Originally Posted by
Matrix
Καλημερα !
Έκανες πολύ καλά και βγήκες,σε βοηθάει πολύ να παίρνεις τον εαυτό σου από το χεράκι βόλτα,ξέρεις πως το έχει πολύ ανάγκη,το κάνω και ο ίδιος αυτό αν και δε πιάνει πάντα,ιδίως αν κάτσεις σε καφέ,αλλά και πάλι αξίζει τον κόπο,πολλές φορές γυρίζω άσκοπα,ειδικά τα βράδια αλλά και τη μέρα,τώρα περιμένω τα Χριστούγεννα να πάω σινεμά,θέλω να δω το Μάτριξ 4,αισθάνομαι άβολα μόνο σε εστιατόρια,εκεί δεν πάω μόνος,υπάρχει όμως ένα εστιατόριο στη Βιέννη νομίζω που το έχω δει σε ταινία και εκεί θα πήγαινα οπωσδήποτε και μόνος.
Από εχτες ξαναθυμήθηκα κάτι που θα ήθελα να κάνω,για κάποιο λόγο με ελκύει η έρημος,ίσως επειδή στο βιβλίο "Η εξορία και το βασίλειο" ο Αλμπερ Καμύ αναφέρει πως "Εκεί βρίσκετε η ερημιά και το Βασίλειο του ανθρώπου"
Είχα βρει μια ευκαιρία πέρσι τέτοιο καιρό,έφτασα μέχρι τις απαρχές της Δυτικής Σαχάρας για μια δουλειά,δυστυχώς λόγω κοβιντ δε μας αφήνανε να πάμε,όμως κάθε μέρα το επιθυμούσα,ήθελα να περπατήσω εκεί.
Με τα φάρμακα δε τα πάω καλά,μισό Ντεπον με το ζόρι,ίσως όμως κάποια στιγμή το πάρω απόφαση,το μυαλό μου δίνει μια μάχη καθημερινά,λίγο να μείνω μόνος και επηρεάζομαι βαθιά.
Δε μπορώ να επικοινωνήσω με τους περισσότερους,δε με καταλαβαίνουν και δεν τους ενδιαφέρει,αυτά που μου λένε μου φαίνονται αδιάφορα ή ψεύτικα,αρνούμαι να βγω έστω και μια απλή βόλτα εάν κρίνω ότι αυτό θα γίνει μόνο και μόνο γιατί ο άλλος θέλει απλά να κρυφτεί από τη μοναξιά του,εμένα δε μου αρέσει αυτό,θέλω να βγω βόλτα μόνο με αυτούς που μου ταιριάζουν,οπότε δε τα βλέπω καλά τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα της κοινωνικότητας μου:-)
Τα λουλούδια είναι εξωτερικού χώρου,το ένα το έχω 17 χρόνια,το άλλο αναμνηστικό ενός από τους γονείς μου,είχα βρει μια κοπέλα που δούλευε σε διπλανό μαγαζί και ήξερα είχε ανάγκη,της το είπα να με εξυπηρέτηση σε αυτό και σε 1-2 δουλειές που ίσως χρειαζομουν,με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο φυσικά,αλλά δεν απάντησε ποτέ.
Δε μπορώ να κάνω κάτι αν ο άλλος δε θέλει,προς το παρών κάνω ότι μπορώ μόνος μου,αν προκύψει πρόβλημα θα δω πως θα το χειριστώ.
Είναι η πρώτη φορά που δε μπορώ να προβλέψω τίποτα για το μέλλον,αισθάνομαι ότι αυτό που δηλώνω τελευταία το έχω πιστέψει κιόλας και ενεργώ σύμφωνα με αυτό.
Δε θέλω άλλες περιπέτειες,έχω βιώματα για δέκα ζωές,δε θέλω να κάνω άλλα πειράματα,δε θέλω να συμβιβαστώ στις επιθυμίες μου,αν υπάρχει κάτι που δεν έχω βρει ακόμα,τότε θα το ψάξω να το βρω,ξέρω πως αυτό που ψάχνω θέλει και εκείνο να το βρω,αλλά είμαι έτοιμος και για μια ζωή χωρίς καμία συγκίνηση,απλά να υπάρχει ένα περιβάλλον ασφαλές,ήρεμο και γαλήνιο για εμένα,αν υπάρχει αυτό μπορώ να ζήσω και χωρίς κανέναν άλλο περισπασμό,απλά ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο,με την προϋπόθεση ότι αυτό θα είναι όλο δικό μου και δε θα με απειλεί κάνεις εκεί.
Ωραία τα λέμε..