ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟΤΟΜΑ ΚΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Είχα σχέση τα τελευταία 7,5 χρόνια με έναν παντρεμένο (μη βιαστείτε να με κρίνετε εδώ)... Η σχέση αυτή ξεκίνησε οταν εγώ βρέθηκα μόνη μου αφού χώρισα με τον τότε αρραβωνιαστικό μου . Ήμουν αρραβωνιασμένη και συζούσα για 6 χρόνια. Συνολικά ήμασταν μαζί 8 χρονια μέχρι που χωρίσαμε. Αρραβωνιάστηκα πολύ μικρή και δυστυχώς εκείνος με ζήλευε.. οπότε είχα κελιστεί σε ένα σπίτι.. να πλένω, να μαγειρεύω και να σιδερώνω. Δεν πηγαίναμε πουθενα, δεν είχαμε παρέες ,δεν έκανα φίλους.. Αφότου έφυγε λοιπόν εγώ δεν ήθελα σοβαρή σχέση εκείνη την περίοδο. Έτσι βρέθηκε μπροστά μου ο παντρεμένος .... ΄Το θεώρησα τότε μια καλή ευκαιρία να ''ξεσκάσω'' λίγο. Έλα όμως που ήταν τόσο καλός που εγώ ''την πάτησα'' μαζί του και ''κόλλησα''!!! Μιλάμε για μεγάλο έρωτα!!! Πάλι όμως εγκλοβίστηκα. Δεν έβγαινα, δεν έκανα παρέες, περίμενα πότε θα πάμε μαζί ταξιδάκι και πότε θα περάσει να με δεί. 7,5 χρόνια εγώ μόνο περίμενα!!!
Και τελικά με άφησε για μιαν άλλη!!!
Ήταν μετά το Πάσχα που άρχησε να ''αραιώνει'' αλλα μου έλεγε πως έχει δουλειές-τρεξίματα κτλ. Στα μυνήματα το ίδιο τρυφερός "Μωρό μου , μου λείπεις κτλ". Με τα πολλά τον πίεσα να έρθει να μου πεί τί συμβαίνει!. Είχα καταλάβει πως τον χάνω και πόναγα ήδη τρομερά!! Δεν περίμενα όμως να είναι αυτός ο λόγος του χωρισμού μας Είπε:''Υπάρχει άλλη . Συγνώμη αλλα είναι πάνω απο τις δυνάμεις μου''.΄ΣΧΙΣΤΗΚΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΔΥΟ!!Και το απίστευτο της ιστορίας?? Συνάντησε λέει μια πολύ παλιά αγαπημένη του με την οποία δεν καταλήξανε μαζί γιατί τότε δεν τους αφήσανε οι γονείς τους.. Κι οταν επέστρεψε απο φαντάρος έμαθε πως είχε μείνει έγκυος και παντρεύτηκε!! Τώρα την ξαναβρήκε , έχει χωρίσει και έχει και 3 παιδιά!! Ένιωσε λέει πως έχασε 30 χρόνια απο την ζωή του. Δεν την είχε ξεπεράσει ποτέ!!
Κι εγώ τι φταίω?? Έμεινα ξαφνικά εντελώς μόνη μου κι έχω ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!!

Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και να ξαναπάρω την ζωή μου απο την αρχή!!
Βοήθεια παιδιά!! Ψάχνω φίλους να ξεχαστώ ..

Quote:

---

Originally Posted by CHRISTIN77

......
Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και να ξαναπάρω την ζωή μου απο την αρχή!!
... ..

---

αυτο ακριβως να κανεις...
κι αν δεν την παλευεις, μην διστασεις να ζητησεις βοηθεια ειδικου.μη χανεις χρονο αδικα.
την αυτοκριτικη σου, ειμαι βεβαιη οτι την εχεις κανει και δεν χρειαζεσαι καποιον να σου πει σε τι εφταιξες.
προχωρα παρακατω, τωρα που εμαθες οτι τα μπερδεματα, παντα στο δικο σου κεφαλι ξεσπουν και με αγριο τροπο και ποτε σε εκεινου που σκαβεις τον λακο...

Τι ακριβως εννοεις λεγοντας εχεις καταθλιψη?

