Originally Posted by
Aiwn
Καλησπέρα σε όλους!
Ειμαι γυναικα 32 ετων.
Εδω και ενα μηνα περιπου σκεφτομαι τον πρωην μου! Τα ειχαμε πρωτοφτιαξει πριν 10 χρονια ακριβως.Η σχεση αυτη κρατησει εξι χρονια χωρισαμε πριν 4 χρονια αφου δεν τα πηγαιναμε καλα κ κατεθεσα τα οπλα οταν καταλαβα οτι ενδιαφερεται για αλλη.. εγω προχωρησα εκανα νεα σχεση οπου διηρκησε 9 μηνες, οπως κ αυτος, κι εδω κ 3 χρονια ειμαι μονη μου..απο τοτε που χωρισαμε βρισκομαστε καποιες φορες και ερωτικα...ενω προσπαθω να το σταματησω μου λειπει καποιες φορες..ανθρωπος ειμαι δεν μπορω να το ελεγξω.. του εχω πει οτι ειναι πολυ σημαντικος για μενα κ δεν μπορω να τν ξεπερασω απολυτα..
Αυτα για την ιστορια..
Το προβλημα τωρα ειναι οτι περασε 1 δεκαετια απο τοτε π τα φτιαξαμε και τοτε στα πρωτα ραντεβου ειχαμε πει πως φανταζεσαι τον εαυτο σου μετα απο 10 χρονια!
Φανταζομουν λοιπον οτι σιγουρα θα χω βρει καποιον που θα μ αγαπαει κ θα τον αγαπαω και θα χω κανει τη δικη μου οικογενεια κατι που ηθελα κ ονειρευομουν απο μικρη καθως στερηθηκα καποια πραγματα απ τη δικη μου.
Απ οτι φαινεται σ αυτο δεν τα καταφερα, ακομη τουλαχιστον και ειναι κατι που με σταναχωρει γιατι συνειδητοποιω οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη,οχι μονο για την οικογενεια αλλα λειπει κι η συντροφικοτητα απ τη ζωη μου.
Πως θα μπορουσα να το διαχειριστω;