Πατέρας ζητά λεφτα συνεχώς
Ειμαι 41. Από παιδι πάντα επικρατουσε στο σπίτι μας το θεμα οτι δεν εβγαιναν πολλά χρηματα. Δεν αισθάνθηκα ποτε στερημένη γιατι ειχα μάθει να μην ζητάω και ημουν οκ με αυτο. Η μητέρα μου δουλευε και ο πατέρας μου επίσης αν και ειχε ταλαιπωρηθεί με δουλειές και πιο νέος είχε τρελα ωράρια. Πάντα όμως παραπονιόταν και για τα λίγα λεφτά και για την καριέρα που δεν έκανε ποτε γιατι συμφωνα με τον ίδιο οι γονεις του δεν ειχαν τον νου τους να τον βοηθησουν οταν επρεπε αν και κατα την γνώμη μου, έκανε και πολλά λάθη γιατι πέταξε ευκαιρίες που του ήρθαν στην πορεια.
Μεγαλώντοντας ηθελα να ειμαι ανεξάρτητη και ηδη απο φοιτήτρια έκανα μικροδουλειες. Απο την πρώτη στιγμή που έπιασα έστω και λίγα λεφτα στα χέρια μου ο πατέρας μου μου ζητούσε να του δώσω. Πάντα έδινα και όλο αυτο έμπαινε πάντα στο πλαίσιο του μπράβο του παιδιού που βοηθάει την οικογενειά του. Δεν είχα ποτε θέμα και πάντα βοηθούσα. Με τον καιρό βέβαια είδα οτι γενικά από όλους μας (εμένα την μανα μου και τον αδελφό μου) ζητούσε συνεχώς λεφτά. Παντα όλοι έπρεπε να βοηθάμε. Δεν φαινοταν να τα τρώει πουθενα εκτός οικογένειας αλλα ζητούσε και ζητάει πάντα.
Με τα χρόνια έμαθα απο την μάνα μου ότι παλιά την έβαζε να παίρνει δάνεια απο την δουλειά της, τα οποία τα αποπλήρωνε μόνη της, προκειμένου να τον βοηθήσει να ξεχρεώσει χρέη απο μια δουλεια που προσπαθησε να κάνει και δεν πέτυχε. Πάντα την πίεζε να του δώσει λεφτα, δεν της αγοραζε ποτε τίποτα ήθελε να του ψωνίζει κάτι πχ ρουχα και στράβωνε όταν χαλούσε λεφτα για τον εαυτό της.
Με μενα αρχισε να ζητάει πιο πολλά όσο είχα καλυτερες δουλειες και ανεβαινε ο μισθός μου. Σε κάποια περίοδο είχαμε φτάσει να του δίνω 200 ευρώ σχεδόν καθε εβδομάδα γιατι πηγα στο εξωτερικο και ειχα καλή δουλεια.
Δεν με ενοχλούσε γιατι μου περισσευαν τότε. Με ενοχλούσε όμως που με έπαιρνε και κλαιγόταν προκειμένου να του δώσω. Γενικά ακολουθεί μια τακτική του στυλ ποτε δεν εχει, πάντα ξεμενει, μεσολαβησε και η κριση και μειώθηκαν οι συντάξεις. Παντα με κλάψα και πάντα προβάλοντας μια δυστυχία για την ζωή του την μαυρη. Επίσης όσες φορές εχω πει δεν μπορω ή δεν μπορω άμεσα κρατάει μούτρα.
Σε κάποια φαση αλλαξα δουλεια μετακομισα σε αλλη χωρα του εξωτερικου πιο ακριβη και αρχισα και ενα μεταπτυχιακο που κοστιζε πολλα. Του εξηγησα λοιπόν ότι δεν μπορω πλέον να δινω τα ιδια λεφτά. Το θεμα ειναι οτι στο μεταξυ ειχα μαζεψει καποια χρηματα και θα μπορουσα να του δίνω αλλα δεν ηθελα να χαλάω απο τις οικονομίες μου συν ότι όσο καταλαβαίνει οτι έχουμε λεφτά την άκρη τοσο πιεζει για πιο πολλά. Ειναι ικανός να τα φάει ολα.
