Υπάρχει ανιδιοτελής φιλία? Γιατί έχουν γίνει τόσο δύσκολες οι σχέσεις?

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούργιο μέλος και το τελευταίο διάστημα προβληματίζομαι έντονα σχετικά με το πώς έχουν καταντήσει οι ανθρώπινςσ σχέσεις...Ίσως απο την φύση μου είμαι λίγο παραπάνω ρομαντική σαν χαρακτήρας και θέλω να βλέπω τα πράγματα απλά..και αγνά..αλλά κάθε φορά συμβαίνει κάτι και επιστρέφω με σκληρό τρόπο στην πραγματικότητα!! Πιστεύω πάρα πολύ στο ιδανικό της φιλίας και την υπερασπίζομαι με πάθος! Είναι απο τα όνειρα μου να βρώ μια φιλία που να βασίζεται στην αγάπη, την εμπιστοσύνη και να μην υπάρχει υστεροβουλία και ιδιοτέλεια...δίνομαι πολύ στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους και προσπαθώ να είμαι πάντα δίπλα όταν με χρειάζονται και να κάνω το καλύτερο..πολλές φορές ακόμη και παραβλέποντας το δικό μου καλό. Με μαθηματική ακρίβεια όμως πάντα, μόλις περάσει κάποιος καιρός και αν έρθει η ώρα που εγώ να χρειάζομαι κατι...βιώνω την απόλυτη μοναξιά...ενώ απο την άλλη θεωρείτε πάντα δεδομένο πως εγώ πρέπει να είμαι σε όλα συμπαραστάτρια....το έχετε νιώσει ποτέ αυτο? Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει? Γιατί τόση αχαριστία και γιατί οι άνθρωποι πάντα όταν έρθει η ώρα να κοιτάξουν το συμφέρον τους ξεχνάνε τα πάντα? Θα με ενδιέφερε πολύ να δώ απόψεις σε μιά τέτοια συζήτηση. Να δώ αν συμβαίνει και σε άλλο κόσμο και να εντοπίσουμε αν κάνουμε κάπου λάθος...

Το νιώθω και εγώ αυτό κατά καιρούς.. Μακάρι να είχα κάποια απάντηση αλλά δυστυχώς δεν έχω.. Πιστεύω όμως πως απο τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα δεν είναι αδύνατο να υπάρξει μια τέτοια φιλία.. Αν ήταν ανθρωπίνως αδύνατο δε θα σκεφτόσουν έτσι.. Σίγουρα λοιπόν υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι και πιστεύω πως αν και μια αληθινή φιλία δεν είναι κάτι συνηθισμένο, σίγουρα υπάρχει και ειδικά για ανθρώπους που είναι ανοιχτοί σε μια τέτοια πιθανότητα, όπως εσύ... Απλά ίσως θα πρεπει να βασιζόμαστε λίγο περισσότερο στον εαυτό μας, και να μην \"αφηνόμαστε\"¨στους άλλους (την έχω πάθει και εγώ). Παρ\' όλα αυτά να συνεχίζουμε να είμαστε ανοιχτοι στη φιλία και ίσως περισσότερο κριτικοί ωστε να μην \"αναλωνόμαστε\" σε ανθρώπους που δε μας ταιριάζουν, όσον αφορά τις αντιλήψεις για τις σχέσεις...

Καταρχήν σε ευχαριστώ πάρα πολύ πυ απάντησες στο θέμα μου. Δεν κατάλαβα όμως ακριβως με ποιά έννοια λες το \"άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα\". Όσα είπα δεν τα είπα με κακή πρόθεση και ούτε δηλώνουν πως θα πάψω ως φίλη και ώς άνθρωπος να είμαι όπως είμαι. Άλλωστε δεν είμαι εκδικητική, και συγχωρώ εύκολα όταν αγαπάω. Δεν μπορώ να αλλάξω και να γίνω ξαφνικά σκληρή, όπότε όλο αυτό κάθε φορά που γίνετε απλά με πληγώνει πολύ. Απο την άλλη όμως θεωρώ πως δεν πρέπει να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους και κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα που δικαιούται ίσες ευκαιρίες με τους άλλους. Οπότε ποτέ επειδή έχω πληγωθεί στο παρελθόν δεν έχω κλεισει τις πόρτες ή να έχω αλλάξει συμπεριφορα. Απλα αναρρωτιέμαι...γιατί έχουν αγριέψει έτσι οι άνθρωποι...?

