Απελπισία για φιλίες/παρέες
Είμαι αγόρι 24 ετών, γκει και με ήπιο σύνδρομο Asperger. Πάντα αντιμετώπιζα προβλήματα με τις φιλίες για τους 2 αυτούς λόγους. Με 1 άτομο που γνώρισα πριν 1 χρόνο νιώθω τεράστια σύνδεση και μου βγάζει τον πραγματικό μου εαυτό, οποτε θα ηταν σημαντικό να τον διατηρήσω. Έχουμε βγει παλιά 3-4 φορές. Τον προτελευταίο μηνα του έστελνα μήνυμα μόνο εγώ πρώτος ενώ τον τελευταίο μήνα δεν έχουμε μιλήσει καθόλου, δεδομένου ότι είδε ενα Insta story με μια σημαντική επιτυχία μου και δεν μου έγραψε ενα μπραβο. Υποψιάζομαι ότι δεν μου μιλαει είτε γιατί δεν γουσταρει τελικά τον χαρακτηρα μου είτε διότι περιμένει ισως απο εμενα μία πρωτη κίνηση. Δεν είμαι σιγουρος τι συμβαινει και εχω στεναχωρηθεί παρα πολυ που βρηκα επιτελους ενα ταιριαστό ατομο και παω να το χασω. Όλη μερα οργώνω την Αθήνα ΜΟΝΟΣ και πίνω καφέ συνέχεια ΜΟΝΟΣ σε διαφορετικές περιοχες για να περασει η μερα μου. Ωραιο ειναι αυτο αλλα καποιες μερες εχω ΑΝΑΓΚΗ να βγω με μια παρέα. Δεν μου αξίζει να έχω φίλους;