Επιασε και τον αδελφο μου και του ζηταγε ο οποιος μεχρι τοτε επαιρνε πιο λιγα απο μενα επιμενοντας να μην μάθω εγω ποτε οτι δινει και αυτος λεφτά. Τον ειχα πιασει να μου λεει οτι δηθεν ο αδελφος μου βοηθαει που και που αλλα με λιγα λεφτα ενω εγω ηξερα οτι του επαιρνε 200 ευρω τον μηνα.
Το προβλημα γινεται χειροτερο οσο περναει ο καιρος. Οταν πάω στην Ελλάδα ειναι ικανος να κανει φασαρια και για ενα ευρω. Ερχεται και λεει πχ δωσε μου ψιλα να μην χαλάσω και αν δεν εχεις μπορει να ερθει 3 μερες συνεχομενα και να επιμεινει. Την διαμονή μου την πληρώνω αδρα γιατι ειναι ικανος καθε μερα να ζητάει. Φτάνω να χαλασω ακομα και ενα χιλιαρικο για εναν μηνα διακοπες στην Ελλαδα μενοντας στο πατρικο μου χωρις να πηγαινω πουθενα.
Δεν ειναι λοιπόν τα λεφτα το θεμα όσο αυτή η απιστευτη πιεση που ασκει σε όλους μας κυρίως στην μανα μου που παντα ηταν επιθετικος μαζι της και της τα παιρνει με το ετσι θελω. Ακομα και μενα που υποτιθεται εχει αδυναμια παω στην Ελλαδα και δεν βγαζει να με κερασει εναν καφε. Τιποτα. Δεν λεω παιρνει μικρη συνταξη αλλα το θεμα εχει γινει εκμεταλλευση σκετη.
Δυστυχως αρρωστησε και η μανα μου απο Παρκινσον και πλέον μας το πουλάει και αυτο σαν μερος της δυστυχιας του στο στυλ "παρακαλατε να ειμαι εγω καλα γιατι αλιμονο σας" ή "τι με βρήκε" κλπ. Είναι δυσκολο να την φροντιζει το καταλαβαίνω αλλα το πουλάει κι αυτο, το εκμεταλλέυεται. Υποψιαζομαι οτι της παίρνει πλέον την συνταξη χωρις προσχηματα γιατι η μαμα μου τα εχει ξιλοχασει πια.
Καθε τηλεφωνημα εχει καταντισει να ειναι αναφορα του τι λογαριασμους πλήρωσε ή τι έχει να πληρώσει και μιζερια. Του ειπα σε καποια φαση οτι παντρευομαι και λυσσαξε να μην κανουμε γάμο για να μην χαλάσουμε τα λεφτά μας ενω την επόμενη μέρα ηθελε να παρω για λογαριασμό του δάνειο για να φτιάξει την στέγη στο σπίτι μας που ειναι παλια. Ενα δανειο που φυσικα δεν μπορει να το πληρωνει και θα το φορτωνόμουν εγω. Αρνηθηκα κατηγορηματικα και παρολαυτα συνεχιζει να μου υπενθυμιζει καθε φορα που βρεχει οτι ποσο τρομαξε για την στεγη μην πεσει. Σημείωση το σπίτι ειναι δικό του αλλα δεν φροντισε να βρει να το πουλήσει να πάρει άλλο και τώρα κλαίγεται γιατι βγαζει βλάβες επειδή είναι παλίο.