Καλησπερα Θαλεια!
Η γνωμη μου στο θεμα της φιλιας ειναι λιγο περιεργη αλλα θα σου την πω,γιατι δυναμαι!
Το θεμα με τη φιλια,ειναι σαν να μπαινεις σε μια σχεση στην οποια αισθανεσαι οτι εχεις υπογραψει \"συμβολαιο\", περλαμβανει εμπιστοσυνη,αγαπη,ανιδιοτε λεια...αυτα τα συστατικα που την απαρτιζουν,ενω θα επρεπε να τα αισθανεσαι για εναν ανθρωπο τον οποιον νοιαζεσαι,χτιζονται με τον χρονο!Θες να προστατεψεις τον φιλο,η να τον βοηθησεις, να του εχεις εμπιστοσυνη.
Απο την αλλη ειναι σαν να υποστηριζει καποιος,οτι για ολους τους υπολοιπους αδιαφορω ,αλλα τον φιλο τον αγαπω.Μια αστεια συνομολογια ανθρωπων που αναμενουν ανταλλαγματα και υποστηριξη σαν δεδομενο ορο ενος \"συμβολαιου\".
Λες και δεν ειναι χαρακτηριστικο ανθρωπινο να μην εισαι ανιδιοτελης. Ακομα και το να περιμενεις ανταλαγμα εσυ απο τους φιλους σου,στην υποστηριξη που εδωσες,δεν σου μοιαζει με ιδιοτελεια?
Θελω να πω πως ειναι ουτοπικο ,να περιμενεις μια συγκεκριμενη αντιδραση απο καποιον επειδη τον εχεις καταταξει στην κατηγορια \"φιλος\".
Θα ηταν προτιμοτερο, αφου δεις μια αντιδραση απο καποιον, οπως στηριξη η αγαπη η ιδιοτελεια, υστερα να τον κατονομαζεις φιλο και οχι το αναποδο.

Καλησπέρα και σε σένα mIme δεν θα διαφωνήσω ούτε σε μια λέξη απο όσα είπες....και βέβαια όλα αυτά και μια φιλία θέλει χρόνο για να χτιστεί...αλλά τί γίνεται όταν φιλίες χρόνων...που έχουν αποδείξει κατα καιρούς πως είχαν αυτά τα..\"συστατικά\" αλλά και την αγάπη...ξαφνικά χαλάν για ένα συμφέρον? Εκεί δεν είναι λογικό να απορεί κάποιος και να πληγώνεται? Δεν είναι να απορεί πως αυτός ο άνθρωπος που είχε δίπλα του και εμπιστευόταν άλλαξε τόσο πολύ και να ψάχνει να βρεί τις αιτίες? Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ρίχνει ευθύνες όμως. Είμαι της άποψης πως \"με ένα χέρι παλαμάκια δεν χτυπιούνται\". Γι αυτό απλά εξέφρασα την απορία μου...γιατί έχουμε δυσκολέψει όλοι μας έτσι τις σχέσεις μας....

Quote:

---

Originally posted by Thalia26
Καταρχήν σε ευχαριστώ πάρα πολύ πυ απάντησες στο θέμα μου. Δεν κατάλαβα όμως ακριβως με ποιά έννοια λες το \"άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα\". Όσα είπα δεν τα είπα με κακή πρόθεση και ούτε δηλώνουν πως θα πάψω ως φίλη και ώς άνθρωπος να είμαι όπως είμαι. Άλλωστε δεν είμαι εκδικητική, και συγχωρώ εύκολα όταν αγαπάω. Δεν μπορώ να αλλάξω και να γίνω ξαφνικά σκληρή, όπότε όλο αυτό κάθε φορά που γίνετε απλά με πληγώνει πολύ. Απο την άλλη όμως θεωρώ πως δεν πρέπει να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους και κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα που δικαιούται ίσες ευκαιρίες με τους άλλους. Οπότε ποτέ επειδή έχω πληγωθεί στο παρελθόν δεν έχω κλεισει τις πόρτες ή να έχω αλλάξει συμπεριφορα. Απλα αναρρωτιέμαι...γιατί έχουν αγριέψει έτσι οι άνθρωποι...?

