Οποιος εχει περασει το ιδια η παρομοια εμπειρια,σας παρακαλω ας βοηθησει!!!!
Καλησπερα σας
Ολα στη ζωη μου πηγαιναν αρκετα καλα εως τωρα(30 ειμαι) μεχρι τη στιγμη που ο πρωη αντρας μου μου ειπε να χωρισουμε.Πριν 2,5 χρονια αυτο.Εμεινα ολομοναχη με ενα παιδι 2,5 ετων τοτε και γεματη δυναμη κ αισιοδοξια αρχισα να προσπαθω να βαλω τη ζωη μου σε μια ταξη.Με πολλες δυσκολιες και στεναχωριες και αγχος εν μερει τα ειχα καταφερει.Να αναφερω οτι το τελευταιο χρονο ειχα τοποθετηθει σε θεση με μεγαλη ευθυνη και πααααρα πολυ ψυχολογικη και οικονομικη κουραση(στον τομεα των οικονομικων).
Ολα πηγαιναν σχεδον τελεια ωσπου καλοκαιρι του 2015 η μητερα εκανε αποπειρα αυτοκτονιας με τραγικο τροπο.Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου.Νοσληλευτηκε για 2 μηνες σε ψυχιατρικη κλινικη,την επισκεφτομουν καθε μερα κ τη φροντιζα,την ενθαρυνα και της ελεγα ολα θα πανε καλα μαμα μου μην φοβασαι.Ημουν δυνατη και αισιοδοξη.Απο την ημερα που βγηκε απο τη κλινικη και μετα ειμαι εγω ενα ρακος.Συνεπεσε με κλεισιμο οικονομικου ετους Νοεμβριο-Δεκεμβριο,επισης συνεπεσε ο ανθρωπος που μεχρι εκεινη τη στιγμη ηταν πλαι μου κ με στηριζε λογω δικων του προβληματων να μην μπορει να ειναι κοντα μου,ουσιαστικα εμεινα μονη και πελαγωμενη.Παθαινω κριση αγχους πρωτη φορα αρχες δεκεμβρη.Οταν το επαθα φωναζα ετσι ξεκινησε κ η μανα μου ετσι ξεκινησε κ η μανα μου,μετα ργοτερα με τοσο σκασιμο που περασα αρχισε να μου κοβεται σταδιακα η ορεξη,μεσα μου η ιδια σκεψη,και η μαμα μου δεν ετρωγε.Και ηρθε σιγα σιγα και το οικειοποιηθηκα.Εβλεπα εφιαλτες με κομμενες φλεβες,μου περναγαν σκηνες που εγω εκανα το ιδιο και ουρλαιζα απο το φοβο,δεν επιανα ξυραφακι να ξυριστω γιατι φοβομουν μην σκεφτω παλι τετοια.Καθε φορα που ασυναισθητα μου περναγε μια τετοια κακη σκεψη απο το μυαλο εβαζα τα κλαματα και ετρεμα απο το φοβο μου?Χρηστε μου τι σκεψεις ειναι αυτες?Γιατι?Εγω αγαπω τη ζωη και θελω να μεγαλωσω το παιδακι μου με αγαπη κ ηρεμια.Καταντησα ζωντανη-νεκρη με ενα μονιμο βαρος μεσα μου,ενα μονιμο φοβο μεσα μου,ενα κενο μεσα μου πολλες φορες.Το Γεναρη που μας περασε πηρα την αποφαση να ζητησω την συμβουλη ενος ειδικου.Αμεσως με καθυσηχασε οτι ειναι φυσιολογικοτατο να βιωνεις ολα αυτα.Μετατραυματικο στρες δωσε χρονο στον εαυτο σου....Τ κατανοω και ειμαι ηδη παααααρα πολυ καλυτερα με ψυχοεθραπεια και μονο.ΑΠλα υπαρχουν μερες που ειμαι πολυ χαλια.Με πιανουν τρεμουλα,κλαιω συνεχως,φοβαμαι μην χαθει η λογικη μου καποια στιγμη κ οι σκεψεις μου γινουν πραξη.Φοβαμαι τις σκεψεις μου.Ειναι βασανιστικα ολα αυτα!!!Σας παρακαλω,οποιος-α εχει παρομοια εμπειρια ας με βοηθησει καπως.Κατι μπορει να ξερει παραπανω.Ευχαριστω