Krisi panikou ston upnoooo.. ksupnhsa me paniko skepseis xwris logiki k entono fovo.. sas exei sumbei?
Printable View
Krisi panikou ston upnoooo.. ksupnhsa me paniko skepseis xwris logiki k entono fovo.. sas exei sumbei?
Ναι μου έχει συμβεί πολλες παρα πολλες φορες. Συνέχεια πιστευα ότι θα πεθάνω. Στην αρχή δεν καταλάβαινα τι είναι. Σκέφτηκα μήπως ήταν άπνοια υπνου. Αλλά έβλεπα πως μόλις ηρεμουσα σταματουσε. Αν ήταν άπνοια δεν θα σταματουσε. Εμένα μου κοβόταν και η ανάσα δηλαδή έκανα δευτερόλεπτα για να μπορέσω να ανασάνω η έτσι ένιωθα. Άλλες φορές με πανικο και ταχυκαρδία. Τι να πω. Το παθαινεις συχνά?
Ee sixna tha elega.. ksekinisa varom antikatathliptiko gt den ginotan
Και εγω παιδια εζησα κατι παρομοιο εχθες το βραδυ.ξυπνησα αποτομα αισθανομουνα φοβερη ζεστη σε ολο μου το σωμα και ειχα γινει μουσκεμα.ξεκινησε ταχυκαρδια και ειπα αυτο ειναι πεθαινω απο καρδια ή απο θρομβο που εφτασε εκει.κρατησε λιγα λεπτα και περιμενα αν θα με πιασει πονος στο στηθος.τελικα λιγο μετα επανηλθα και κοιμηθηκα.τωρα ολη την ημερα θα σκεφτομαι ποτε θα με ξαναπιασει.εχω ηρεμησει απο τις εκτακτες και τωρα ξεκινησε αυτο.αμαν πια!!!
Εμένα μου συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Πρωτα ξεκίνησε έτσι δηλαδή κρίσεις και κρίσεις στον υπνο και τρελό άγχος και μετά μου εμφάνιστηκαν οι έκτακτες. Δεν ξέρω ρε παιδια. Μήπως εν τέλη τα κάνουμε όλα εμείς στον εαυτό μας? Εγώ περναω τρελή φάση. Εχω καταλαβει οτι ειμαι κακια με τον εαυτό μου. Δεν με εκτιμώ με ζοριζω πολυ και ίσως φταίει όλο αυτό τελικά. Δεν πιστευω σε εμένα όλο σκέφτομαι ποσα λεφτα εχω κοστίσει στους δικους μου και ότι δεν μπορώ να παρω πτυχιο και με βλέπω σαν αποτυχία και δεν πρεπει. Αξιζω δεν θα με κάνει να νιώσω έτσι ένα χαρτί η ένα επάγγελμα που δεν θέλω να κάνω ποτε στη ζωή μου. Και επίσης όλο σκάω για τους άλλους. Τρέμω μην παθει κανείς κάτι γιατί δεν αντέχω η θέλω να μη πιεστει κανεις ψυχολογικά και πιεζομαι εγώ. Ε Οχι. Τέλος. Πόσο κακό κάνουμε στον εαυτό μας.
Και γω πριν ένα μήνα εκεί που πήγαινα να κοιμηθώ πεταγομουνα και ξυπνούσα ή ξυπνούσα για να πάρω ανάσα για 2 μέρες σερί και μετά έκανα το λάθος μπήκα ίντερνετ έψαξα θάνατος από αϋπνία, υποτροπιασε η ΓΑΔ μου και τώρα μετά από χρόνια αντε πάλι αγωγή. Πριν τις κρίσεις αϋπνίας να τονίσω είχα ζαλάδες και πονοκεφάλους για 1μιση μήνα και πάλι τοτε είχα καταστροφολογησει, έκανα μαγνητικές κτλ, μου έδωσε η νευρολόγος μου τα stelminal (δεν τα είχα ξαναπάρει ποτέ, μόνο ladose), πέρασαν οι ζαλάδες και οι πονοκέφαλοι και μετά από τρεις μέρες που όλα ήταν οκ... τσακ οι κρίσεις αϋπνίας.