Ο αδελφος μου που ειναι λιγότερο υπομονετικος του έβαλε παγο και του ειπε να μην του ξαναζητήσει λεφτα και οτι θα του δινει εκεινος οταν μπορει. Παρολαυτα τις προάλλες τον πιεσε παλι με αποτελεσμα να του μιλησει άσχημα ο αδελφος μου και να μαλώσουν. Μετα με πηρε εμενα να μου κλαφτει ποσο στεναχωρήθηκε και να μου ζητήσει να του στειλω εγω τα λεφτα που αρνηθηκε ο αδελφος μου γιατι τα χρωστουσε.
Η εκμεταλλευση ειναι προφανης. Αν εχω κανει υπομονη 20 και βαλε χρόνια ειναι γιατι σκεφτομαι την μαμα μου που δυστυχως μενει μαζι του και εξαρταται απο αυτον ειδικα τωρα που ειναι αρρωστη.
Αλλα δεν αντεχω άλλο. Δεν ειναι λεω και παλι τα λεφτά. Ειδικά για την μαμα μου που ειναι αρρωστη δεν με νοιαζει να πληρώσω ότι χρειαστει για την υγεια της. Ειναι όμως που μας εχει επιβαλει εδω και χρόνια σε αυτην την μιζερια ακομα και απο αποσταση, ειναι η εκμεταλλευση, ειναι που χρησιμοποιει ότι εχει κανει για μας για να μας κανει να αισθανομαστε άσχημα και η κακομεταχείριση της μανας μου που την εχει φερει σε μια κατασταση απελπισίας.
Αισθανομαι συνεχεια πιεση. Προσπαθω να διατηρω τις ισορροπίες γιατι ειμαι μακρυα και ενω εγω ασχολουμαι κυριως με την υγεια της μαμας μου δεν εχω άλλον να την πάει στον γιατρο κλπ.
Θυμώνω τοσο πολύ μερικές φορες που θα μπορούσα να τον βρίσω και να μην του ξαναμιλήσω αλλα σκέφτομαι την μαμα μου. Δεν αντεχω όμως άλλο την πίεση. Οτι και να σκεφτω για το πως να το χειριστω δεν πετυχαινει. Κρατιεμαι να μην ξεσπασω γιατι ηδη εχει απομακρυνει τον αδελφο μου, ο αδελφος μου απο την πίεση και αλλα θέματα ξεσπασε και σε μενα και πλεον εχει απομακρυνθει απο όλους μας και αν αφησω τον εαυτο μου θα διαλυθουν ολα.
Νιωθω τοσο θυμο και στεναχώρια και για την εκμεταλλευση που μας κανει και για το πως αυτη συμπεριφορα του μαζι μα θυμους, κομπλεξ και αλλα εκαναν την μαμα μου να δυστυχίσει και να αρρωστήσει.
Ειδικα από τότε που αρρώστησε η μαμα μου και που σε εναν βαθμο τον καθιστώ υπέυθυνο για την καταστασή της, δεν μπορω να ηρεμήσω. Ζω με τον συντροφό μου περιμένω και παιδι και ειμαι συνεχως τσίτα γιατι απο την μία προσπαθω από αποσταση (δεν μπορεσα να πάω Ελλαδα φετος το καλοκαιρι λόγω κοροναιου και εγκυμοσύνης) να βοηθησω στην υγεια της μαμας μου με γιατρους, φυσικοθεραπευτες, να βρω γυναικα να καθαρίζει για να διευκολύνω και να εχω και τον πατερα μου να μου ξηλώνει οτι χτίζω γιατι σημασια εχει η δική του δυστυχία και πως θα την επιβαλει σε όλους μας με το ετσι θελω. Εχε διαλυσει το σπίτι του και ουτε που του περνάει απο το μυαλό ότι αυτος φταίει. Παλεψε κι αυτος οσο ηταν νεος και το αναγνωρίζω αλλα τελικα ότι και να εκανε για την οικογενεια του πρεπει να το πληρωθει λίγο η πολυ.
Δεν ξερω τι να κάνω...
Υ.Γ. Συγνωμη για το μεγαλο μήνυμα... επρεπε να τα βγαλω απο το κεφάλι μου γιατι θα σκασω.