Μπήκα στο site για να δώ άν μπορούσα να βρώ κάποια βοήθεια για το πρόβλημα που με βασανίζει και είδα ότι το μοίρασμα των σκέψεων και των προβλημάτων τα κάνει πολύ ελαφρύτερα. Λοιπόν ζητώ τη γνώμη σας για το πως να χειριστώ το εξής οικογενειακό πρόβλημα.
Ανακάλυψα πρίν από καιρό ότι η κόρη μου 29 ετών παρακολουθείται από ψυχίατρο για διπολική διαταραχή, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού. Οταν το συζήτησα μαζί της, προσπάθησε να με "καθησυχάσει" ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό, ότι το παρακολουθεί μόνη της, ότι δεν θέλει να επέμβω και ότι δεν μου είπε τίποτε για να μην με "ανησυχήσει" και ζήτησε να μήν πω τίποτε στην υπόλοιπη οικογένεια.
Εκτοτε δεν μου έχει αναφέρει τίποτε σχετικό, όταν την ρώτησα σχετικά μερικες φορές η απάντηση ήταν "είμαι μια χαρά μήν ασχολείσαι". Πρόσφατα βρήκα ότι παίρνει ισχυρότατα αντικαταθλιπτικά/αντιψυχωσικά φάρμακα.
Τί έχει θα ρωτήσει κάποιος; είναι η εικόνα της κατάθλιψης, δεν μιλά σε κανένα, έχει διακόψει με το μαχαίρι τις σχέσεις με τους φίλους της, δουλεύει σε δύο δουλειές χωρίς να έχει άμεση οικονομικη ανάγκη, και έχει ενταχθεί σε ένα (αμφισβητούμενης επαγγελματικής επάρκειας) κέντρο ψυχ/κής στήριξης, στέλεχος του οποίου είναι ο ψυχίατρος που την παρακολουθεί.
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξης
1. πως μπορώ να την κάνω να ανοιχθεί και να μου μιλήσει για το πρόβλημά της και να δεχθεί να πάρει και μια δεύτερη ιατρική γνώμη/διάγνωση σχετικά με την αγωγή που ακολουθεί;
2. να συναντήσω τον ψυχίατρο που την παρακολουθεί για να με ενημερώσει για την κατάστασή της και πως μπορώ να βοηθήσω; φοβάμαι όμως, επειδή είναι συμβεβλημένος με το κέντρο, μήπως δεν κρατήσει το ιατρικό απόρρητο και ενημερώσει την κορη μου ότι τον συνάντησα, γεγονός που θα της δημιουργήσει τρομερή κρίση και θα καταστρέψει την όποια σχέση έχουμε.
3. να συναντήσω τον υπευθυνο του κέντρου και να μιλήσω μαζί του;
Πως πιστεύετε ότι μπορώ να χειριστώ το θέμα αυτό; δεν ανέφερα καθόλου για τον πατέρα διότι η σχέση της με τον πατέρα της είναι κακή και μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα είχε η όποια παρέμβασή του.