συμβουλή - δυσκολία σε PhD + θέματα φύλου + δύσκολοι γονείς

Λοιπόν, ξέρω μπορεί να με θεωρήσετε βολεμένο και κακομαθημένο άτομο σε αυτή την ηλικία να μένω με τους γονείς μου anyway...

Συγνώμη που μπορεί το κείμενο να είναι δυσανάγνωστο αλλά οι σκέψεις μου είναι τόσο διάσπαρτες που δυσκολεύομαι να γράψω πιο καθαρά.

Λοιπόν, είμαι 41 ετών και παλεύω ακόμα να τελειώσω το διδακτορικό μου. Στο συγκεκριμένο διδακτορικό είχα ατυχίες καθώς πολλές φορές και κολλήσαμε σε ένα πράγμα να τελειώσουμε αλλά συνεχώς σταματούσαμε στην μέση πειραμάτων και κατέληξα να έχω ένα σωρό μισοτελειωμένα πειράματα που δεν μπορώ να δημοσιεύσω. Το κύριο πρόβλημα δεν είναι αυτό ωστόσο.

Είμαι MtF trans αλλά ακόμα δεν έχω ξεκινήσει ορμονοθεραπεία (μόνο laser μέχρι τώρα). Δηλαδή συνεχίζω και ντύνομαι σας άντρας (μπλιαχ). Το θέμα είναι ότι ακόμα μένω με τους γονείς στο πατρικό σπίτι. Τους το έχω αναφέρει το θέμα μου εδώ και χρόνια αλλά είναι γενικά κατά (προφανώς). Επιπλέον, τον τελευταίο χρόνο κατάλαβα ότι έχουν και οι δυο ναρκισσιστικά στοιχεία. Ακόμα και τώρα δεν θέλω να πω ότι είναι ναρκισσιστές γιατί πονάει πολύ. Μου έχει πει ότι «ήμουν δύσκολο παιδί μεγαλώνοντας» (μιλάμε για έως 8 χρονών κτλ. Πολλές φορές μιλούσαν για μένα στο τρίτο πρόσωπο με μένα μπροστά…

Δεν ξέρω πια αν μπορώ να τους εμπιστευτώ σε οτιδήποτε. Πολλές φορές δείχνουν ότι σκέφτονται λογικά αλλά δεν ξέρω αν μετά θα μου γυρίσει μπουμεραγκ αυτό. Η βλακεία είναι ότι έχασα τόσα πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο επειδή μου έλεγαν ότι δεν θα με υποστηρίξουν στο θέμα μου.

Σημειωτέον ότι για πολλά χρόνια προσπαθώ να κάνω ότι παραπάνω μπορώ στο σπίτι: εγώ ψωνίζω, συχνά μαγειρεύω, παίρνω τα φάρμακά τους....

Προσπαθούσα και ακόμα προσπαθώ όλη τη μέρα αλλά κάνω συνεχώς πολλά λάθη, όσο και να προσπαθώ να συγκεντρωθώ.

Λόγω της κατάθλιψης και του χρόνιου στρες από το θέμα του φύλου (ίσως και άλλων) η υγεία μου έχει πάρει την κάτω βόλτα. Έχω αποκτήσει χρόνια κόπωση, δυσκολεύομαι να ανεβώ τις σκάλες, ποναν τα χέρια μου κτλ…

Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το θέμα της κόπωσης και της μεγάλης δυσκολίας στην μνήμη . Οι ορμόνες του θυρεοειδούς είναι πλέον ότι να ναι. Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς και κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει.

Δεν μπορώ να γυμναστώ γιατί θα κρασάρω (θα είμαι πολύ χειρότερα για μέρες μετά). Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι η πνευματική μου ικανότητα (μνήμη, κατανόηση) έχει πάρει την κάτω βόλτα και αυτή.

Έχω καταλήξει να δυσκολεύομαι πια να δουλέψω στο πανεπιστήμιο. Πράγματα που είχα κάνει παλιότερα, πρωτόκολλα εργαστηριακά που είχα βελτιώσει τα έχω ξεχάσει τελείως και δουλεύουν άλλοι πλέον πάνω σ’ αυτά Δεν θέλω να αποτύχω.

