Originally Posted by
GreekDude
Γεια σας ειμαι 21 ετων και αντιμετωπιζω ψυχολογικα προβληματα και πιθανως καταθλιψη.Ολα ξεκινησαν οταν πηγα να σπουδασω στα 18 μου,πριν δεν αντιμετωπιζα ψυχολογικα.Ημουν ενα παιδι αβγαλτο με ανασφαλειες απο ενα μικρο νησι που περασε σε μια σχολη που δεν ηταν ο στοχος του.Δεν πιστεψα στον εαυτο μου και στον στοχο μου..Στο πρωτο ετος αργησα να προσαρμοστω αντιμετωπισα δυσκολιες,το μεγαλυτερο μου προβλημα ηταν οτι δεν ειχα παρεες και αποκοπηκα απο την σχολη μου ετσι εφθασα να χρωστω στο τελος σχεδον ολα τα μαθηματα αλλα μεχρι εκει οχι κατι το σοβαρο.Στο δευτερο ετος γνωρισα κατι παιδια αλλ γνωρισα μια κοπελα που με εκανε να βγουν ολες μου οι ανασφαλειες στην φορα,δεν ημουν ποτε καλος στο ερωτικο κομματι και παντα την πατουσα.Προσπαθησα να την ξεπερασω και να πατησω γερα στις βασεις μου αλλα αρχισα να τα βαζω με τον εαυτο μου και να ανατρεχω στο παρελθον σε ολα τα λαθη μου εχω κανει και τις επιλογες μου.Τα εβαζα με τον εαυτο μου γιατι οι γονεις μου χαλουσαν χρηματα και εγω δεν περνουσα μαθηματα.Ετσι αρχισα να μισω τον εαυτο μου τοσο εντονα μου τον θεωρουσα τον χειροτερο..Αρχισα να εχω ταχυπαλμιες,να μην μπορω να κοιμηθω και μετεπειτα φοβομουν αλλα δεν ελεγα κατι σοτυ δικους μου και εξακολουθουσα να ημουν στις σπουδες.Μετα αρχισα να φοβαμαι οτι ειχα κατι ψυχιατρικο ετσι αρχισα να ψαχνω για την καταθλιψη για τις ψυχωσεις να διαβαζω συμπτωματα γυρω απο ολες τις ψυχιατρικες διαταραχες και να τα συγκρινω με τον εαυτο μου.Εφθασα σε σημειο να τον μισω τοσο πολυ ετσι ωστε να θελαω να τον τρελανω.Νομιζα οτι θα θα εχω παραισθησεις οτι θα ακουω πραγματα,νομιζα οτι ειχα περιεργες ιδεες,εκανα να περνανε στο μυαλο μου πολλες ιδεες ταυτοχρονος.Δηλαδη προσπαθουσα οτι συμπτωμα ψυχιατρικης ασθενειας υπαρχει να συγκρινω με τον εαυτο μου.Εφθασα να μην πινω νερο και να μην τρωω για να τον τιμωρησω.Μετα απο αυτα παρατησα τις σπουδες και μπηκα σε εναν φαυλο κυκλο και μια εντονη ψυχολογικη πιεση απο το περιβαλλον μου.Περασε περιπου εναμισης χρονος απο τοτε που σταματησα το δευτερο ετος των σπουδων μου εχω αλλαξει 3 ψυχιατρους εχω παει σε 2 ψυχολογους και περνω επισης αντικαταθλιπτικα.Ξυπναω καθε πρωι και νιωθω χαμενο,μιωθω χαοτικα αναρωτιεμαι εαν γεννηθηκα χαζος η παλαβος η εαν τρελαθηκα.Πιστευω οτι εγω εφταιξα για ολα γιατι δεν αγαπησα τον εαυτο μου και ηθελα το κακο του.Δεν εχω ελπιδα ουτε στοχους,το μονο που κανω ειναι να τρωωω να βγαινω καμια βολτα και να βλεπω ταινιες.Απο την μια να αυτοκτονησω δεν ειναι η λυση αλλα δεν ξερω τι να κανω νιθω τοσο μπερδεμενος και χαμενος και πιστευω οτι εφταιξα εγω που εφθασα σε αυτο το σημειο.Δεν ξερω τι εχω εαν εχω καταθλιψη η εαν προκαλεσα κατι πιο σοβαρο στον εαυτο μου και εκανα τα πραγματα χειροτερα.Νιωθω τοσο μπερδεμενος και χαμενος..