Πηγαίνω ήδη σε ψυχολόγο. Απο την πρώτη μέρα η διάγνωση είναι μέτρια κατάθλιψη . Έχω διαταραχές στον ύπνο, στο φαγητό, νιώθω θλίψη, με πιάνουν τα κλάματα κτλ.
Θέλω να σταματήσει όλο αυτό ΤΩΡΑ!!!

Quote:

---

Originally Posted by CHRISTIN77

Πηγαίνω ήδη σε ψυχολόγο. Απο την πρώτη μέρα η διάγνωση είναι μέτρια κατάθλιψη . Έχω διαταραχές στον ύπνο, στο φαγητό, νιώθω θλίψη, με πιάνουν τα κλάματα κτλ.
Θέλω να σταματήσει όλο αυτό ΤΩΡΑ!!!

---

τωρα? επικοινωνισε με Τσακ Νορρις ;)

χριστίνα δεν θα έπρεπε να νιώθεις κατάθλιψη τώρα ..σόρρυ αλλά μιλάω όπως νιώθω ..κατάλαβες που ήσουν ?σε μία σχέση μα δανεικό αντρα ..κατάθλιψη κ ανησυχία έπρεπε να ένιωθες όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα επεκταθώ..εύχομαι να μάσεις τα κομμάτια σου κ εύχομαι να μπεις σε μια σχέση χωρίς πληγές είτε στη δικιά σου ψυχή είτε σε κάποιας άλλης τη ψυχή κ όπως είπε κ η ρεμεντι τα μπερδέματα ξεσπουν σαυτόν που τα δημιουργεί..νο μορ μπερδέματα κ μάλλον τώρα θα έπρεπε να νιώθεις λυτρωμένη από τύψεις κ ενοχές κ όχι να σέρνεσαι στα πατώματα..

CHRISTIN77 , μπορώ να καταλάβω απόλυτα πόσο πονάς, λόγω του χωρισμού.

Όμως, δεν αξίζει η περίπτωση για να δάκρυά σου. Πέρασες 7 χρόνια με κάποιον που στην ουσία δεν ήταν ποτέ δικός σου παρά μόνο λίγες κλεμμένες στιγμές.

Προσπάθησε να κοιτάξεις μπροστά, να πάρεις τα πάνω σου και να ξαναερωτευτείς έναν διαθέσιμο άντρα. Ζήσε όπως σου αξίζει!

καμια μας δεν θα πρεπει να αφηνει τον εαυτο της να ερχεται σε δευτερη μοιρα ειδικα οταν αυτο γινεται εξ'αρχης(οταν ηδη το ξερεις)!

http://www.madata.gr/diafora/health/211475.html

http://www.danceforum.gr/showthread....F7%EF%F1%EF%FD

Quote:

---

Originally Posted by sball

http://www.madata.gr/diafora/health/211475.html

http://www.danceforum.gr/showthread....F7%EF%F1%EF%FD

---

ποιος σπαμάρει λέω?

Είχα σχέση τα τελευταία 7,5 χρόνια με έναν παντρεμένο (μη βιαστείτε να με κρίνετε εδώ)... Η σχέση αυτή ξεκίνησε οταν εγώ βρέθηκα μόνη μου αφού χώρισα με τον τότε αρραβωνιαστικό μου . Ήμουν αρραβωνιασμένη και συζούσα για 6 χρόνια. Συνολικά ήμασταν μαζί 8 χρονια μέχρι που χωρίσαμε. Αρραβωνιάστηκα πολύ μικρή και δυστυχώς εκείνος με ζήλευε.. οπότε είχα κελιστεί σε ένα σπίτι.. να πλένω, να μαγειρεύω και να σιδερώνω. Δεν πηγαίναμε πουθενα, δεν είχαμε παρέες ,δεν έκανα φίλους.. Αφότου έφυγε λοιπόν εγώ δεν ήθελα σοβαρή σχέση εκείνη την περίοδο. Έτσι βρέθηκε μπροστά μου ο παντρεμένος .... ΄Το θεώρησα τότε μια καλή ευκαιρία να ''ξεσκάσω'' λίγο.
Ως εδώ, ας πούμε καλά. Δεν φαίνεται να έχεις κάνει κάτι λάθος. Δεν σχολιάζω την παλιά σχέση, άλλωστε δεν έχω δεδομένα.

