Λερναία Ύδρα τα προβλήματα

Γνωρίζω ότι όλοι, μα όλοι, βιώνουν δύσκολες καταστάσεις. Όμως, βιώνω κι εγώ πολλά και δυσεπίλυτα.
Είμαι 49 χρονών, άνεργη πτυχιολήπτρια, άχρηστου πτυχίου, με σοβαρό αυτοάνοσο, που με δυσκολεύει να βρω εργασία χειρωνακτικού τύπου, (στοχεύω σε δουλειά γραφείου, αλλά αδύνατον να βρω). Ζω με την ηλικιωμένη μητέρα μου, που είναι άρρωστη με καρδιακά προβλήματα και καρκίνο, μόλις τον τρέχοντα μήνα.
Δεν έχουμε πόρους, δεν παίρνει σύνταξη η μητέρα μου παρά μόνο ένα ελαχιστότατο βοήθημα από την πρόνοια.
Με προβλήματα υγείας και οι δύο, ανασφάλιστες και άπορες δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι. Η ψυχολογία μου, η ψυχή μου, η ζωή μου, δεν μπορεί να βρει ισορροπίες. Αν έβρισκα μία δουλειά, σίγουρα όλα θα ήταν αλλιώς.
Διαφορετικά, ...το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο.
Λίγο χαμόγελο, λίγο φως....
Ούτε οι επίσημες υπηρεσίες (ΟΑΕΔ, ΑΣΕΠ), ούτε ο υπάρχων κοινωνικός ιστός, με βοήθησε στην αναζήτηση εργασίας.
Δεν θέλω χρήματα, ούτε επιδόματα.
Εργασία μόνο. Και να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου. Τόσο απλό και δύσκολο....
Συνεχίζω...;!

καλησπερα νεα!
μην σε παιρνει απο κατω, σημερα στην θεση σου βρισκονται χιλιαδες ανθρωποι με τα ιδια η και χειροτερα προβληματα.
ολοι τους καποια στιγμη βρισκουν μια λυση. συνεχισε να ψαχνεις για εργασια οπως κανουν και οι υπολοιποι, καποια στιγμη θα βρεις.

Και εγώ μια από τα ίδια άνεργος, χωρίς να μπορώ ν βρω εργασία λόγω της διαταραχής μου.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, ελπίζω να βρεις μια εργασία, ξέρω πόσο δύσκολο είναι.

Καλησπέρα και από μένα, να ξερεις υπάρχει δωρεαν 24ωρη γραμμη ψυχλογικης υποστηριξης που μπορεις να μιλησεις οποτεδήποτε χρειαστεις, αν πατησεις στην αναζητηση, θα στο βγαλει αμεσως.

Ειχες στο παρελθον θεματα ψυχολογικα, επερνες καποια χαπια οπως αντικαταθλιπτικα κλπ; Δεν πρεπει να σε περνει απο κατω, πρεπει να βρεις κουραγιο, κατι που ισχυει για ολους μας,,

Μην βασιζεις το κουραγιο σου, τη δυναμη σου και την αξιοπρεπεια σου σε καμια δουλεια και σε κανεναν, αυτα πρεπει να τα βρισκουμε μεσα μας,, Ετσι μονο δεν μπορει να μας τα παρει κανενας,,

αν βλεπεις τα προβληματα σαν Λερναια Υδρα , την μορφη αυτη θα εχουν , δεστα σαν προβληματα και ασε τις Λερναιες Υδρες , ειμαστε τοσο δυστυχισμενοι οσο εμεις πιστευουμε οτι ειμαστε , δεν προσπαθω να υποβαθμισω τα προβληματα σου , που ειναι σοβαρα , αλλα να γινεις οσο θετικη μπορεις , δυσκολο, οχι ακατορθωτο ομως ...................τιποτα δεν χαριζεται σε αυτην την ζωη , τιποτα δεν δινεται δωρεαν , ειναι μια συνεχης μαχη/παλη ......