---

Δεν εννοούσα κάτι άσχημο.. Συγγνώμη αν παρεξήθηκα.. Μάλλον δεν εκφράστηκα καλά.. Εννοούσα άνθρωποι που έχουν σαν σημαντική προτεραίοτητα τη φιλία και έχουν αυτά τα ιδανικά. Δεν είναι όλοι έτσι. Και από τη στιγμή που είσαι ανοιχτή στη φιλία πιστεύω ότι αυτό θα σε ανταμείψει αργά ή γρήγορα.. Εγώ για παράδειγμα ας πουμε ότι έχω γίνει πιο επιφυλακτική με τους ανθρώπους και αυτό δεν είναι καλό.. Είναι ωραίο όμως να βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι με τα ιδανικά σου.. Κάνει και μένα να αναθεωρήσω τις απόψεις μου. Ειλικρινά ό,τι έγραψα το εννοώ απόλυτα θετικά..

Δεν παρεξηγήθηκα, και ακόμη και αρνητικά να το έλεγες δεν θα με πείραζε γιατί ο κάθε ένας έιναι ελεύθερος να έχει τις απόψεις του. Και όταν άνοιξα το θέμα εδώ δεν το έκανα για να ακούσω μόνο απόψεις που συμφωνούν με την δική μου. Άλλωστε τις περισσότερες φορές απο την διαφωνία βγαίνει και το καλύτερο αποτέλεσμα γιατί υπάρχουν απόψεις που πιάνουν το θέμα σφαιρικά. όπως και να έχει σε ευχαριστώ πάντως!:)

Quote:

---

Originally posted by Thalia26
Καλησπέρα και σε σένα mIme δεν θα διαφωνήσω ούτε σε μια λέξη απο όσα είπες....και βέβαια όλα αυτά και μια φιλία θέλει χρόνο για να χτιστεί...αλλά τί γίνεται όταν φιλίες χρόνων...που έχουν αποδείξει κατα καιρούς πως είχαν αυτά τα..\"συστατικά\" αλλά και την αγάπη...ξαφνικά χαλάν για ένα συμφέρον? Εκεί δεν είναι λογικό να απορεί κάποιος και να πληγώνεται? Δεν είναι να απορεί πως αυτός ο άνθρωπος που είχε δίπλα του και εμπιστευόταν άλλαξε τόσο πολύ και να ψάχνει να βρεί τις αιτίες? Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ρίχνει ευθύνες όμως. Είμαι της άποψης πως \"με ένα χέρι παλαμάκια δεν χτυπιούνται\". Γι αυτό απλά εξέφρασα την απορία μου...γιατί έχουμε δυσκολέψει όλοι μας έτσι τις σχέσεις μας....

---

Τοτε θα μπορουσαμε ,οσοι βρεθουμε σε μα παρομοια κατασταση,να αναρωτηθουμε, γιατι συμβαινει αυτο?
Μπορει να θεωρει καποιος οτι ο λογος για τον οποιον ζητας συμπαρασταση,δεν ειναι ευλογος (χωρις αυτο να σημαινει πως πρεπει να κρινει,η οτι εχει δικιο η αδικο) Ισως νοιωθει οτι εσυ δεν συμπαρασταθηκες σε μια δικη του κατασταση και ποτε δεν στο εξεφρασε για να το ξερεις,νομιζοντας εσυ πως ολα βαινουν καλως!
Πολλοι λογοι,οπως το παραδειγμα που ανεφερα,μπορει να συντρεχουν. Οι παρεξηγησεις τετοιου ειδους,ειναι ευκολο να συμβουν οταν οι ανθρωποι εχουμε υποκειμενικες γνωμες για τις εκφρασεις,αντιδρασεις των αλλων.
Το συζητας ωστοσο εσυ αυτο με τον οποιον φιλο σου? Να δεις τι μπορει να πηγε στραβα?
Γιατι εκει που εσυ μπορει να βλεπεις προδοσια,ο αλλος το ερμνευει ως δικαιωμα και πραττει ετσι.

