Είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές...
Είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές να κάνεις υπομονή και κουράγιο...να ελπίζεις και να δίνεις ελπίδες στους άλλους πως μια μέρα θα σε δουν καλά...να υπομένεις παρόλες τις δύσκολες στιγμές...τόσο δύσκολο... προσπαθείς κάθε μέρα που περνάει να πάρεις δύναμη και να πέριμένεις...και αυτή η παραμονή διόλου ευχάριστη δεν είναι...ψάχνεις να βρεις τον χαμένο σου εαυτό...ψάχνεις για τα φτερά σου που έχουν κοπεί...και εσύ φωνάζεις βαθιά μέσα σου βοήθεια δεν αντέχω άλλο σε αυτή την φυλακή...στον δρόμο ξένοι περαστικοί σε κοιτούν με άδειο βλέμμα και συ τι ζητάς;λίγο συναίσθημα λίγο από την αγάπη και την τελειότητα του να ζεις με συναισθήματα όπως όλοι...μπορεί αν μάθει κάποιος για την κατάσταση σου να σε κατακρίνει...τι θα πουν;ασε τον τρελό στην τρέλα του και μέτα ψάξε να βρεις παρηγοριά στ\'αστέρια γιατί εκείνα δεν μιλούν μονό σε κοιτούν... αναρωτιέσαι το γιατί; γιατί σε εμένα;δεν περιμένεις βέβαια απάντηση γιατί έτσι έπρεπε να γίνει!ήτανε γραφτό να γίνει να σηκώσεις τον δικό σου σταυρό και να περπατήσεις τον δικό σου Γολγοθά...έτσι έπρεπε να γίνει...ποιός μπορεί να μιλήσει για αγάπη για πόνο για όλα αυτά που σε κάνουν να ζεις...να νιώθεις ζωντανός...να κυλάει το αίμα στις φλέβες σου και να νιώθεις πως αυτός ο κόσμος σου ανήκει...να νιώθεις...να ζεις...τόσο απλά τόσο όμορφα;πιστέψτε με όχι εγώ...και κάθε μέρα που ξυπνάω κοιτάζω με την καρδιά μου άδεια το ταβάνι και λέω όχι πάλι και σήμερα...και ονειρέυομαι κι εγώ... ονειρεύομαι μια γεμάτη ψυχή,μια γεμάτη καρδιά γεμάτη ζωή και αγάπη...μόνο αυτό και τίποτα άλλο...και ας μείνω ξυπόλητη και ας μην έχω μπουκιά να φάω αρκεί που θα έχω την αγάπη και αυτό μου φτάνει...δες μέσα από τα δικά μου μάτια τον κόσμο αυτό όμως μην πεις πως δεν σου το είπα πως δεν είναι καθόλου όμορφα όλα έτσι...όλα είναι άχρωμα...άγευστα...ακόμη και ο αέρας που αναπνέεις δεν σε γεμίζει...όμως πρέπει να σηκώθεις να πλύθεις και να πεις πως εγώ θα περιμένω και θα κάνω υπομονή και θα πάρω και τα χάπια μου και θα πω ένα σ\'αγαπώ στον εαυτό μου και ας μην το νιώθω...θέλω να το ακούω μονάχα...και ας προσποιούμαι με ένα φτιαχτό χαμόγελο πως όλα είναι καλά...κάνω και πάλι απόψε μια ευχή όλα να πάνε κατευχήν Θέου...κάνω πάλι μια προσευχή να με ακούσει και να μου δώσει πίσω την ζώη μου...δεν ζητάω πολλά...μόνο θέλω τον εαυτό μου ευτυχισμένο πίσω...και γράφω τις σκέψεις μου στο e-psychology γιατί ξέρω πως θα με ακούσουν και πως δεν είμαι μόνη σε τούτο τον κόσμο...σας ευχαριστώ που με ακούσατε απόψε μαζί με εμένα...σας ευχαριστώ...