Originally Posted by
Macgyver
Θα σας πω μια ιστοριουλα . Σε ενα μικρο χωριο , παει καποιος στον σοφο γεροντα . Γεροντα , του λεει , ειπα ασχημες κουβεντες στο γειτονα μου ,
και τοχω μετανιωσει , τι να κανω ? Α , του λεει ο γεροντας , δεν ειναι τιποτα , θα πας το βραδυ και θα βαλεις ενα φτερο στο κατωφλι της πορτας
του , και το πρωι θα πας να το παρεις , και θαχουν ξεχαστει ολα . Κανει ο χωρικος αυτο που τουπε ο γεροντας , παει κ το πρωι , αφαντο φυσικα
το φτερο , τοχε παρει ο αερας . Παει παλι στον γεροντα , του διηγειται τα καθεκαστα κ του λεει ο γερων , παιδι μου , ετσι ειναι και τα λογια , αμα ειπωθουν ( η γραφουν )
δεν μπορεις να τα παρεις πισω ......
Εσεις συγχωρειτε τα λογια που σας εχουν απευθυνει η τα ξεχνατε ?
Εγω παντα συγχωρω , κ παντα ξεχνω μετα απο μια-δυο μερες . Θεωρω οτι φθειρω εαυτον ενθυμουμενος τι ειπωθηκε .
Πολλα λεγονται πανω στα νευρα , αλλα λιγα εννουνται .
Το αν θα γινεις κολλητος με τον ' γειτονα ' ειναι μια αλλη ιστορια .