Σε αρκετές περιπτώσεις εμείς τα κάνουμε όλα στον εαυτό μας παιδιά.
Αν δεν καταστροφολογούσα και δεν άφηνα το άγχος να με συνεπάρει το πιο πιθανό θα ήταν να μην είχα υποτροπιασει. Αφού έκανα τις παθολογικές εξετάσεις μου που απέκλεισαν κάτι απειλητικό για την υγεία μου εγώ αντί να ησυχάσω..... εγώ εκεί να συνεχίσω να ψάχνομαι αντί να ηρεμήσω και να πω 'δώσε και άλλο χρόνο θα περάσουν'.
Ε όταν οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτα και εμείς επιμένουμε το βαφτίζουν ψυχοσωματικο και αν συνεχίζουμε να επιμένουμε και άλλο σου δίνουν αντικαταθλιπτικα και τα αντικαταθλιπτικα είναι 'ζαριά'.
.... Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να δίνουν μια 'λύση' γρήγορη αλλά και να την δώσουν σχεδόν πάντα παίρνουν κάτι άλλο πίσω....
Μπορει μεν να είναι εν μέρει παθολογικο το πρόβλημα αλλά είναι και σε ενα αρκετά μεγάλο ποσοστό ψυχολογικό.
Το ψυχολογικό κομμάτι πρέπει να το παλέψουμε μόνοι μας. Το παθολογικο ρίχνουμε τις 'ζαριές' μας με αγωγή(όταν χρειάζεται) και
βλέπουμε....
Αλλά πάρα πολλοί και πολλές που δεν είναι οξεία η περίπτωση τους δεν παλεύουν καθόλου το ψυχολογικό κομμάτι. Κάτι το προκαλεί το άγχος και υποτροπιαζει φίλοι και φίλες μου. Άγχος είναι που μαζεύεται.... μαζεύεται.... μαζεύεται και μετά σκάει!
Βρείτε τον λόγο ή λόγους που γίνεται αυτό και κάντε κάτι γι αυτό.
Είτε μόνοι σας, είτε με ψυχοθεραπεία βρείτε αυτό που σας αγχώνει ή σας 'πλήγωσε' ψυχολογικά και πολεμήστε το! Αλλιώς δεν θα πάνε πουθενά τα ψυχοσωματικά. Θα πολεμάμε το ένα, το μυαλό μας θα βρίσκει άλλο να μας χτυπήσει.
Δεν είναι εύκολο, δεν θα γίνει από την μία μέρα στην άλλη αλλά κάντε κάτι γι αυτό αντί να κλαίμε την μοίρα μας (συγχρόνως μιλάω και στον εαυτό μου) γιατί αγαπητοί και αγαπητές μου χάνουμε μέρες από την ζωή μας, και δεν αξίζει να την περνάμε με την ανησυχία για το αν τελειώσει απότομα ή αν μας βασανίζουν ψυχοσωματικά. Τους δίνουμε τροφή γι αυτό επιμένουν!
Εμενα με επιασε πανικος γιατι ειχα 2 επεισοδια μεσα σε δυο ημερες με εξαψη χωρις να ειμαι κοκκινη,ζαλη και σαν ταση λιποθυμιας για ελαχιστα δευτερολεπτα.μου μπηκαν ιδεες για θεμα στο κεφαλι ή θρομβωση γιατι αισθανομαι καπως την γαμπα στο αριστερο μου ποδι εδω και καιρο.περιμενω και σε 3 ημερες αποτελεσματα για εξετασεις θρομβοφιλιας και ειμαι στην τσιτα.
Εγώ ξυπνάω μεσα σε πανικό γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω...επίσης όταν είναι να κοιμηθώ νοιωθω σα να ζαλίζομαι σα να μου κόβεται πάλι η ανάσα...στη πρώτη περίπτωση με τα χρόνια έμαθα ότι πανικός είναι και δεν θα πάθω τίποτα ..οπότε πλέον γυρίζω πλευρό και ξανακοιμαμαι...στη δεύτερη το παλεύω ένα χρόνο τώρα..αλλά που θα πάει θα στρώσει και αυτό...μην ανησυχείς όλα καλά...