Πίσω στους γονείς μου, αν και πλέον είναι moot point.
Προσπάθησα για χρόνια να εξηγήσω στους γονείς μου ότι είμαι τρανς, τους έδωσα να διαβάσουν βιβλία, πήγαν σε ψυχίατρο φύλου…τίποτα

Παλιότερα μου έλεγε η ηλικιωμένη μάνα μου «αν προχωρήσεις στην αλλαγή θα φύγεις από το σπίτι» (στην αρχή του διδακτορικού αυτό). Μου είχε πετάξει ρούχα (τζιν κτλ) που είχα φάει μέρες να βρω κτλ…

Τώρα μου λέει «ακόμα δε δουλεύεις κανονικά, δεν έχεις σύνταξη, δεν μπορείς να κρατήσεις το σπίτι» . Εγώ τόσα χρόνια ξεσκίζομαι να τελειώσω το διδακτορικό και είχα από πάνω τις φωνές και τα ουρλιαχτά της μάνας μου. Σχολιάζει το κάθε μικροπράγμα που παίρνω ενώ έχω ψάξει καιρό για να βεβαιωθώ ότι το χρειάζομαι.


Πριν πει κανείς για δουλειά, Οκ, έπρεπε να είχα δουλέψει προπτυχιακά. Δοκίμασα στο διδακτορικό αλλά στάθηκε αδύνατο να βρω χρόνο + τα προβλήματα υγείας που είχα αρχίσει να έχω πριν 3 χρόνια και λόγω burnout.


Ο πατέρας μου έχει αφήσει το σπίτι σε ψιλοχύμα κατάσταση. Χρειάζεται δουλειά για να φτιαχτεί. Το υπόγειο έχει σοβαρά προβλήματα μόνωσης (πρόσφατα τα βρήκα, αφού εγώ κάλεσα τεχνικό) και χρειάζεται ξήλωμα πάτωμα, σοβάδες για να φτιαχτούν. Έφαγα μήνες να καθαρίζω το υπόγειο από την σαβούρα που είχε μαζέψει, επιλέγοντας τι θα κρατήσω και τι θα πετάξω.
Έκανα τόση πολύ δουλειά υποτίθεται για να μετακομίσω εκεί και να έχω την άνεση μου. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν πιο άνετα έτσι, να μην είχα συνεχώς τριβές.

Τώρα όπως φαίνεται λόγω χειμώνα , λόγω COVID-19 κτλ δεν θα μπορέσω να το κάνω αυτό.

Ξέρω ότι πρέπει να αφήσω τα συναισθηματικά του τύπου μεγάλωσα σ’αυτό το σπίτι κτλ αλλά πονάει ρε γμτ. Τώρα που ξεκίνησα να το φτιάχνω σιγά σιγά θα πρέπει να φύγω; Και είναι σε τόσο ωραίο μέρος, άνετη αυλή κτλ.
Τώρα έτσι όπως παω με το στρες κτλ δεν τη βγάζω με καμία.

Το πρόβλημα είναι πως έκανα πολύ μεγάλες βλακείες και δεν αντέχω άλλο. Πως στο καλό θα τελειώσω το διδακτορικό και να κάνω το transition? Το θέμα είναι το είμαι σε ένα πρόγραμμα στο πανεπιστήμιο με πολύ αυστηρά deadlines για το οποίο κανονικά θα πληρωθώ σχετικά καλά χρήματα. Αν όμως δεν το τελειώσω στα deadlines τα χρήματα θα πρέπει να τα γυρίσω πίσω.

Μερικές φορές σκέφτομαι «γμσε το». Θα ξεκινήσω ορμονοθεραπεία και όταν είμαι σε πιο σταθερή κατάσταση θα δω τι θα κάνω περαιτέρω. Χρειάζομαι κάποια ιδιωτικότητα και ηρεμία.


Γνωστοί μου λένε «άστα καταμέρος τα προσωπικά σου και επικεντρώσου στο πανεπιστήμιο». Το πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ. Μπορεί ορισμένες ώρες/ μέρες να μπορώ αλλά είναι 99% σίγουρο ότι θα μου ξεφύγουν λάθη. Προσπαθώ χρόνια να προχωρήσω αλλά με αυτή την κατάσταση δυσκολεύομαι τρομερά. Η μνήμη μου είναι χάλια.