Έλα όμως που ήταν τόσο καλός που εγώ ''την πάτησα'' μαζί του και ''κόλλησα''!!! Μιλάμε για μεγάλο έρωτα!!! Πάλι όμως εγκλοβίστηκα. Δεν έβγαινα, δεν έκανα παρέες, περίμενα πότε θα πάμε μαζί ταξιδάκι και πότε θα περάσει να με δεί. 7,5 χρόνια εγώ μόνο περίμενα!!!
Εδώ ξεκινάνε τα χοντρά λάθη. Δεν ήταν καλός μαζί σου, εσύ νόμιζες ότι ήταν καλός. Απ' ότι φαίνεται από τα επόμενα που λες, ήταν ένας άνθρωπος που είχε την "καβάτζα" του (γάμος). Εσύ είχες λιγότερα. Και ο τρόπος που συμπεριφέρεται μετά δείχνει άνθρωπο που δεν τον νοιάζει ο πόνος του άλλου. Εσύ τον ονόμασες (ονομάζεις?) καλό. Όχι δεν ήταν και δεν είναι. Αντίθετα εσύ φαίνεται να είσαι ο καλός άνθρωπος, γιατί δίνεσαι, πονάς για τους άλλους, κλπ. Απλά ήταν μια σχέση εξάρτησης, εκείνος σε εκμεταλλεύτηκε, όχι για τη σχέση, αλλά με τον τρόπο συμπεριφοράς, π.χ. λες περίμενες πότε θα περάσει να σε δει. Δυστυχώς αυτό είναι εκμετάλλευση, αν ο άλλος έχει ανάγκες που δεν καλύπτονται δεν τον εκμεταλλευόμαστε, τον βοηθάμε αντίθετα να τις καλύψει. Έχω βρεθεί σε ανάλογη θέση.

Και τελικά με άφησε για μιαν άλλη!!!
Ήταν μετά το Πάσχα που άρχησε να ''αραιώνει'' αλλα μου έλεγε πως έχει δουλειές-τρεξίματα κτλ. Στα μυνήματα το ίδιο τρυφερός "Μωρό μου , μου λείπεις κτλ". Με τα πολλά τον πίεσα να έρθει να μου πεί τί συμβαίνει!. Είχα καταλάβει πως τον χάνω και πόναγα ήδη τρομερά!! Δεν περίμενα όμως να είναι αυτός ο λόγος του χωρισμού μας Είπε:''Υπάρχει άλλη . Συγνώμη αλλα είναι πάνω απο τις δυνάμεις μου''.΄ΣΧΙΣΤΗΚΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΔΥΟ!!Και το απίστευτο της ιστορίας?? Συνάντησε λέει μια πολύ παλιά αγαπημένη του με την οποία δεν καταλήξανε μαζί γιατί τότε δεν τους αφήσανε οι γονείς τους.. Κι οταν επέστρεψε απο φαντάρος έμαθε πως είχε μείνει έγκυος και παντρεύτηκε!! Τώρα την ξαναβρήκε , έχει χωρίσει και έχει και 3 παιδιά!! Ένιωσε λέει πως έχασε 30 χρόνια απο την ζωή του. Δεν την είχε ξεπεράσει ποτέ!!
Αυτά τα μωρό μου, κλπ, μου δείχνουν απατεώνα. Οι ερωτικές σχέσεις είναι αυτό που είναι. Όμως δεν θα έπρεπε να είναι μόνο ερωτικές, αλλά να βλέπουμε τον άλλο και σαν άνθρωπο. Να είναι ταυτόχρονα και φιλικές. Δεν μπορώ να θεωρήσω σωστό, ότι όταν τελειώσει η ερωτική σχέση, θα εγκαταλείψω την άλλη στο έλεός της. Δηλαδή αν χρειάζεται βοήθεια; Δεν υπάρχει ίχνος φιλίας; Ειδικά με τα δεδομένα αυτά που αναφέρεις φαίνεται να μην υπάρχει. Είναι εξαιρετικά εξαιρετικά σκληρό, να σε πετάνε μετά σαν "στιμένη λεμονόκουπα" όπως λέγεται. Το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Για παράδειγμα να σε εκμεταλλεύεται ο άλλος οικονομικά, να σε φτάνει να καταστρέφεσαι οικονομικά, και μετά να φεύγει χωρίς να αισθάνεται και να κάνει τίποτα. Δεν αντέχεται, εδικά στην περίπτωση που σε έχει καταστρέψει. Δεν μου έχει συμβεί σε οικονομικό επίπεδο, σε μικρό βαθμό σε επίπεδο ερωτικών σχέσεων, αλλά σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο σε φιλικές και συγγενικές σχέσεις.

