Η καταθλιψη φερνει καταθλιψη
Αυτο συνειδητοποιησα τις τελευταιες μερες. Δυστυχως εδω και δεκα μερες εκοψα τα φαρμακα και δεν ξερω αν ειναι η ιδεα μου η αν οντως εχω παρενεργειες αλλα δεν αισθανομαι και πολυ καλα. Ο λογος που τα εκοψα ειναι οτι δε μπορουσα να τα πληρωσω. Βλεπετε, με το νεο συστημα στα φαρμακεια, πρεπει να πληρωνεις ολοκληρο το ποσο πλεον και το ΙΚΑ θα σου δωσει πισω τα χρηματα μετα απο 15 μερες και αν. Ετσι, πολυ κακως βεβαια, σταματησα να τα παιρνω, πιστευοντας οτι πλεον αισθανομαι πολυ καλα. Κι ομως, μαλλον εκανα λαθος. Αισθανομαι ασχημα τα πρωινα και τα βραδια δεν κοιμαμαι πριν τις 6. Σκεφτομαι συνεχεια ποσο μονη ειμαι και ποσους φιλους εχασα τον τελευταιο χρονο και τρελαινομαι. Γυρω στα δεκα ατομα εφυγαν απο τη ζωη μου η μπορει και εγω η ιδια να τα εδιωξα, καθως αποσυρθηκα και κλειστηκα τοο πολυ στον εαυτο μου. Επισης μου βγηκε μια επιθετικοτητα που σε πολλους δεν αρεσε και την κοπανησαν. Κοινως, βρισκομαι στο πατρικο μου μετα απο τοσους μηνες, πισω στην Ελλαδα και δεν εχω σχεδον κανεναν να δω. Στην παραλια περπαταω μονη, στα ψωνια μονη, στον καφε μονη, ακομη και στο φαγητο παλι μονη. Η μονη λυση ειναι να το ριχνω στο διαβασμα και να μη σκεφτομαι οσο γινεται. Ειναι τοσο δυσκολο ομως. Τα βραδια με πιανουν τα δακρυα και αναρωτιεμαι αν ποτε θα φτιαξουν τα πραγματα, αν ποτε θα περναω τις μερες μου με παρεα, η εστω με εναν συντροφο.