Πολλές μέρες είμαι κολλημένη στην απάθεια (ακόμα και τώρα δεν νιώθω γυναίκα, ενώ πριν καιρό μπορούσα να το νιώσω) . Τυχαία (μπορεί και κάθε μέρα τελευταία) θα μου έρθει μαζεμένη τόση θλίψη μου θα αρχίσω να κλαίω χωρίς να μπορώ να σταματήσω για κάποια λεπτά. Άλλες φορές θα καταλήξω να δακρύσω για λίγο και μετά τίποτα.

Προ ημερών άρχισα να κλαίω όταν οδηγούσα και αναγκάστηκα να σταματήσω.
Νιώθω πολύ άβολα να κάνω σταδιακά το transition και να έρχεται η μάνα μου συνεχώς στο δωμάτιό μου.

Όπως το βλέπω είναι κ@λοκατάσταση, αλλά δεν μπορώ να ΜΗΝ συνεχίσω με το θέμα του φύλου. Δεν ξέρω πια ποια είμαι. Βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν νιώθω τίποτα.

Τι στο καλό να κάνω;;; Μέχρι τώρα μου είχε κολλήσει το να πήγαινα στο υπόγειο αλλά δεν μπορεί να γίνει τώρα λόγω θεμάτων υγρασίας και μούχλας.

Κατανοώ ότι λόγω στρες μπορεί να υπάρχουν λύσεις που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.

Ευχαριστώ όλους όσους/ όσες το διάβασαν!!!

edit: έχω πάρει κάποια λεφτά από το πανεπιστήμιο οπότε θα δω τι μπορώ να κάνω κάποια από αυτά (αντιμουχλικό, αφυγραντήρα κτλ). Θα το δω. Απλά δεν υπάρχει περίπτωση μια στο μύριο να περιμένω. Όπως χειροτερεύει η υγεία μου αν το πω "'άστο για αργότερα" απλώς δεν με παίρνει. Δηλαδή τι μπορεί να γίνει επιτέλους; Ηλικιωμένοι είναι, στο κάτω κάτω το καλό μου θέλουν (φαντάζομαι δηλαδή).

Έτσι και αλλιώς δεν μπορώ να βρω άλλη διέξοδο.

First things first, που λένε οι Άγγλοι.
Για την ορμονοθεραπεία χρειάζεσαι χρήματα. Για να φύγεις από το πατρικό και να μείνεις μόνη χρειάζεσαι χρήματα. Μπορεί αργότερα να αποφασίσεις να κάνεις επέμβαση αλλαγής φύλου. Σφίξε τα δόντια και προχώρα με το διδακτορικό.

Είναι μάταιο να προσπαθείς να πείσεις τους γονείς σου να αλλάξουν γνώμη για το ζήτημα του φύλου σου. Μη σπαταλάς ενέργεια σε αυτό.

Η υγρασία και η μούχλα αντιμετωπίζονται. Πάρε έναν καλό αφυγραντήρα και ένα θερμαντικό σώμα. Φτιάξε ένα περιβάλλον ήρεμο για σένα και δούλεψε το διδακτορικό σου. Είναι θέμα εστίασης. Τα υπόλοιπα θα έρθουν στο χρόνο τους

Δεν θα πω κατι διαφορετικο απο αυτο που λενε οι γνωστοι σου. Πρεπει να θεσεις προτεραιοτητες γιατι δεν μπορουν να φτιαχτουν ολα απο τη μια στιγμη στην αλλη και ολα μαζι. Απο οτι βλεπω απο τα λεγομενα σου προτεραιοτητα πρεπει να ειναι το πανεπιστημιο με τα deadlines. Μπορεις να πεις ασχολησου με τα πρακτικα προβληματα πρωτα, τα οποια θα επιφερουν οικονομικη ευχερεια, επαγγελματικη ισως αποκατασταση και προχωρας και στα αλλα. Ισως μια βοηθεια απο κανα ειδικο, εαν ολα αυτα που αντιμετωπιζεις σου εχουν δημιουργησει καταθλιψη και περισσοτερο εξαρταται φυσικα απο την κατασταση της υγειας μας. Γιατι ολα απο εμας εξαρτονται κυριως. Για παραδειγμα οντως πρεπει να κανεις κατι με το αισθημα της κοπωσης. Το αντιμετωπιζω και εγω που θελω να κανω μεταπτυχιακη εργασια και ολο το αναβαλλω για αυριο, ισως γιατι δεν εχω και συγκεκριμενο deadline αλλα πρεπει να το τελειωσω αν θελω να προχωρησω τα σχεδια μου για το μελλον. Δεν ξερω ρε συ φαινεται μονοδρομος το κουβαρι των προβληματων, πρεπει να βρεις κατα καποιο τροπο την ευεξια να το λυσεις.

