβεις,θα ξεσπάσουν χειροτερα αργότερα.Εγω μέσα στην μέρα θα αλλάξω 817328733 διαθέσεις.Θελει δουλειά να έρθει η ισορροπία και η ισορροπία θα έρθει μόνο όταν αποδεχτείς ότι όλα αυτά που νιώθεις τα νιώθεις επειδή έχεις περάσει άσχημα και όχι στα καλά του καθουμενου,από κάπου πυροδοτήθηκαν όλα αυτά.

Vicky χαίρομαι που ήρθες να πεις τα νέα σου και είσαι καλύτερα.
Θα αου πω που την πατάμε καμια φορά όσοι είχαμε θέματα ή όσοι το αναλύαμε πολύ. Παλεύεις να φτάσεις σε μία καλή ψυχολογία και αν για κάποιο λόγο αισθανθείς μία ανασφάλεια ή κάποιο άσχημο συναίσθημα νομίζεις ότι είναι πισωγύρισμα και είναι χαμένος ο κόπος που έκανες ως τώρα. Μα για σκέψου το, είναι η ζωή του ανθρώπου εντελώς επίπεδη, χωρίς διακυμάνσεις; Δεν έχει σκαμπανεβάσματα; Δεν έχει άγχος, λύπη, θυμό και φυσικά χαρά, αγαλλίαση, ευτυχία; Απ΄όλα δεν έχει ο μπαξές; Αν έχεις περάσει και δυσκολίες πρόσφατα λογικό δεν είναι να αισθάνεσαι κάποιες φορές πένθος ή λύπη ή εκεί που είσαι χαρούμενη κάποιες άσχημες σκέψεις να σε ρίξουν; Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι όλα αυτά είναι σε φυσιολογικά πλαίσια και να μην το υπεραναλύουμε και να μη ξεφεύγουμε. Να μην αυθυποβαλλόμαστε από μόνοι μας και κάνουμε μετά οι ίδιοι την τρίχα τριχιά.

Αλλά κι αν δεις ένα πισωγύρισμα και τι έγινε; Πλέον δεν θα ξέρεις πως να βγεις πιο γρήγορα από μία κατάσταση που σε χαλάει; Δεν θα σε ενθαρρύνει το γεγονός ότι τα έχεις περάσει στο παρελθόν και τα έχεις ξεπεράσει; Δεν θα έχεις πιο πολλά εφόδια να το αντιμετωπίσεις; Νομίζω ότι όσο πιο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όριά σου τόσο πιο καλά και ψύχραιμα τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Κορίτσι μου διαταραχή δεν σε βλέπω να έχεις...απλά έχεις περάσει δύσκολα και σου έχει λείψει το γεγονός να είσαι ψυχολογικά τέλεια..Μην συγκρίνεις το πως ήσουνα παλιά..Αυτό το τραγικό λάθος έκανα και εγώ.Παλια δεν είχα παιδιά,παλιά πήγαινα το γυμναστήριο μου,έκανα τα βάρη μου,κάπνιζα, έπινα,δούλευα 12 ώρες την μέρα,πήγαινα στην σχολή μου,πήγαινα τις βόλτες μου,δεν είχα καμία έννοια,αν μου έλεγες την λέξη άγχος θα σου έλεγα τι είναι αυτό;Δεν την ξέρω την λέξη.Και τώρα δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά και έχω γίνει αρρωστοφοβικη,ούτε καν γυμναστική γιατί έχω φάει σκάλωμα ότι από την ταχυκαρδία θα μείνω από ανακοπή (παρόλο που δεν έχω θέμα καρδιάς κανένα).Απλά πέρασα άσχημες καταστάσεις στην πορεία δυστυχως και είμαι μια πάνω μια κάτω.Η ψυχολόγος μου είπε ότι μεγαλώνοντας αλλάζει όλο αυτό και είναι απόλυτα φυσιολογικό και την θλίψη να νιώθεις και την χαρά και τον θυμο.Το κακό είναι να τα θαβεις,θα ξεσπάσουν χειροτερα αργότερα.Εγω μέσα στην μέρα θα αλλάξω 817328733 διαθέσεις.Θελει δουλειά να έρθει η ισορροπία και η ισορροπία θα έρθει μόνο όταν αποδεχτείς ότι όλα αυτά που νιώθεις τα νιώθεις επειδή έχεις περάσει άσχημα και όχι στα καλά του καθουμενου,από κάπου πυροδοτήθηκαν όλα αυτά.

