Σκεφτόμουν εδώ και καιρό να γράψω για αυτό το θέμα- τα χάπια-αλλά συνεχώς το ανέβαλα...μέχρι που είδα κάποια threads και είπα ότι πλέον είναι η κατάλληλη στιγμή....
Αρχικά θέλω να πω ότι δεν έχω τίποτα με την λήψη χαπιών όταν κρίνεται απαραίτητη απο τον ΨΥΧΙΑΤΡΟ στο μέτρο και την συχνότητα που ορίζει ΑΥΤΟΣ και όχι κάποιος φίλος,γνωστός ή κάποιος που παίρνει τα ίδια χάπια με μας....!!!!
Με έκπληξη διαβάζω να προτείνονται διάφορα χάπια, η κατάλληλη δοσολογία, εναλλακτικές θεραπείες ως πανάκεια!Αναρωτιέμαι αν ξεχνάμε κάποιες φορές ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, ή ότι μπορεί να αντιδράσει με διαφορετικό τρόπο σε ενα χάπι από ότι ο εαυτός μας και να έχει άλλες, διαφορετικές με εμας παρενέργειες ή καμία παρενέργεια...
Αν υπήρχε ένα πολύ καλό φάρμακο για μία πάθηση δεν θα υπήρχαν τόσα άλλα για την ίδια πάθηση...
Και τέλος κάτι πολύ σημαντικό:έχω την αίσθηση ότι ενώ τα χάπια μπορούν να αλλάξουν τα συμπτώματα π.χ της κατάθλιψης δεν μπορούν να αλλάξουν τα γεγονότα της ζωής μας, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας που μας κάνουν κομμάτια...Δεν μπορούν να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το τόσο μπερδεμένο κουβάρι που χουμε μέσα μας..Ή μήπως μπορούν?Μπορεί να το ισχυριστεί αυτό κάποιος?
Μπορούν να μας δώσουν τις απαντήσεις που ψάχνουμε? Μπορούν να μας βοηθήσουν να ωριμάσουμε? Να μας βοηθήσουν να επιλύσουμε τις προβληματικές συμπεριφορές που μας κάνουν να μπλοκάρουμε κ να μην μπορούμε να αντιδράσουμε συνειδητα αποτελεσματικά?
Πιστεύω ότι οι απαντήσεις είναι μέσα μας, όπως και η δύναμη μας..Αλλά θέλουμε ένα χέρι βοηθείας για να μας δείξει που βρίσκονται κ πώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά..Δηλαδή να θωρακιστούμε εμείς οι ίδιοι ως προσωπικότητες...
Τα χάπια είναι η εύκολη λύση ΚΑΠΟΙΕΣ φορες..και η επιφανειακή λύση, ΚΑΠΟΙΕΣ φορες. Η δουλειά με τον εαυτό μας θέλει κόπο αλλά πιστεύω ότι μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε το πιο όμορφο ταξίδι μέσα μας και μας ανταμείβει με το πιο όμορφο αποτέλεσμα: την ανακάλυψη του εαυτού μας...