Splintercell, έχεις πολλά θέματα να σε απασχολούν και ειναι όλα σοβαρα επομένως δεν ειναι παράλογο που νιώθεις έτσι. Ξεκίνα να ξεφορτώνεσαι εκεινα που δεν μπορούν να αλλάξουν και που δεν σου προσφέρουν τίποτα.

Το πρωτο θεμα που πρεπει να αποτινάξεις απο πάνω σου ειναι η αποδοχη των γονιών σου στην αλλαγή φύλου που θέλεις να κάνεις. Αυτο δεν μπορεις να το ελέγξεις. Όλοι θέλουμε απεγνωσμένα την αποδοχή των δικών μας ή μαλλον την αποδοχη των επιλογών μας απο τους γονείς μας αλλα δεν ειναι δυνατό. Αυτο δεν σημαίνει οτι δεν σε αγαπουν αλλα οτι δυσκολευονται να αποδεχτουν την επιλογή σου. Αστο. Δεν χρειάζεται να καταλάβουν. Καταλαβαίνω οτι ευκολα το λεμε δυσκολα το κάνουμε αλλα απλα παραιτήσου απο αυτο το θέμα για να αποφορτώσεις λιγο την κατάσταση.

Αν εσυ εισαι μεσα σου ευχαριστημένη με την επιλογή σου και χαρουμενη εισαι οκ. Καταλαβε και εσυ οτι οι γονεις σου ανηκουν σε μια αλλη γενια και νοοτροπία και δεν μπορουν να συντονιστουν με αυτο. Τελος.

Το επόμενο βημα που θα σου έκανε καλό θα ηταν να κινηθεις προς μια κατάσταση που να φυγεις απο το σπίτι σου. Αυτο θελει λεφτα κλπ. Μηπως να αφησεις το υπόγειο ως έχει και να κοιταξεις με οτι λεφτα εχεις και να νοικιάσεις ενα στουντιο; Το υπόγειο το φτιάχνεις οταν θα εχεις λεφτά. Η ψυχικη σου υγεια εχει περισσοτερη σημασία. Αν εξασφαλισεις στον εαυτο σου λίγο ηρεμια και ιδιωτικότητα μπορει να αρχισεις να παιρνεις λιγο τα πάνω σου για να κινησεις και τα υπολοιποα θεματά σου. Αλλωστε το διαδακτορικο θα σου αποφερει καποια χρηματα αλλα για να το κανεις θελεις ηρεμια αρα ισως πρεπει να εξασφαλισεις πρωτα αυτην.

Μπορεις να μενεις σχετικα κοντα με τους δικους σου αν σε χρειάζονται αλλα ασε τις επισκευες να περιμενουν. Ένα βήμα την φορά.

@Gala : Είναι μια καλή ιδέα, θα είναι δύσκολο όμως. Στην τελική θα πρέπει να το κάνω όμως.

Πάλι άρχισαν τις "απειλές" οι γονείς μου. Βασικά ο πατέρας μου. Ενώ μέχρι χθες ήταν "χρυσό μου παιδί" (love bombing) σήμερα άρχισε απειλές τύπου "αν συνεχίσεις να μου φέρεσαι έτσι θα βρεθείς με το χρέος ενός ξαδέλφου σου". Εγώ απλά προσπαθώ να βάλω κάποια όρια.

Εντωμεταξύ πριν δυο εβδομάδες νόμιζε ότι θα πεθάνει και ήταν στο κρεβάτι.

