Originally Posted by
Savvas
Προσωπικά φοβάμαι την αλλαγή. Πολύ. Οποιαδήποτε κι αν είναι. Ιδιαίτερα αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος. Αυτό είναι το μόνιμο άγχος μου. Τουλάχιστον μέχρι να κατασταλαξω κάπου. Ξέρω ότι οι περισσότεροι φοβούνται, όμως άτομα σαν και μένα με περίσσιο άγχος, τους είναι 2 και 3 φορές πιο δύσκολο.
Δεν μπορώ να έχω και αυτό το άγχος.
Το ξαναειπα τα πράγματα είναι μπερδεμενα στο μυαλό μου. Τη μία θέλω να έχω κύρος στη δουλειά και την άλλη μου αρκεί η δουλίτσα που έχω τώρα. Τη μία με πνίγει να ξαπαω πίσω στα λογιστικά την άλλη σκέφτομαι ότι πετάω το πτυχίο. Ισως επειδή δεν είμαι παντρεμενος ούτε παιδιά εχω, δεν με νοιάζει μου φτάνουν αυτά που βγάζω. Και πόσα περισσότερα να βγάζω δηλ. Τώρα έχουν γίνει όλα τα ίδια.
Μία φορά είχα δοκιμάσει να ανοίξω φροντιστήριο λογιστικής αλλά όταν έπρεπε να κάτσω να διαβάσω για να προετοιμάστω χάθηκα, αγχώθηκα, φοβήθηκα κουράστηκα και από το συνεχές διαβιασμα. Και τα παράτησα. Έβγαλα και διαφημιστικά φυλλαδια και όταν άρχισαν να μου τηλεφωνούν δεν απαντούσα. Τοσο πολύ φοβήθηκα.
Έχω και τις αδελφές μου που κάθε που συμβαίνει κάτι "τι έγινε αγχωθηκες παλι;" αυτό με αγχώνει περισσότερο και με θυμώνει και με εκνευρίζει.
Δηλ ας κοιτάξει ο καθένας τη ζωή του. Εγώ δεν μπλέκομαι στη δική τους. Ούτε πιέζω.
Δεν θέλω να πιέζομαι. Θέλω όταν νιώσω έτοιμος να αλλάξω εργασια χωρίς πίεση από οικογενεια. Όμως έτσι είναι οι πλείστες ελληνικές οικογένειες αυτό δε μου αρέσει.
Μακάρι να ειμουν σαν τους άλλους που δεν φοβούνται. Που έχουν ένα φυσιολογικό άγχος.
.