Δεν έχω σταματήσει να ψάχνω για δουλειά. Σχεδόν κραυγάζω...
Δεν μπορώ από πουθενά να αντλήσω βοήθεια και δύναμη. Μόνο εγώ και ο εαυτός μου. Όμως, καταλαβαίνω, πως τον φθείρω. Βλέπω έντονα σημάδια φθοράς. Η καθημερινή επιβίωση... δεν πίστευα ποτέ, πόσο τραγικά δύσκολη θα ήταν...
Μια δουλειά...μιά δουλειά...
Πιστεύω πως όταν θα πεθαίνω, αυτό θα ζητώ ακόμα, ίσως η ανυπαρξία της δουλειάς να είναι και η αιτία του θανάτου μου.
Δεν μπορώ να ελέγξω την υγεία μου, ως ανασφάλιστη και θα με εκδικηθεί.
Μία μαστογραφία, θέλω να κάνω γιατί έχω ενοχλήσεις, και μετά τον Ιανουάριο και να δούμε για ραντεβού.
Ο ιδιώτης θέλει 80 ευρώ.
Καλά τα λόγια, οι συνεχείς προσπάθειες, αλλά είναι ζοφερή η εξέλιξη και το μέλλον...
Και εγώ ακόμα, δουλειά ζητώ...

Προσπαθησε οσο δυσκολα και να ειναι τα πραγματα να παραμενεις ψυχραιμη, απο την εμπειρια μου αλλα και πολλων αλλων εδω, οταν η ψυχολογια γυρναει προς τα κατω ολα τα προβληματα μας φαινοντε δυσκολοτερα,, Προσπαθησε να δεις το ποτηρι μισογεματο,,

Σκεψου οτι εδω μεσα υπαρχουν πολλοι που ειχαν δουλεια και δεν μπορουν να δουλεψουν,, Τι πρεπε να κανουν, να τα παρατησουν;

Εισαι στον οαεδ παιρνεις το επιδομα μακροχρονια ανεργου; Ψαξε εκει για επιδοτουμενα προγράμματα, πηγαινε στο δημο σου και ζητα δουλεια και απο εκει, εχεις πτυχιο υπολογιστων; Ψαξε και για προσφορα σε καποιο διαγνωστικο κεντρο ή ζητα τους να σου κανουν επειδη εισαι ανεργη,,

Ναι ο εαυτος σου πρεπει να σε βοηθησει πρωτα και σε αυτον πρεπει να βασιζομαστε κυριως,,

Επίδομα, δεν δικαιούμαι, ως μακροχρόνια άνεργη, γιατί το κράτος με θεωρεί τεμπέλα, που δεν βρίσκω δουλειά. Ποσοστό αναπηρίας μου αναγνωρίζουν μόνο 40%, ενώ εγώ πονώ και έχω εξάρσεις και υφέσεις της νόσου, ο Δήμος με παραπέμπει στον ΟΑΕΔ. Τα διαγνωστικά κέντρα σηκώνουν τους ώμους, αδιάφορα...
Εδώ μέσα υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων, δύσκολες και βαρειές, έξω όμως, δεν υπάρχει πρόνοια και αλληλεγγύη.
Όταν ένας άνθρωπος, θέλει να δουλέψει, να ζήσει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του, γιατί συναντά μόνο πλάτες;
Η καθημερινότητα είναι αφόρητη.
Αφόρητη.
Ποιά άλλη πόρτα να χτυπήσω;
Και οι μέρες περνούν και χάνονται όπως και η ζωή...

maritsi , δεν σε βοηθαει κι η ηλικια σου , θεωρεισαι μεγαλη για δουλεια , κι ο κοσμος ειναι ενα πολυ σκληρο μερος ....ουτε εχουμε κρατος προνοιας , στην Γερμανια , σε πληρωνουν καλα οσο τους εισαι χρησιμος-η, αλλα μετα σου δινουν συνταξη πεινας ...........στην Γενευη που ζουσαμε την δεκαετια των 60s , δουλεψε λιγο ο πατερας μου, δεν ξερω τι δουλεια εκανε , ( πεθανε ) και τωρα στελνουν στην μανα μου την συνταξη του , 1.500 ευρω ....καλα λεφτα .....