Καλημέρα σας.

Το θέμα της φιλίας είναι πολύ σημαντικό για μένα, ειδικά τους τελευταίους μήνες...

Έζησα για λίγο, για 8 μήνες περίπου, την εκπληκτική αρχή μιας φιλικής/αδελφικής σχέσης και μετά κατόρθωσα να οδηγήσω την αδελφή μου (γιατί έτσι τη θεώρησα και τη θεωρώ) να μου πει πως το ταξίδι σταματά εδώ για κείνη...

Ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη έκβαση, το μήνυμα που έχω να δώσω, είναι όταν τη βρίσκουμε αυτή την ανιδιοτελή φιλία, θα πρέπει να είμαστε πολύ περισσότερο προσεκτικοί και αφοσιωμένοι στην καλλιέργειά της.

Παρεξηγήσεις μπορούν να συμβαίνουν σε κάθε σχέση. Στη φιλία όμως θα πρέπει να επιλύονται πιο εύκολα, γιατί με το φίλο σου είσαι ειλικρινής και ξεκάθαρος, είσαι ο εαυτό σου, άρα ξέρεις τόσο για σένα όσο και για τον άλλο που πατά και που βρίσκεται η φιλία σας...
Όταν στη βάση δεν υπάρχει συμφέρον, ξεκινάς από εκεί και εν ανάγκη ξαναχτίζεις...

Oι φιλιες οπως και οι σχεσεις θελουν πολυ δουλεια για να χτιστουν σε στερεες βασεις. Πολυ δουλεια, πολυ δωσιμο και απο τις 2 πλευρες και πολυ συζητηση....

Εγω ειχα καποτε μια τετοια φιλη που με ελεγε πως ημουν η αδερφη που δεν ειχε, οπως και εγω εκεινη, αλλα ειδα με τον καιρο πως αυτο ξεφτισε.. ειτε λογω εγω μιας σχεσης που εκανα ειτε αυτη λογω της δουλειας της.

Τωρα πιο δυσκολα εμπιστευομαι πλεον, και πιο δυσκολα θα κανω τετοιους φιλους.

Καλημέρα σε όλους. mariap κάπως έτσι έχει τύχει να συμβεί και σε εμένα...ήταν μια φιλία που κράτησε έξι χρόνια που μέσα σε αυτά τα χρόνια είχαμε ζήσει καταστάσεις απίστευτες. Υπείρχε απόλυτη εμπιστοσύνη και είχε πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα...οτι ήμουν η αδερφή που δεν είχε ποτέ!! Στην πορεία όμως τα πράγματα άλλαξαν πολύ σε βαθμό να με εκμεταλλευτεί μέχρι και οικονομικά κατα ένα πολύ μεγάλο βαθμό και για μήνες γιατί ήθελα να την στηρίξω που έμεινε άνεργη....μέχρι διακοπές να παέι με τον φίλο της της είχα πληρώσει...αλλά στην πορεία όλο και απομακρυνόταν απο ουσιώδη πράγματα που μας έδεναν...είχε συμβει και κάτι σοβαρό στην ζωή μου, είχα πέσει σε κατάθληψη....αλλά δεν ήταν πουθενά.. Πληγώθηκα πάρα πολύ, αυτή η φιλία δεν υπάρχει πια στην ζωή μου...αλλά θέλω να πιστεύω πως αξίζει να εξακολουθώ να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους και να μήν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι. Απλά προσπαθώ να κρατάω λιγες άμυνες παραπάνω μέσα μου....

Thalia26, διαβάζοντας την τελευταία σου καταχώρηση καθώς και της mariap, μου ήρθε στο μυαλό κάτι που μου είχε πει η νυν κουμπάρα μου, τότε αδελφική φίλη.
Θέλουμε δε θέλουμε στη ζωή μας αλλάζουν οι προτεραιότητές μας κάποια στιγμή με αποτέλεσμα να αλλάζουν και οι φιλίες μας. Άνθρωποι που είναι κοντά μας καθημερινά βγαίνουν ή τους βγάζουμε από τη ζωή μας...
Ακόμα δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτή την κουβέντα, αλλά πλέον την καταλαβαίνω. Θυμάμαι όταν την πρωτοάκουσα πριν από σχεδόν 15 χρόνια την είχα θεωρήσει αδύνατη, απίστευτη κλπ. τελικά οφείλω να παραδεχθώ ότι είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Ίσως κάπου εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν κι εκείνοι στην ανιδιοτελή φιλία ή στη φιλία όπως πραγματικά είναι και μας έχουν δείξει τα παραδείγματα των Δάμων και Φειδίας, Φίλιππος και Ναθαναήλ, Αχιλλέας και Πάτροκλος, Ορέστης και Πυλάδης.