---

Ναι αυτο ακριβώς ειναι!! Κι εγω οταν σκεφτομαι τα οσα πέρασα λεω πως αντεξα κ ότι ειναι φυσιολογικό να με χτύπησε εκει κ οτι θελει χρονο να ορθοποδησεις.. Πολλες φορες πηγε να με ξαναπαρει απο κατω αλλα επειδή ξερω πλεον οτι δεν ειναι τιποτα αλλο παρα σκέψεις που δημιουργούν συναισθήματα το αλλαζω με τον τροπο σκεψης.. Τώρα ειναι σαν να μαθαίνω τον εαυτο μου απο την αρχη.. Κ ωρες ωρες νιωθω πως αυτα τα 3χρονια ημουν μια αλλη κ όντως νιωθω πως τωρα μαθαινω τον εαυτο μου.. Τι θελω τα ορια μου και να μάθω να υπερασπιζομαι κ να σέβομαι τον εαυτο μου. Οταν καταπιεζα τα θελω μου απο φοβο κ ανασφαλεια με χτυπουσε σε ολα αυτα.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Vicky χαίρομαι που ήρθες να πεις τα νέα σου και είσαι καλύτερα.
Θα αου πω που την πατάμε καμια φορά όσοι είχαμε θέματα ή όσοι το αναλύαμε πολύ. Παλεύεις να φτάσεις σε μία καλή ψυχολογία και αν για κάποιο λόγο αισθανθείς μία ανασφάλεια ή κάποιο άσχημο συναίσθημα νομίζεις ότι είναι πισωγύρισμα και είναι χαμένος ο κόπος που έκανες ως τώρα. Μα για σκέψου το, είναι η ζωή του ανθρώπου εντελώς επίπεδη, χωρίς διακυμάνσεις; Δεν έχει σκαμπανεβάσματα; Δεν έχει άγχος, λύπη, θυμό και φυσικά χαρά, αγαλλίαση, ευτυχία; Απ΄όλα δεν έχει ο μπαξές; Αν έχεις περάσει και δυσκολίες πρόσφατα λογικό δεν είναι να αισθάνεσαι κάποιες φορές πένθος ή λύπη ή εκεί που είσαι χαρούμενη κάποιες άσχημες σκέψεις να σε ρίξουν; Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι όλα αυτά είναι σε φυσιολογικά πλαίσια και να μην το υπεραναλύουμε και να μη ξεφεύγουμε. Να μην αυθυποβαλλόμαστε από μόνοι μας και κάνουμε μετά οι ίδιοι την τρίχα τριχιά.

Αλλά κι αν δεις ένα πισωγύρισμα και τι έγινε; Πλέον δεν θα ξέρεις πως να βγεις πιο γρήγορα από μία κατάσταση που σε χαλάει; Δεν θα σε ενθαρρύνει το γεγονός ότι τα έχεις περάσει στο παρελθόν και τα έχεις ξεπεράσει; Δεν θα έχεις πιο πολλά εφόδια να το αντιμετωπίσεις; Νομίζω ότι όσο πιο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όριά σου τόσο πιο καλά και ψύχραιμα τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά.

---

Ναι συμφωνώ απολυτα σε οσα λες ετσι ακριβώς τα σκεφτομαι κι εγω... Και νομιζω πως θα βγω πιο συνειδητοποιημενη απο αυτή την ιστορια!!! Και ορι θα αγαπήσω τον εαυτο μου επιτέλους γιατι ειχα ξεχασει πως ειναι!!

Για να μην ανοιξω καινουργιο θεμα θα πω εδω κι ενα αλλο θεμα που με απασχολεί ειναι το συναισθημα της πλήξης. Θυμαμαι πως πάντα απο μικρή εχανα ευκολα το ενδιαφέρον μου και βαριόμουν ευκολα κατστασεις κ επεφτα σε πλήξη. Εβρισκα ομως νεα ενδιαφέροντα.. Αυτο που με φοβιζει ειναι αυτο το αισθημα της πληξης και βαρεμάρας αν το αφήσω να μην με οδηγησει στην κατάθλιψη. Οταν περασα κατάθλιψη ενιωσα ποσο τρομακτική ειναι κ δεν θελω ποτέ ξανα να φτάσω εκει.. Πολλες φορες νιώθω μελαγχολια κ εχω καταφερει να βγω απο την ηπια καταθλιψη αλλα αυτη η πληξη κ η απλεπισια φοβαμαι μην με οδηγησουν στην κατάθλιψη παλι. Γιατι παντα ειχα ταση να βαριεμαι και να ξενερώνω να το πω έτσι ομως εβρισκα τροπο να με κραταω σε ενδιαφερον τώρα το εχω χασει αυτο να μπορω να με ανεβαζω.. Τι πιστεύετε πρέπει να κανω;;;

Άλλο πλήξη κι άλλο απελπισία, μην τα μπερδεύεις. Η βαρεμάρα φέρνει κακή διάθεση ίσως, δεν φέρνει κατάθλιψη.
Τι ενδιαφέροντα έβρισκες και γιατί τώρα τα βαριέσαι ή δεν μπορείς να βγεις νέα πιστεύεις;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Άλλο πλήξη κι άλλο απελπισία, μην τα μπερδεύεις. Η βαρεμάρα φέρνει κακή διάθεση ίσως, δεν φέρνει κατάθλιψη.
Τι ενδιαφέροντα έβρισκες και γιατί τώρα τα βαριέσαι ή δεν μπορείς να βγεις νέα πιστεύεις;

---

Τωρα δεν μ κανει ορεξη να ασχοληθω οσο τοτε παλι τα κανω αλλα με λιγότερη ορεξη αυτο.