Την καλησπερα μου ή μαλλον την καλημερα μου σε ολους. Βλεπω οτι στο φορουμ υπαρχουν και μερικοι απο τους "παλιους". Εχοντας περασει 2 επεισοδια σοβαρα σε αυτα τα χρονια και εχοντας βγει "ζωντανος" απο αυτα, θα ηθελα να ευχηθω σε ολους να πανε καλα ξεπερνωντας καθε εμποδιο. Αυτο που καταλαβα σε αυτα τα χρονια ειναι οτι η ψυχωση οσο και "εντυπωσιακο" γεγονος και αν ηταν στην ζωη μας δεν πρεπει να μας γινεται εμμονη ιδεα και κεντρο γυρω απο το οποιο θα περιστρεφεται η υπολοιπη ζωη μας. Με λιγα λογια, ενας καλος γιατρος και μια καλη αγωγη ειναι αρκετα και ισως τα μονα ωστε να ξεπερασουμε το προβλημα και να προχωρησουμε παρακατω. Θυμαμαι τα πρωτα χρονια, εψαχνα στο ιντερνετ, συμμετειχα σε φορουμ, ηθελα να το συζηταω με φιλους και γενικα πιστευα οτι εχω μια ιδιαιτεροτητα που θα πρεπει να την εξερευνησω απο καθε πλευρα. Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να μενω στασιμος στις ιδιες σκεψεις και να μην μπορω να ξεπερασω το παρελθον, το οποιο μαζι με ολους τους ανθρωπους που εχασα, ηταν σφηνωμενα στο μυαλο μου. Δυστυχως το παρελθον ειναι παρελθον και οι συζητησεις σχετικα με το θεμα δεν βγαζουν καποιο ιδιαιτερο συμπερασμα αν δεν γινονται με καποιον που γνωριζει. Καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος, και βιωνει την ψυχωση με διαφορετικη ενταση και χαρακτηριστικα. Οι γενικευσεις που θα βρουμε ψαχνοντας στο ιντερνετ ή σε εντυπα δεν μπορουν να συγκριθουν με την βοηθεια ενος γιατρου που εμπιστευομαστε και του ειμαστε ειλικρινεις. Αντιμετωπιστε το φορουμ σαν ενα στεκι, στο οποιο μπορειτε να επικοινωνησετε με συμπασχοντες και με ανθρωπους που μπορουν να σας καταλαβουν και να σας δωσουν δυναμη, αλλα μην ψαχνετε λυσεις σε αυτο. Μια επικοινωνια που προσωπικα μου ελειψε, καθως ειτε δεν ημουν σε θεση να επικοινωνησω πραγματικα, ειτε ημουν κλεισμενος στον εαυτο μου. Κατα τα αλλα, συνεχιζω μια ηπια αγωγη και προσπαθω να αντιμετωπισω το μεγαλυτερο προβλημα που λεγεται ζωη. :p