Δηλαδή καλά δεν καταλαβαίνει τι βλακείες κάνει; Μάλλον θα πουλήσω πράγματα που έχω (βιβλία κτλ) για να έχω κάτι και να ψάξω να νοικιάσω κάπου. Το αυτοκίνητο είναι στο όνομα της μάνας μου (δεν οδηγεί ούτε η μάνα μου ούτε ο πατέρας μου) αλλά το χρησιμοποιώ καθημερινά για το πανεπιστήμιο.

Δεν μπορώ απλά έτσι να τους πω πάω να νοικιάσω κάπου. Δεν ξέρω μπορεί να λέω βλακείες αλλά τουλάχιστον η μάνα μου με είχε "απειλήσει" με αυτό πριν μερικά χρόνια όταν τους είχα πει πως ήθελα να ξεκινήσω ορμονοθεραπεία.

Εννοείται πως καμία κουβέντα δεν έχω ξανακάνει για το φύλο, οπότε δεν είναι από εκεί το θέμα τον τελευταίο καιρό.

Δηλαδή τι στο διάολο; Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφταναν να μου φερθούν έτσι.

Edit: ώρες ώρες λέω τι στο διάολο σκέφτομαι. Μερικές φορές μου φέρεται η μάνα μου τόσο καλά "τυπικά". Αλλά δεν ήταν αντέχω.

Ξέχασα να πω, ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχολόγο.

Quote:

---

Originally Posted by splintercell

@Gala : Είναι μια καλή ιδέα, θα είναι δύσκολο όμως. Στην τελική θα πρέπει να το κάνω όμως.

Πάλι άρχισαν τις "απειλές" οι γονείς μου. Βασικά ο πατέρας μου. Ενώ μέχρι χθες ήταν "χρυσό μου παιδί" (love bombing) σήμερα άρχισε απειλές τύπου "αν συνεχίσεις να μου φέρεσαι έτσι θα βρεθείς με το χρέος ενός ξαδέλφου σου". Εγώ απλά προσπαθώ να βάλω κάποια όρια.

Εντωμεταξύ πριν δυο εβδομάδες νόμιζε ότι θα πεθάνει και ήταν στο κρεβάτι.

Δηλαδή καλά δεν καταλαβαίνει τι βλακείες κάνει; Μάλλον θα πουλήσω πράγματα που έχω (βιβλία κτλ) για να έχω κάτι και να ψάξω να νοικιάσω κάπου. Το αυτοκίνητο είναι στο όνομα της μάνας μου (δεν οδηγεί ούτε η μάνα μου ούτε ο πατέρας μου) αλλά το χρησιμοποιώ καθημερινά για το πανεπιστήμιο.

Δεν μπορώ απλά έτσι να τους πω πάω να νοικιάσω κάπου. Δεν ξέρω μπορεί να λέω βλακείες αλλά τουλάχιστον η μάνα μου με είχε "απειλήσει" με αυτό πριν μερικά χρόνια όταν τους είχα πει πως ήθελα να ξεκινήσω ορμονοθεραπεία.

Εννοείται πως καμία κουβέντα δεν έχω ξανακάνει για το φύλο, οπότε δεν είναι από εκεί το θέμα τον τελευταίο καιρό.

Δηλαδή τι στο διάολο; Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφταναν να μου φερθούν έτσι.

Edit: ώρες ώρες λέω τι στο διάολο σκέφτομαι. Μερικές φορές μου φέρεται η μάνα μου τόσο καλά "τυπικά". Αλλά δεν ήταν αντέχω.

Ξέχασα να πω, ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχολόγο.

---

καλησπερα.
το πιο βασικο, ξεχασες να πεις...
το μονο που σκεφτομουν οσο σε διαβαζα, ειναι οτι χρειαζεσαι βοηθεια να ξεμπερδεψεις τις σκεψεις σου, τις προτεραιοτητες σου, και για ψυχικη στηριξη φυσικα σε αυτα που περνας...

δεν ξερω τι βιβλια ειναι αυτα που θα σου δωσουν λεφτα να μεινεις μον@.
το να νοικιασεις θελει ενα μονιμο και σταθερο εισοδημα, δεν αρκει να πουλησεις κατι και να μπεις στο σπιτι.μετα, πως θα ζεις; θελουν συνεχως λεφτα και το ενοικιο και οι λογαριασμοι, η διαβιωση κλπ. πως θα τα πληρωσεις αυτα;
για εμενα, το νο 1 βημα ειναι να στηριχθεις απο τον σωστο ψυχοθεραπευτη και να ξεμπλεξεις τις σκεψεις σου και τις ενεργειες σου, με στοχο να στηριχθεις στα ποδια σου.
το νο 2 ειναι ειναι να ελεγξεις μηπως μπορεις να δουλεψεις παραλληλα με το διδακτορικο. αν το παρεις το διδακτορικο, θα βρεις ευκολα δουλεια, ή ειναι αγνωστο;
για την μεταβαση που θελεις να κανεις θελεις κι εκει στηριξη και με ιατρικες γνωσεις για το πως ακριβως θα το δρομολογησεις, αλλα και με ψυχολογικη υποστηριξη, μιας και δεν εχεις υποστηρικτικο περιβαλλον απ οσα λες.
εχεις φιλους καλους που εμπιστευεσαι και μιλας ειλικρινα;

Στην εταιρεια που θα πασ οσα πτυχια κι αν εχεισ θα ξεκινησεισ απλοσ υπαλληλοσ και σε 10 με 15 χρονια θα γινεισ διευθυντησ σορρυ φιλε μου αλλα εγω για χαζο σε κοβω

Πήγα να γράψω ειλικρινά και μερικοί/ες είπαν σωστά σχόλια και ορισμένοι δεν μου φέρονται σοβαρά.

Ξέρω ότι δεν έχω εργασιακή εμπειρία (οκ μακακια μου) αλλά έτσι μεγάλωσα, αυτές τις επιλογές έκανα. Αρχικά σκόπευα να τελειώσω το διδακτορικό και να πάω για postdoc ή αν μπορώ να συνεχίσω στο πανεπιστήμιο ή σε εταιρίες γεωπονικές κτλ.

Πρώτον όπως ξαναείπα αλλά κατάλαβα τελευταία οι γονείς μου είναι ναρκισσιστές και οι δύο. Όσο περνάει ο καιρός με αηδιάζουν παραπάνω. Είναι τόσο ρατσιστές επίσης αλλά το έκρυβαν. Δεν είχα καταλάβει την ζημιά που είχαν κάνει μέχρι τώρα.

Στο πρόγραμμα που είμαι στο πανεπιστήμιο πληρώνομαι αλλά φυσικά πρέπει να το ολοκληρώσω για να πάρω τα λεφτά (σεβαστό ποσό). Δεν επιτρέπεται ταυτόχρονα να κάνω άλλη δουλειά (σύμβαση με το πανεπιστήμιο).

Το έχω ξανατονίσει και το ξαναλέω. Το θέμα αυτή τη στιγμή είναι ότι ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΆΖΩ ΠΕΡΑ με την κατάθλιψη και τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ (τρομερή κόπωση, συμπτώματα μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας/ πόνοι στους μυες).

Νιώθω μια τρομερή πίεση να κλάψω αλλά είναι αδύνατον.

Να σημειώσω ότι εδώ και 2.5 μήνες έχω ξεκινήσει ορμονοθεραπεία. Ήλπιζα ότι θα βοηθούσε συναισθηματικά και στα προβλήματα υγείας αλλά δυστυχώς είμαι πρακτικώς το ίδιο κουρασμένη και σε χάλια κατάσταση όπως πριν.

Το αντικαταθλιπτικό που μου έχει δώσει ο ψυχ. εδώ και 2 μήνες δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Συνεχώς χειροτερεύω.

ΕΚΕΙ είναι το θέμα. Αν μπορούσα να βρώ τον τρόπο να σπάσω αυτό το φράγμα, να κλάψω και να νιώσω ότι είμαι αυτή που είμαι δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Και πες πχ ότι φεύγω από το σπίτι. Πρέπει να κουβαλήσω βιβλία, σημειώσεις,ίσως printer, ένα σωρό πράγματα κτλ.

Είμαι σε σε κοινούς λογαριασμούς,'έχουμε κάποιες κοινές μετοχές κτλ. Εγώ στην ουσία ελέγχω τους λογαριασμούς αλλά χρειάζεται και η επιβεβαίωση από την μάνα μου για ορισμένα πράγματα. Εγώ φροντίζω τις αγορές κτλ. Θα μου πεις τι σε εμποδίζει να φύγεις.

Θέλει οργάνωση πρώτα. Είναι τόσο πολλά πράγματα που είναι η μάνα μου μέσα. Πχ. το αμάξι είναι στο όνομα της. Άλλα πράγματα επίσης. (Τα έχω ξαναπεί στο πρώτο ποστ).

Εδώ και κάτι μήνες έχω μεταφέρει το pc στο δωμάτιό μου οπότε όταν είμαι μέσα κλειδώνομαι. Αυτό που μου είπατε για το υπόγειο είχατε δίκιο. Εδώ ο πατέρας μου είναι και στο δωμάτιο που είχα πριν το pc. Μου έχουν φύγει σιγά οι πλάνες και τα συναισθηματικά.

Έχω πει σε μια γνωστή μου στο εργαστήριο ότι έχω ξεκινήσει ορμόνες αλλά ΟΚ. Το είπα και μετά τι έγινε. Η κούραση παραμένει.

Πχ αν φύγω θέλει να αλλάξω τηλ, μπλέξιμο με τράπεζες, κωδικούς κτλ

Θέλει ηρεμία αλλά δεν ξέρω πως να πορευθώ. Θέλω να το τελειώσω το διδακτορικό. Έχω κάνει τόση δουλειά, παιδεύτηκα τόσο πολύ.

Αλλά δεν μπορώ έτσι.

Καλή Χρονιά σε όλους/ όλες!

Quote:

---

Originally Posted by splintercell

Πήγα να γράψω ειλικρινά και μερικοί/ες είπαν σωστά σχόλια και ορισμένοι δεν μου φέρονται σοβαρά.

Ξέρω ότι δεν έχω εργασιακή εμπειρία (οκ μακακια μου) αλλά έτσι μεγάλωσα, αυτές τις επιλογές έκανα. Αρχικά σκόπευα να τελειώσω το διδακτορικό και να πάω για postdoc ή αν μπορώ να συνεχίσω στο πανεπιστήμιο ή σε εταιρίες γεωπονικές κτλ.

Πρώτον όπως ξαναείπα αλλά κατάλαβα τελευταία οι γονείς μου είναι ναρκισσιστές και οι δύο. Όσο περνάει ο καιρός με αηδιάζουν παραπάνω. Είναι τόσο ρατσιστές επίσης αλλά το έκρυβαν. Δεν είχα καταλάβει την ζημιά που είχαν κάνει μέχρι τώρα.

Στο πρόγραμμα που είμαι στο πανεπιστήμιο πληρώνομαι αλλά φυσικά πρέπει να το ολοκληρώσω για να πάρω τα λεφτά (σεβαστό ποσό). Δεν επιτρέπεται ταυτόχρονα να κάνω άλλη δουλειά (σύμβαση με το πανεπιστήμιο).

Το έχω ξανατονίσει και το ξαναλέω. Το θέμα αυτή τη στιγμή είναι ότι ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΆΖΩ ΠΕΡΑ με την κατάθλιψη και τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ (τρομερή κόπωση, συμπτώματα μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας/ πόνοι στους μυες).

Νιώθω μια τρομερή πίεση να κλάψω αλλά είναι αδύνατον.

Να σημειώσω ότι εδώ και 2.5 μήνες έχω ξεκινήσει ορμονοθεραπεία. Ήλπιζα ότι θα βοηθούσε συναισθηματικά και στα προβλήματα υγείας αλλά δυστυχώς είμαι πρακτικώς το ίδιο κουρασμένη και σε χάλια κατάσταση όπως πριν.

Το αντικαταθλιπτικό που μου έχει δώσει ο ψυχ. εδώ και 2 μήνες δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Συνεχώς χειροτερεύω.

