Originally Posted by
sotiris92
Καλησπερα σας, εχω ξανα γραψει στο forum και συγκεκριμενα σε post για την καταθλιψη «Cymbalta παρενεργειες». Η ιστορια μου εχει ως εξης: περιπου τον Δεκεμβρη ενιωθα μια εντονη ανησυχια για ενα προσωπικο θεμα. Γενικα δεν ηταν κατι μειζονος σημασιας, αλλα με αγχωνε. Συγκεκριμενα δηλαδη γι αυτο το θεμα φοβομουν οτι θα παρει εκταση με δικαστικα κλπ. Παραλληλα ο φορτος εργασιας στη δουλεια μου ειχε αυξηθει απο Black Friday + τα Χριστουγεννα + καραντινα και κουμπωνα και 2 φραπε την μερα. Κι αυτη η ταναπου η καραντινα, που με ξεκοψε απ τις συνηθειες μου, το γυμναστηριο μου, το να βγαινω βολτες, να βλεπω τους φιλους μου που μενουν μακρια ηταν το κερασακι στην τουρτα. Μη τα πολυλογω, ξεκινησε η ολη φαση ως ανησυχια. Ενιωθα οτι κατι δε πηγαινε καλα. Το ενιωθα στον αερα, σαν να το βλεπω να ερχεται. Γενικα ενα περιεργο αισθημα οπου το σωμα μου αρχισε να χτυπαει καμπανακια να κανω ενα step back να χαλαρωσω αλλα εγω δεν, εκει να πιστευω οτι το χω και να τρεχω για αλλα τοσα θεματα, να τα παιρνω ολα στις πλατες μου. Οπου εγινε το μπουμ! Δυο κρισεις πανικου, βαριες, σε διαστημα 2-3 εβδομαδων. Γενικα δε σταθηκα τοσο σε αυτες. Αλλα ηταν η αρχη του κακου. Το ντομινο. Ειχα ξανα παθει κρισεις πανικου πιο παλια. Ηξερα οτι θα με παει μαμιωντας για κανα δυο βδομαδες, οτι μου αλλαζει τον τροπο σκεψης, την συμπεριφορα κλπ αλλα θα ξανα ερθω στα ισια μου. Αυτη τη φορα ομως ατυχησα. Ηταν ισχυρο. Πολυ πιθανο οτι οφειλοταν στην καραντινα. Κυρια συμπτωματα φοβος-τρομος, μια μονιμη ανησυχια και ταχυκαρδια. Ασταματητη και ανικητη. Πηγαινει η καρδια με χιλια. Μετα εννοειται αισθημα πνιγμου, πονοκεφαλοι (ανα διαστηματα πολυυυ εντονοι, χειροτεροι απο ημικρανιες), μυρμηγκιασματα στο κεφαλι, μυικη αδυναμια, μουδιασματα ακρων, πιεση στο στηθος (σαν να μου ριξαν σφυρια), κομπος στο στομαχι και στο λαιμο (ξεροκαταπωμα), εντονη εφιδρωση κλπ. Το χειροτερο ομως ειναι οτι μαζι τους ολα αυτα φερανε και παρεα. Η παρεα λοιπον ειναι η ανηδονια (δεν εχω πλεον ενδιαφερον για τιποτα, δεν απολαμβανω πραγματα που απολαμβανα πριν [λογικα εξαιτιας του φοβου]), η αποπραγματοποιηση, οι ιδεοληψιες (κυριως εχουν να κανουν με αυτοκτονικο ιδεασμο [σε φαση μη κανω κακο στον εαυτο μου]) και οι εναλλαγες διαθεσης (οχι κατι διπολικο, οχι δηλαδη απο κατασταση μανιας στα ταρταρα) φαση το πρωι ειμαι οκ ο εαυτος μου (παντα με ταχυκαρδια βεβαια), το μεσημερι ΧΑΛΙΑ, το βραδυ κομπλε. Οι οποιες εναλλαγες διαθεσης ειναι απιστευτα ενοχλητικες και σε φθειρουν σε υπερβολικο βαθμο. Ζωντας ολο αυτο, το οποιο δε το ειχα ξανα ζησει ποτε και ημουν σιγουρος οτι το χανα, αποφασισα να ζητησω βοηθεια. Πηγα σε μια ψυχολογο η οποια μετα απο δυο συνεδριες μου ειπε οτι αν ηταν να του εβαζα ταμπελα θα ελεγα διαταραχη πανικου. Εγω ενιωθα πως ολο αυτο με φθειρει πολυ συναισθηματικα, ενιωθα πως ηθελα να βαλω τα κλαματα, ειχα εντονα συναισθηματα λυπης οποτε ειχα πεισθει οτι προκειται για καταθλιψη. Και ειχα πεισει και τον εαυτο μου. Οταν αρχισε ολο αυτο να χειροτερευει, απ την αποψη οτι σταματησα να τρωω (ετρωγα πολυ λιγοτερο κι αυτο επειδη επρεπε να φαω, δεν ειναι οτι το ζητουσα) και δε μπορουσα να κοιμηθω, κοιμομουν 2-3 ωρες και ξυπνουσα μεσα στη νυχτα εντελως ιδρωμενος, αναγκαστηκα να παω σε ενα εφημερευον ψυχιατρειο να μου πουν τι να κανω γιατι νομιζα οτι το χανα οτι τελειωνε η ζωη μου. Τα παιδια εκει μου ειπαν το ιδιο με την ψυχολογο, διαταραχη πανικου. Με συμβουλεψαν παραλληλα με την ψυχοθεραπεια να δω κι εναν ψυχιατρο μηπως χρειαζοταν να μου γραψει καποια αγωγη. Ο ψυχιατρος αυτος εδωσε την γνωματευση «αγχωδης καταθλιψη» και παραλληλα το cymbalta. Με το cymbalta δε τα πηγαμε καθολου, οπως και με τον ψυχιατρο που μου τα εγραψε ο οποιος οταν του ελεγα οτι εχω εντονες παρενεργεις μου ελεγε στο τηλεφωνο «ε τι να σου πω, σταματα τα τοτε αφου σε ενοχλουν». Εννοειται πως με αυτο το σκουπιδι για ανθρωπο τελειωσα και ειδα μια αλλη γιατρο η οποια εφοσον της ειπα κι αυτηνης το ιστορικο, απεφανθη κι αυτη για διαταραχη πανικου και συμφωνησαμε να κοψω τα cymbalta (αφου ετσι κι αλλιως οχι απλα δε βοηθουσαν αλλα αντιθετως χειροτερα με κανανε) και να συνεχισω μινο με ψυχοθεραπεια.
Και φτανοντας στο τελος, εχει περασει (ή περναει) καποιος απο σας ο οποιος γνωριζει οτι πασχει συγκεκριμενα απο διαταραχη πανικου, την «παρεα» των συμπτωματων που αναφερω πιο πανω; Ειναι πραγματι μονο διαταραχη πανικου; Ή το χανω και χρειαζεται να το ψαξω περισσοτερο; Απλα να σημειωσω οτι «την παρεα των συμπτωματων» δεν την εχω συνεχως, ουτε σε τοσο συχνη βαση οπως τα καθαρα συμοτωματα αγχους. Δηλαδη ουτε οι ιδεοληψιες (οι οποιες ειναι μονο ιδεοληψιες και δε θα γινουν πραγματικοτητα), ουτε η αποπραγματοποιηση συμβαινουν σε μονιμη βαση, αλλα ανα διαστηματα.