black_velvet καλημέρα και σε σένα. Συμφωνώ με αυτό που λές σχετικά με τις προταιρεότητες και τα πράγματα που αλλάζουν, αλλά ήθελα να πιστεύω πως αυτό ισχύει περισσότερο ως προς τον χρόνο που μπορούμε απο ένα σημείο και μετά να αφιερώσουμε....κάποια πράγματα όμως όταν είναι αληθινα δεν αντέχουν και σε αυτό? Η ουσία δεν παραμένει? Έιναι δυνατόν να αλλάζουν τα πάντα?

Quote:

---

Originally posted by Thalia26
black_velvet καλημέρα και σε σένα. Συμφωνώ με αυτό που λές σχετικά με τις προταιρεότητες και τα πράγματα που αλλάζουν, αλλά ήθελα να πιστεύω πως αυτό ισχύει περισσότερο ως προς τον χρόνο που μπορούμε απο ένα σημείο και μετά να αφιερώσουμε....κάποια πράγματα όμως όταν είναι αληθινα δεν αντέχουν και σε αυτό? Η ουσία δεν παραμένει? Έιναι δυνατόν να αλλάζουν τα πάντα?

---

Το ίδιο πιστεύω κι εγώ... ίσως κάνουμε κάπου λάθος.
Κάποια πράγματα που είναι αληθινά, θα έπρεπε να αντέχουν σε αυτό, ή δεν ήταν/είναι αληθινά.
Η ουσία παραμένει, αλλά πρέπει να έχεις τα κότσια να την δεις και να μην την καλύπτεις με αυτό που θα ήθελες να ήταν.

Quote:

---

Originally posted by black_velvet

Quote:

---

Originally posted by Thalia26
black_velvet καλημέρα και σε σένα. Συμφωνώ με αυτό που λές σχετικά με τις προταιρεότητες και τα πράγματα που αλλάζουν, αλλά ήθελα να πιστεύω πως αυτό ισχύει περισσότερο ως προς τον χρόνο που μπορούμε απο ένα σημείο και μετά να αφιερώσουμε....κάποια πράγματα όμως όταν είναι αληθινα δεν αντέχουν και σε αυτό? Η ουσία δεν παραμένει? Έιναι δυνατόν να αλλάζουν τα πάντα?

---

Το ίδιο πιστεύω κι εγώ... ίσως κάνουμε κάπου λάθος.
Κάποια πράγματα που είναι αληθινά, θα έπρεπε να αντέχουν σε αυτό, ή δεν ήταν/είναι αληθινά.
Η ουσία παραμένει, αλλά πρέπει να έχεις τα κότσια να την δεις και να μην την καλύπτεις με αυτό που θα ήθελες να ήταν.

---

Άρα καταλήγουμε στο οτι απλά συμβιβαζόμαστε και το παίρνουμε απόφαση ως δεδομένο πως τίποτα δεν κρατάει και απλά προφυλάσσουμε τους εαυτούς μας απο το να πληγώνονται με κάθε τέτοια έκβαση? Δεν είναι μια μετριότητα αυτό που αναγκαζόμαστε να κάνουμε? Αναγκάζουμε τους εαυτούς μας να δεχτούν οτι τίποτα δεν κρατάει, έτσι ωστε να είμαστε προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο και έτσι στερούμαστε βασικά συναισθήματα....φαύλος κύκλος είναι. Και τελικά δεν είναι έτσι μόνο οι φιλιες. Όλες οι σχέσεις πλέον έχουν γίνει δύσκολες και ευθραυστες...και με το αντίθετο φίλο είναι ακόμη ποιο δύσκολα τα πράγματα!