Κι εγώ τι φταίω?? Έμεινα ξαφνικά εντελώς μόνη μου κι έχω ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!!
Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και να ξαναπάρω την ζωή μου απο την αρχή!!
Έχω καταλάβει κάτι που φαίνεται να μην το υπολογίζει ο περισσότερος κόσμος. Έχω καταλάβει ότι όταν κάνουμε κακό θα μας έρθει κακό. Δυστυχώς, αν και φαίνεται να είσαι το θύμα, είσαι ταυτόχρονα και ο θύτης. Και το ότι είσαι ο θύτης, -δυστυχώς που σου το λέω-, θα αναγκαστείς να το πληρώσεις. Και για να μην σου φανεί ότι λέω λόγια του αέρα και ότι δεν αισθάνομαι, θα σου πω ότι ανάλογο λάθος έκανα κι εγώ. Και το πληρώνω. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Και θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Ήσουνα μ' αυτόν τον άνθρωπο που ήταν κακός αλλά τον θεωρούσες καλό. Και γι' αυτό τον στήριζες. Στην ουσία τον βοηθούσες να είναι κακός και για άλλους. Εσύ, στην άγνοιά σου, με τον τρόπο σου τον βοηθούσες να κάνει κακό σε άλλους πριν από εσένα, σε φίλους, σε επαγγελματικές σχέσεις, στη γυναίκα του. Όταν βοηθάμε τον απατεώνα, γινόμαστε συνεργοί του, άσχετα αν είναι από άγνοια ή από επιλογή. Δυστυχώς θα αναγκαστείς να το πληρώσεις. Βέβαια αργότερα και εκείνος θα το πληρώσει, αλλά τι να το κάνεις, εσένα δεν θα σε χαροποιήσει καθόλου αυτό.

Βοήθεια παιδιά!! Ψάχνω φίλους να ξεχαστώ ..
Θα σου στείλω αύριο προσωπικό μήνυμα στο forum. Ξέρεις να τα διαβάζεις;
Σημείωση, γράφεις σε άλλο θέμα ότι θα ξεκινήσεις σύντομα δουλειά και θα αναγκαστείς να είσαι πάλι μαζί. Θα σου πω ότι εκείνος δεν θα πάθει τίποτα σπουδαίο. Εσύ θα είσαι σε δύσκολη θέση. Τουλάχιστον προσπάθησε στο θέμα δουλειάς να μην σε εκμεταλλευτεί. Όσο αποδίδεις θα είσαι εντάξει. Αλλά και αυτό τον τομέα τον βλέπει με τον ίδιο τρόπο υποθέτω. Γι' αυτό προσπάθησε να μην είσαι απόλυτα αποδοτική, αλλά όσο χρειάζεται για να κρατήσεις και τις δικές σου δυνάμεις και να μην τις αναλλώσεις σε κάτι που δεν θα ανταμοιφθείς στο μέλλον. Χρησιμοποίησε το χώρο δουλειάς και τις επαγγελματικές επαφές για δικό σου όφελος. Όσο μπορείς. Και παίξε το "χαζή", δεν θα κερδίσεις τίποτα από μια αντιπαράθεση. Μου έρχεται στο μυαλό μια κουβέντα ενός γνωστού προς εμένα: "αν κάποιος δεν αισθάνεται τίποτα μπορεί να κάνει ότι θέλει".

Προσθήκη: Για τον πόνο. Κάνε ότι μπορείς για να είναι λιγότερος. Δεν είναι το συναισθηματικό κομμάτι που πονάει, στην αρχή φαίνεται έτσι. Αυτό που πονάει είναι οι πραγματικές συνθήκες προβλήματα που θα αντιμετωπίσει κανείς. Η εγκατάλλειψη δεν είναι συναισθηματική υπόθεση, η εγκατάλλειψη είναι θέμα πραγματικών δυσκολιών που μας έδωσαν μια κλωστιά και πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουμε.