Σημερινή κατάσταση μετά από ψύχωση
Πλέον, νιώθω πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά να με κατακλύζουν, αν και γενικά θεωρούσα τον εαυτό μου άξιο και ικανό να ανταπεξέλθει σε καθημερινες προκλήσεις.
Αρχικά, ένα κομμάτι που με "καίει" ιδιαίτερα είναι η επαγγελματική αποκατάσταση. Πάντα δούλευα σε ευκαιριακές δουλειές, αλλά μετά που εμφανίστηκε η πάθηση, οι δυνατότητες μου και η ανταπόκριση σε προκλήσεις έπεσε κατακόρυφα. Έτσι θεωρώ τουλάχιστον, κρατώντας μια επιφύλαξη μήπως και ανέπτυξα φοβίες και μετατραυματικό στρες (όπου τραυμα οι φωνές, οι καμμενες μνήμες, η αποξένωση από τον ίδιο τον εαυτό κατά τη διάρκεια κρίσεων).
Δυστυχώς, θεωρώ ότι μπορεί να έχω αυτοστιγματιστει και ακόμη και το επίδομα που παίρνω με κρατάει πίσω στο να ανελιχθω, λόγω δεύτερων σκέψεων( θα με κρατήσουν στη δουλεια; Μήπως χάσω κι αυτά τα σίγουρα;). Βέβαια, ας μη γελιόμαστε, οι ευκαιρίες στην αγορά εργασίας πενιχρές όπως και να χει.
Λειτουργικα, έχω φτάσει στη διαπίστωση πως δεν μπορώ να ξέρω αν είμαι ο άνθρωπος που θα ήμουν χωρίς την πάθηση. Δεν ξέρω αν έχω την οξυδερκεια να το αντιληφθώ πλέον αυτό.. αν είμαι δηλαδή όντως λειτουργική με κάποια κοινά ανθρώπινα ελαττώματα, ή αν έχω αναπτύξει επιπλέον αδυναμίες εντείνοντας και τις παλιές.
Γενικά ήμουν πάντα φοβική, αγχώδης με κρίσεις πανικού.. Σκέφτομαι να κάνω ψυχοθεραπείες μήπως και κατορθώσω να ξεφορτωθώ κάποιες από τις αδυναμίες μου και να απολαύσω τη ζωή περισσότερο.
Όσον αφορά τους φιλους και τις σχέσεις γενικότερα.. μετρημένες και λιγοστές. Απομόνωση κυρίως, χωρίς χόμπυ και δραστηριοτητες...
Βέβαια, χαίρομαι που η ορμονική ανισορροπία βελτιώνεται με τη φαρμακευτική αγωγή και δεν ειμαι καταδικασμένη να ζω σαν ζομπι, σαν ζωντανή νεκρή που ζει μέσα στην άβυσσο.. Υψίστης σημασίας!!
Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ και εύχομαι ολόψυχα σε όλους καλή ανάρρωση μέχρι το καλύτερο δυνατό σημείο της ύπαρξης τους. Και μακάρι κάποια μέρα να απαλλαγούμε πλήρως...