Είμαι 36 και άνεργος. Δούλευα στο εξωτερικό προπερσυ αλλά έπαθα κρίση πανικού και γύρισα Ελλάδα. Τώρα δεν με θέλουν πίσω στην δουλειά γιατί δεν με εμπιστεύονται. Εδώ και δύο χρόνια παίρνω αντικαταθλιπτικά και 2,5 zyprexa. Δυστυχώς με ζουν οι δικοί μου.
Σαν να μην φτάνει αυτό, οι γονείς μου έχουν παρουσιάσει άνοια. Είμαι μοναχοπαίδι και δεν έχω υποστήριξη από πουθενά. Το μόνο μας έσοδο οι συντάξεις των γονέων μου.
Σήμερα μπήκε στο νοσοκομείο ο πατέρας μου με ίκτερο και ο γιατρός είπε ότι μπορεί να έχει και καρκίνο στη χολή. Μπορεί όμως να είναι και απλά πέτρες. Θα ξέρουμε αύριο.
Δεν ξέρω ρε παιδιά. Αισθάνομαι πολύ άσχημα που δεν εργάζομαι. Η ψυχίατρος μου μου είπε πως έχω μια φοβία με το θέμα δουλειά και πως δεν είμαι τεμπέλης αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο.
Αν πάθουν κάτι οι δικοί μου τι θα απογινω? Κανείς δεν με καταλαβαίνει. Οι φίλοι με έχουν από καιρό ξεγράψει. Ο καθένας είναι στον κόσμο του. Μονή μου ελπίδα το εξωτερικό αλλά πώς να γυρίσω με τους γονείς μου με προβλήματα???
Παλεύω να παραμείνω ψύχραιμος. Έχω χάσει κάθε ιδέα για τον εαυτό μου. Είμαι 36 χρονών και ζω σαν παιδάκι. Τα έχω ξαναγράψει αυτά αλλά βλέποντας τον πατέρα μου να μην μπορεί καν να μιλήσει και να είναι κατάχλωμος, όχι μόνο μου έκαναν την καρδιά κομμάτια αλλά και με γέμισε ανασφάλεια. Φοβάμαι σας παρακαλώ πείτε μου κάτι να ηρεμήσω.