ΕΚΕΙ είναι το θέμα. Αν μπορούσα να βρώ τον τρόπο να σπάσω αυτό το φράγμα, να κλάψω και να νιώσω ότι είμαι αυτή που είμαι δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Και πες πχ ότι φεύγω από το σπίτι. Πρέπει να κουβαλήσω βιβλία, σημειώσεις,ίσως printer, ένα σωρό πράγματα κτλ.

Είμαι σε σε κοινούς λογαριασμούς,'έχουμε κάποιες κοινές μετοχές κτλ. Εγώ στην ουσία ελέγχω τους λογαριασμούς αλλά χρειάζεται και η επιβεβαίωση από την μάνα μου για ορισμένα πράγματα. Εγώ φροντίζω τις αγορές κτλ. Θα μου πεις τι σε εμποδίζει να φύγεις.

Θέλει οργάνωση πρώτα. Είναι τόσο πολλά πράγματα που είναι η μάνα μου μέσα. Πχ. το αμάξι είναι στο όνομα της. Άλλα πράγματα επίσης. (Τα έχω ξαναπεί στο πρώτο ποστ).

Εδώ και κάτι μήνες έχω μεταφέρει το pc στο δωμάτιό μου οπότε όταν είμαι μέσα κλειδώνομαι. Αυτό που μου είπατε για το υπόγειο είχατε δίκιο. Εδώ ο πατέρας μου είναι και στο δωμάτιο που είχα πριν το pc. Μου έχουν φύγει σιγά οι πλάνες και τα συναισθηματικά.

Έχω πει σε μια γνωστή μου στο εργαστήριο ότι έχω ξεκινήσει ορμόνες αλλά ΟΚ. Το είπα και μετά τι έγινε. Η κούραση παραμένει.

Πχ αν φύγω θέλει να αλλάξω τηλ, μπλέξιμο με τράπεζες, κωδικούς κτλ

Θέλει ηρεμία αλλά δεν ξέρω πως να πορευθώ. Θέλω να το τελειώσω το διδακτορικό. Έχω κάνει τόση δουλειά, παιδεύτηκα τόσο πολύ.

Αλλά δεν μπορώ έτσι.

Καλή Χρονιά σε όλους/ όλες!

---

Aκου αυτό που βλέπω είναι ότι έχεις ανοίξει πάρα πολλά μέτωπα και κανένα φάρμακο δεν μπορεί να σε βοηθήσει σε αυτό. Γιατί είναι θέμα επιλογών. Και οκ να τα πούμε και λίγο ειλικρινά, εγώ έχω postdoc και σε ρωτάω ειλικρινά στην παρούσα στιγμή που βρίσκεσαι τώρα μπορείς ενώ ακόμα δεν έχεις ολοκληρώσει το Phd να λες θέλω να κάνω postdoc? Δεν βλέπεις πως ήδη το Phd δεν είναι κάτι απλό και μπορεί να σε εγκλωβίσει, να σου δημιουργήσει καθυστερήσεις, να σου δημιουργήσει εμπόδια μέχρι να το πάρεις, γιατί μπαίνεις στην διαδικασία του μεθαύριο και δεν στρέφεσαι στο σήμερα; Υποθέτω πως η ενασχόληση σου με Phd σε έχει εκπαιδεύσει ήδη στην αρετή του προγραμματισμού, ειλικρινά αν και αντιλαμβάνομαι πως είμαστε άνθρωποι πως και δεν έχεις εκμεταλλευτεί ακόμα την αρετή του προγραμματισμού στην ίδια σου την ζωή;

Πως και δεν αναγνωρίζεις ακόμα πως δεν γίνεται να αντιμετωπίζεις τόσα ανοικτά μέτωπα παράλληλα αλλά θα πρέπει να τα τοποθετήσεις συμφώνα με τις προτεραιότητες σου;

Αν είχες να επιλέξεις ένα από τα τρία ανάμεσα σε Phd ορμονοθεραπεία και σπίτι τι θα επέλεγες; Ένα από τα τρία με τις όποιες συνέπειες; Για παράδειγμα αν μου επιλέξεις ορμονοθεραπεία θα πρέπει να βρεις τρόπο να επιστρέψεις ότι λεφτά έχεις πάρει από το πανεπιστήμιο. Λοιπόν για πες μου τι θα επέλεγες από τα τρία;