Νιώθω παγιδευμένη μέσα στο μυαλό μ
Γενικά δν μου αρέσει πολύ να μιλάω για τα θέματα που έχω μέσα στο κεφάλι μου γιατί νιώθω ότι είναι πολύ χαζά και πως αν το πω σε κάποιον δν θα με καταλάβει ή θα με κοροϊδέψει
Μέχρι πριν από ένα χρόνο δν ειχα δουλέψει κάπου καθώς φοβόμουν τρελα! Τις συνεντεύξεις, το καινούργιο περιβάλλον, τους συναδέλφους, όλα τα φοβόμουν και τα φοβάμαι ακόμη τρομερά, στάθηκα όμως τυχερή γτ βρήκα μια δουλειά ημιαπασχόλησης και ένιωσα λίγο περήφανη που ξεπέρασα για λίγο τον φόβο μου!
Επίσης κάτι άλλο είναι ότι ποτε δν ειχα αγόρι! Μέχρι και σμρ είναι κάτι που δν εχω καταφέρει και νμζ πως είναι η αρχή όλων μου των προβλημάτων!
Γενικά δν είναι ότι δν ειχα τις επιτυχίες μου και φυσικά πολλες ήταν οι φορές που θα μου αρεζε κάποιος. Όμως με το που πηγαινε να γίνει κάτι εγώ φρικαρα και κατευθείαν το σταματούσα! Κάθε φορά που θα μιλούσα με κάποιον και θα ήταν να βγούμε ραντεβού εγώ θα ήμουν σαν άρρωστη και δν θα ήθελα καθόλου να πάω!
Και φτάνουμε στο σμρ που πλέον εχω μια φοβία με τα αγόρια και κυρίως στις περιπτώσεις που θα βρω τον άλλον ελκυστικό! Δν ξρ από που ξεκινάει και τι με κάνει να φοβάμαι αλλά κάθε φορά θα νιθω πολύ άβολα ακόμη και από δίπλα τους να περνάω. Προσπαθώ να μην κοιτάω κάν ποσο μάλλον να μιλήσω κιόλας!
Πριν απο μερικές μέρες ήρθε ένας τύπος στο μαγαζί που δουλευω, ξέρω ποιος είναι και επίσης ξρ και την κοπέλα του, γιατί ναι έχει και κοπέλα. Ο συγκεκριμένος δν ειναι ότι μου αρέσει αλλά γενικά τον θεωρώ πολύ ωραίο παιδί και κατάλαβα με το που μπήκε ότι εγώ κάπως αγχώθηκα και ένιωσα κάπως άβολα απέναντι του! Δν έδειξα τπτ φυσικά και τον λογαριασμο του τον έκανε η άλλη κοπέλα που δουλεύουμε μαζί. Όμως εκείνη την ώρα εγώ αρχισα να σκέφτομαι πως αν ήμουν εγώ εκείνη που έκανε τον λογαριασμό θα ειχα αγχωθεί!
Εδώ και μέρες το μόνο πράγμα που παίζει στο μυαλό μου ειναι αυτή η σκηνή : μπαίνει στο μαγαζί ο συγκεκριμένος, τον βλέπω, αγχώνομαι, μου ζητάει να του φτιάξω κάτι και εγώ τρέμω και φαίνεται και δν μπορώ να μιλήσω και με πιάνει κρίση πανικού! ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!
Δεν μπορώ να το σταματήσω, ζω έναν εφιάλτη, είτε είμαι στο μαγαζί είτε στο σπίτι δν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου!
Οταν είμαι εκεί όλο σκέφτομαι ότι Αα τρ θα μπει, ωχ είναι αυτός κτλ και στο σπίτι απλά το σκέφτομαι συνέχεια και δν θέλω να πάω!
Έχω σκεφτεί μέχρι και να φύγω από τη δουλειά μην τυχόν και ξανάρθει. Πήγα ρώτησα σε διάφορες δουλειές μπας και με πάρουν και φύγω.
Έχω δοκιμάσει τα πάντα, όλες τις τεχνικές αναπνοής, meditation άσκηση, τίποτα δν με βοηθάει. Κάθε βράδυ παίρνω μισο ζανξ για να κοιμηθώ και πάλι κοιμάμαι γύρω στις 4 ώρες κάθε φορά.
Από τη μια θέλω να φύγω απο τη δουλειά γτ θέλω να βρω κάτι πιο μόνιμο και σε πλήρη απασχόληση και την όλη φάση με το άγχος κτλ την χρησιμοποιώ σαν κίνητρο για να ξεπεράσω τους άλλους μ φόβους.
Όμως απο την άλλη αυτός ο λόγος είναι πολύ χαζός για να φύγω και νιώθω πως αν δν το ξεπεράσω τρ απλά θα μου εμφανιστεί σε κάτι άλλο πιο έντονα αργότερα!
Αλλά δν αντέχω άλλο, θέλω τον παλιό μου εαυτό πίσω, έχω χάσει την χαρά μου, την όρεξη μου, την ζωή μου, τις μέρες μου να το σκέφτομαι ξανά και ξανά, τον υπνο και πραγαμτικα το να φύγω μου φαίνεται τόσο δελεαστικό! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!
Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ όμως δν είναι η σκέψη αλλά υο πως λειτουργεί το μυαλό μου, ακόμη και στην άκρη του κόσμου να πάω για να το αποφύγω εκεί θα ναι και θα με τρώει! Νιώθω τόσο αδύναμη όμως…Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν υπήρχα…
Συγγνώμη για το κατεβατό, ελπίζω κάποιος απο σας να βρει την υπομονή να το διαβάσει και ίσως να μου απαντήσει
Γ.
