ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΜΟΥ
Τον τελευταιο καιρο, δεν εχω δικο μου δωματιο, δεν εχω δικο μου προσωπικο χωρο, που για μενα, ειναι τοσο πολυ σημαντικο, τοσο οσο ειναι και για ενα εφηβο να εχει το δικο του δωματιο.Δεν ειμαι πια εφηβος αλλα δεν περασε και πολυς καιρος απο τοτε που αφησα την εφηβεια.Αφηστε δε το γεγονος οτι δεν εζησα την εφηβεια μου οπως θα ηθελα και την καταπιεσα πολυ...
Το χειμωνα που ημουν Αθηνα εμενα με τη μαμα σε ενα σπιτι που ειχε ενα δωματιο, ετσι εγω εμενα στο σαλονι.Ουσιαστικα δεν ειχα δωματιο δικο μου, δικο μου χωρο.Η μαμα καθε φορα εκανε ελεγχο τα ντουλαπια μου, επειδη ηξερε οτι μαζευω σκουπιδια και τα πετουσε.Εγω μετα γινομουν εξω φρενων.Και εκτος του οτι δεν ειχα το δικο μου δωματιο, δε μπορουσα να φερνω φιλους οποτε ηθελα, δε μπορουσα να κανω ο,τι ηθελα.Ζουσα πολυ περιορισμενα.
Τωρα τους 3 μηνες που ειμαι Κρητη, μπαινουν συνεχεια μαστοροι μεσα στο δωματιο.Ηταν ενα καλοκαιρι γεματο δουλειες στο σπιτι.Τωρα αποφασισαν μαλιστα να μετακομισουν και να ενοικιασουν το σπιτι.
Μπηκε σημερα η μαμα και πεταξε κατι κουτες και διαφορα αλλα χωρις να με ρωτησει.Το ειδα τελευταια στιγμη.Θυμωσα παρα πολυ και εβαλα τις φωνες.
Μετα εψαχνα μια κουτα, που αν την πετουσε αυτη, θα παθαινα πανικο, γιατι εκει εχω μαζεψει πραγματα που αν πεταχτουν, δεν ξερω τι θα παθω...ειναι αυτα τα πραγματα που ελεγα στο προηγουμενο ποστ που δεν ξερω τι θα τα κανω...
Ειχα απελπιστει...
Μετα πηγα μεχρι και στους καδους να ψαχνω για πραγματα που ειχε πεταξει...
Μετα θυμηθηκα κατι που ειχα βαλει καπου και δεν το εβρισκα...κολλησα πολυ ασχημα.
Δεν παει αλλο ρε γαμωτο.Μπαινει μεσα, πεταει ο,τι βρισκει και ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ οτι εχω αυτο το προβλημα και δεν το υπολογιζει ποτε.Πιστευει οτι μου κανει καλο να τα πεταει χωρις να με ρωταει ή καλυτερα σκεφτεται ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ.Δεν της αρεσει να βλεπει σκουπιδια και ετσι τα πεταει, χωρις να τη νοιαζει οτι εμενα θα με πειραξει πολυ.
Ειναι πολυ σκληρη και κακια μερικες φορες.Τους τελευταιους μηνες με ξυπναει και με επιτακτικο τροπο μου λεει να τρεχω να κανω δουλειες.Και ενταξει, ξερω οτι πρεπει να βοηθαω, αλλα εχω αυτο το προβλημα ρε γαμωτο.ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΕ; Εχω σιχαθει τοσους μηνες να βλεπω μαστορες στα ποδια μου, να ακουω για δουλειες, δουλειες, δουλειες, δουλειες, δουλειες, δουλειες.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.Εγω ειχα αναγκη απο ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ρε γαμωτο αυτο τον καιρο.
Μακαρι, ειλικρινα σας το λεω, μακαρι να μου ελεγαν να κατσω σπιτι για 3 μηνες και να μην το κουνησω, να μην παω ουτε μεχρι το περιπτερο, σαν ενα ειδος φυλακης.Θα ηξερα ετσι θα ημουν ασφαλης.Και το ειχα αναγκη.Μακαρι να μπορουσα να κατσω ενα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ μεσα στο σπιτι, αρκει να ηξερα οτι ετσι θα απεφευγα αυτη την ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ.