-
Αγχώδης διαταραχή
Γεια σας. Εδω και ενα μήνα ταλαιπωρούμαι απο αρνητική διάθεση, ανησυχία συνεχή χωρίς προφανή λόγο, αυπνία, κολλάει το μυαλό μου σε πράγματα που μεχρι προτινος δεν εδινα σημασία. Πηγα σε ψυχολόγο με βοήθησε σε καποια πράγματα αλλά μου εχει δημιουργηθεί φοβία με τον ύπνο καθε μερα σκεφτομαι οτι το βράδυ θα μπορεσω να κοιμηθω κλπ και φυσικά δεν μπορώ. Δουλεύω κ το πρωί και είναι δράμα. Η ψυχολόγος δεν στέκεται στον ύπνο δυστυχώς μου σκάβει την παιδική μου ηλικία και ενω εχω αποδεχτεί καποια πράγματα προσπαθεί να με πείσει οτι για όλα φταίει το άγχος που μου δημιούργησε το περιβάλλον μου. Αυτό το πράγμα με αγχώνει ακόμα περισσότερο. Δηλαδή αν παω για υπνο το βραδυ και σκέφτομαι πω πω ποσα τράβηξα οταν ήμουν παιδί και εχω γίνει προβληματικό άτομο και ίσως πρεπει να παρω χάπια για να ηρεμίσω στεναχωριέμαι και φοβάμαι τοσο πολύ που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Σκέφτηκα να μην ξαναπαω στην ψυχολόγο, να σταματήσω τη δουλειά μου να κανω κατι πιο χαλαρό απο Σεπτέμβρη και να παω γυμναστήριο. Είμαι 25 χρονών. Η δουλειά μου δεν μου αρέσει καθόλου στο μεταξύ και αυτή τη βδομάδα που πηρα άδεια νιώθω πολύ καλύτερα. Τι λέτε εσεις? Φοβάμαι πολύ τα χαπια δεν θελω να μπλέξω...
-
Καλημέρα Sofaki και καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Φαίνεται πως η ψυχολόγος σου έχει άλλη άποψη σχετικά με το άγχος σου απο ό, τι εσύ έτσι?
Εκείνη σκάβει την παιδική σου ηλικία και αναζητά τα αίτια εκεί. Εσένα όμως αυτή η ανασκαφή σε αγχώνει ακόμα περισσότερο γιατί σκέφτεσαι οτι ίσως είσαι έρμαιο των όσων τράβηξες ως παιδί. Φοβάσαι και στεναχωριέσαι με αυτή τη σκέψη και επιπλέον ανησυχείς οτι ίσως χρειαστεί να πάρεις φάρμακα, πράγμα που δεν θέλεις.
Απο την άλλη, εσύ αισθάνεσαι οτι το πρόβλημά σου έχει κυρίως να κάνει με τον ύπνο σου καθώς και με τη δουλειά σου που δεν σου αρέσει καθόλου.
Θα σου πω την προσωπική μου άποψη σε όλα αυτά. Πιστεύω οτι ο εαυτός σου δημιούργησε αυτό το άγχος σε μια προσπάθειά του να σου πει κάτι, να σου δώσει ένα μήνυμα για τον εαυτό σου και τη ζωή σου, αυτή τη στιγμή. Πιστεύω ακόμα οτι εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα για σένα απο οποιονδήποτε άλλον. Αλήθεια, έχεις πει ποτέσ την ψυχολόγο σου οτι δεν συμφωνείς με τη δική της ερμηνεία του άγχους σου? Οτι αντί να νιώθεις οτι η συντροφιά της σε βοηθάει, νιώθεις να αγχώνεσαι ακόμα περισσότερο?
-
Γειά σου Φοίβη! Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Χτες που ειχαμε συνεδρία της ειπα οτι εχω αποδεχτεί την κατασταση της οικογενειας μου βασικά είναι πολύπλοκη με μεγάλωσαν οι θείοι μου παρόλο που οι γονεις μου ζούσαν (χωρισμένοι όμως) και οτι ακόμα και να ψάξω να ανακαλύψω τι με ενοχλεί και γιατί, να μη σταθώ σε αυτά γιατί αλλωστε τι νόημα εχει να συνειδητοποιήσεις κατι που εγινε στο παρελθόν και που δεν το ειχες σκεφτεί ποτε γιατί δε σε ενοχλούσε. Δεν ξερω αλλά μου φαίνεται πολύ ψυχοφθόρα αυτη η διαδικασία. Εκείνη μου ειπε οτι αν δε το κάνω θα εχω αυπνιες συνεχεια :( . Να σας πω οτι είναι η τρίτη φορά που εχω αυπνίες στη ζωή μου. Τις αλλες δυο φορές το ξεπερασα μονη μου χωρίς φάρμακα και τέτοια με το να μην αγχώνομαι τι ωρα θα σηκωθώ το πρωί και με το γυμναστήριο.
-
σε αγχώνει η διάγνωση (σχετικά με αυτά που ¨τράβηξες¨ μικρή) ή η προσπάθειά της να σε πείσει για την διάγνωσή της (ενώ εσύ διαφωνείς)?
αν σταματήσεις την δουλειά που δεν σου αρέσει καθόλου θα νιώσεις καλύτερα?
έχεις παρατηρήσει ότι όταν σταματάνε οι ψυχοπιεστικές καταστάσεις που σε ενοχλούν τότε νιώθεις καλύτερα?
αν ναι, τότε δεν χρειάζεται να ψάχνεις την παιδική σου ηλικία για να βρεις τα αίτια.
η συνεχής ανησυχία χωρίς προφανή λόγο είναι άγχος. και άγχος (που εκδηλώνεται με σωματικά συμπτώματα) έχουμε όταν δεν θέλουμε να αντιληφθούμε-παραδεχθούμε ότι βιώνουμε επί μακρόν μία κατάσταση που μέσα μας δεν μας αρέσει. είναι ο τρόπος που έχει ο οργανισμός σου να σου πει κάτι για ένα θέμα που δεν θέλεις να καταπιάνεσαι και εθελοτυφλείς επειδή δεν σου αρέσει.
συζήτα όμως μαζί της το θέμα ύπνου!! εκεί πας για να μάθεις να κοντρολάρεις το ένα σου δυσάρεστο σύμπτωμα. μη καταλήξεις να έχεις δύο...
εύχομαι ό,τι καλύτερο!
-
Καταρχήν να πω οτι τον χειμωνα που μας περασε κουράστηκα πολύ. Δούλευα καθε μερα απο δευτερα- παρασκευη 12 ωρες τη μερα και τα σ/κ 3 ωρες τη μερα σε 3 δουλειές ολα αυτα που σας λεω. Το πρόβλημα ξεκίνησε οταν σταματησα την δευτερη δουλεια που εκανα τις καθημερινές. Να σας πω οτι πρωτη φορα δουλεψα φετος και το παρακανα! Ενα βράδυ δεν καταφερα να κοιμηθω αφου ειχα κοιμηθει στο μεταξυ παρα πολλες ωρες την προηγουμενη μερα και επρεπε να παω το πρωι στη δουλεια. Απο τοτε με επιασε αγχος και φοβία μηπως με ξαναπιασει η αυπνια που ειχα πιο παλιά.Στο μεταξύ αρχισα να ψαχνομαι απο μονη μου μηπως φταινε πραγματα που μου ειχαν συμβει οταν ημουν μικρή ετσι πηγα στην ψυχολογο να τα συζητησω αλλά απο την ωρα που πηγα αρχισα να εχω κ αλλα προβλήματα, ξαφνικά απεκτησα εμμονές και τωρα πια μπορω να καταλαβω το αγχος να με διαπερνά στο κορμί μου σχεδον συνέχεια.Ετσι προεκυψε η αγχωδης διαταραχή! Με αγχωνει περισσότερο η προσπαθεια της να με πείσει για τη διάγνωση της γιατί βασικά δεν μπορω να καταλαβω πως θα με ωφελήσει κατι τετοιο. Μου λεει οτι η οικογενεια μου δεν εχει ορια και εγω μια ζωή προσπαθώ να εξισσοροπω καταστάσεις στην οικογενεια με το να ειμαι το καλό παιδί παντα και αυτό μου εχει δημιουργήσει φοβερό άγχος με αποτελεσμα να μην κοιμαμαι!
-
Καλημέρα Sofaki! Δυστυχώς το άγχος είναι ο κύριος παράγοντας που προκαλεί αϋπνία. Αυτό το έχω διαπιστώσει εδώ κ χρόνια στον εαυτό μου. Όποτε τυχαίνει να είμαι πιεσμένη από τη δουλειά ή με κάποιο οικογενειακό πρόβλημα τότε για μεγάλο διάστημα έχω αϋπνίες ή κάνω πολύ ανήσυχο ύπνο. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να πάρω φάρμακα γιατί ξέρω πως είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα περάσει μόλις καταφέρω να ηρεμήσω!
Εσύ αναφέρεις πως η δουλειά σου δεν σου αρέσει καθόλου. Πιστεύω λοιπόν πως είναι καιρός να κάνεις κάτι που σε ικανοποιεί. Καταρχήν άλλαξε δουλειά! Θα δείς μεγάλη διαφορά αφού όταν θα έρχεται η ώρα του βραδινού ύπνου δεν θα σκεύτεσαι ότι θα πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί κ να πας κάπου που δεν θέλεις. Επίσης το να ξεκινήσεις το γυμναστήριο (αφού είναι κάτι που το θες) είναι μια καλή κίνηση.
-
Sofaki, αν καταλαβαίνω καλά, οι επισκέψεις σου σε αυτή την ψυχολόγο, αντί να σε βοηθήσουν να νιώσεις καλύτερα, έχουν εντείνει το άγχος σου. Μου φαίνεται επίσης οτι βρίσκεστε σε άλλο΄μήκος κύματος με την ψυχολόγο σου. Δεν την αισθάνεσαι δίπλα σου, στο πρόβλημά σου, αλλά σε κάποια παράλληλη ευθεία με σένα, να μιλάει ερμηνείες που δεν σου λένε και πολλά πράγματα.
Απο την άλλη, εσύ η ίδια έχεις την εκδοχή σου για το τι σου συμβαίνει. Πιστεύεις οτι έχει να κάνει με τις δουλειές που έκανες και με το πόσο ζορίστηκες τον τελευταίο καιρό. Έχω καταλάβει καλά?
Επίσης, έχεις και τη δική σου εκδοχή για τη λύση του θέματος : να ξεκινήσεις γυμναστήριο και να σταματήσεις να δουλεύεις.
Σε ικανοποιούν αυτές οι λύσεις? Είναι εφικτές?
-
Ξερείς τι γίνεται Φοίβη? Απλά εχω την εντύπωση οτι και να εχει δικιο η ψυχολογος και ολο αυτο το αγχος να εχει προελθει απο την παιδική μου ηλικία δεν μπορω να κανω κατι για να το αλλάξω και με το να το σκεφτομαι δεν με βοηθάει να ξεχαστώ. Οσο για τις λύσεις που προτείνω είναι μονο και μονο για να κοιμάμαι καλύτερα. Για να μην καταφύγω στα χάπια δηλαδή. Πιστεύω οτι το γυμναστήριο θα μου κανει καλό αλλά αν εχω κοιμηθεί 3 ωρες την μερα και εχω γυρίσει απο τη δουλειά δεν εχω τη δύναμη να παρω τα ποδια μου και ετσι δεν θα πηγαινω.
-
Αν καταλαβαίνω καλά, όλα αυτά που σου λέει η ψυχολόγος σου, αδιάφορο αν έχει δίκιο ή όχι, σου αφήνουν την αίσθηση οτι δεν μπορείς να κάνεις πια κάτι για να αλλάξεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου. Είναι σαν να σε κάνει να νιώθεις αδύναμη μπροστά στο άγχος σου και οτι η λύση δεν είναι πια στα χέρια σου. Αυτή είναι η αίσθηση που έχεις?
Έτσι έχεις βρει λύσεις για να μην πάρεις χάπια, που δεν το θέλεις, αλλά δεν έχει βρει λύσεις για το άγχος αυτό καθεαυτό, έτσι δεν είναι?
Θα σου πω κάτι που το πιστεύω πραγματικά. Όπως σου είπα και πρίν, το άγχος αυτό και οι αυπνίες είναι κάτι δικό σου. Κάτι που εσύ νιώθεις και που υπάρχει μέσα σου για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Επιτελεί έναν σκοπό. Είμαι σίγουρη οτι μπορείς εσύ να κάνεις κάτι γι\' αυτο, είτε δημιουργήθηκε τώρα, είτε στην παιδική σου ηλικία. Κατά τη γνώμη μου, οι αυπνίες σου έχουν χτυπήσει την πόρτα γιατί κάτι θέλουν να σου πουν σημαντικό. Ίσως αν κατάφερνες να αφουγκραστείς το μήνυμά τους μόνη σου ή με παρέα έναν ειδικό που θα ακολουθεί τους δικούς σου προβληματισμούς και δεν θα χαράσει τους δικούς της να μην χρειάζονταν να σου χτυπαν την πόρτα ξανά και ξανά.
-
Ναι Φοίβη μου αυτή ακριβώς είναι η αίσθηση που έχω!!! Οτι είμαι ανύμπορη να κανω κατι για να νιωσω καλά εγω!
-
Φαντάζομαι οτι αυτή η αίσθηση θα σε φοβίζει, έτσι δεν είναι? Ή όχι?
-
με φοβίζει πολύ και με στεναχωρεί! το μυαλό μου δεν λεει να ξεφυγει με οτι κ αν κανω και νιωθω τύψεις κ όλας που δεν μπορω να συνελθω!!!
-
Και σε φοβίζει και σε στεναχωρεί. Κι ακόμα νιώθεις και τύψεις που δεν μπορείς να κάνεις κάτι για όλο αυτό. Τύψεις απέναντι στην ψυχολόγο σου?
-
Στην αρχή το ειχα αυτό τυψεις απεναντι της γιατί τις 2 πρωτες φορές που πηγα οταν εφευγα απο εκει ενιωθα παρα πολύ ωραία και αυτο κρατουσε και για λιγες μερες παραπανω. Μεχρι να ξαναπαω ομως ενιωθα παλι ασχημα και ενιωθα τυψεις απεναντι της που δεν καταφερα να κρατήσω αυτη τη θετική σκέψη. Ομως τωρα πια δεν το εχω αυτό και εκείνη μου λεει οτι είναι απολυτα λογικό να είμαι χάλια! Τωρα τύψεις εχω απεναντι στην οικογένεια μου, μεχρι και για τη δουλειά μου γιατί πηρα αδεια! Και κυρίως απέναντι στον εαυτό μου γιατί δεν του αξίζει να νιώθει τόσο χάλια!!!
-
Έχεις τύψεις που νιώθεις τόσο χάλια. Τύψεις απέναντι στην οικογένειά σου, στον εαυτό σου, στη δουλειά σου ακόμα. Δεν επιτρέπεται να νιώθεις χάλια, Σοφάκι? Είναι κάτι κακό ?
-
Ξερεις τι? Φαινομενικά δεν θα επρεπε να νιωθω χάλια! Εχω ολα οσα ζήτησα! Δουλειά, αγόρι, λεφτά πλέον! Κ όμως δεν βρίσκω τιποτα πια που να μου αποσπάσει την προσοχή απο τα ασχημα συναισθήματα!
-
Νομίζω οτι τώρα καταλαβαίνω καλύτερα. Δεν έχεις κάποιο λόγο να αισθάνεσαι τόσο χάλια. Έχεις όλα όσα ήθελες ποτέ. Κι όμως, παρόλο που ζεις μια πολύ καλή ζωή, εσύ νιώθεις πολύ χάλια και έχεις άσχημα συναισθήματα.
Αισθάνεσαι οτι με το να νιώθεις χάλια δείχνεις αχαριστία απέναντι στη ζωή και σε όλα αυτά που σου προσέφερε? Θα πρεπε να πέταγες απο χαρά και ευτυχία αλλά εσύ νιώθεις τόσο άσχημα. Αυτό λες?
-
ναι αυτο λεω!! Για αυτο νιωθω ασχημα δηλαδή...
-
Κι όμως, παρόλα όσα καλούδια σου έχει δώσει η ζωή, εσύ Σοφάκι μου, για κάποιο λόγο, νιώθεις χάλια. Κι αυτό είναι πολύ οκ. Είμαι σίγουρη οτι υπάρχει κάποιος πολύ καλός λόγος που νιώθεις έτσι.
Εσύ όμως δεν το πιστεύεις αυτό ε? Εσύ πιστεύεις οτι δείχνεις αχαριστία, παρόλο που δεν το κάνεις επίτηδες, έτσι δεν είναι?
-
Βασικά θέλω να συνέλθω και να μην ψάχνω τι μου φταίει! Να πατήσω ενα κουμπί και να γίνω η Σοφία που ήμουν πριν απο 1 μήνα. Δυναμική και ευχάριστη!
-
Σου λείπει αυτή η δυναμική και ευχάριστη Σοφία, ε?
-
-
sofaki θα ηθελα μονο να σου πω δυο κουβεντες διαβαζοντας τις δυσκολιες που τωρα νιωθεις και περνας.
εχω νιωσει πολυ εντονα και εγω ως θεραπευομενη αυτη την ηττα, το να λυγιζω, το να νιωθω πώς αυτες οι δυσκολιες δεν θελω να ειναι δικες μου, δεν θελω να βλεπω πώς υπήρξαν στην δικη μου ζωη. ξερω πώς αυτη η συνειδητοποιηση ειναι σκληρη πολυ...κ ξερω πώς φευγοντας απο το γραφειο της θεραπευτριας ενιωσα θυμο, ντροπη, κλεισιμο, στεναχωρια. Ξερω ομως επισης πώς με καποιο τροπο που δεν μπορω να σου περιγραψω, στην πορεια αισθανθηκα πιο δυνατη, πιο ωριμη να αντιμετωπισω κ να αναλαβω το βαρος, την ευθυνη κ την ευχαριστηση της δικης μου ζωης.
καποιες φορες εκτος απο ευχαριστη κ δυναμικη μπορει να χρειαζεται να εισαι κ πιο βαρια, πιο κλειστη οχι σαν τιμωρια, αλλα σαν αληθεια στο σημερινο συναισθημα.
καλη δυναμη σε οτι κ αν αποφασισεις ( η ψυχοθεραπεια ειναι η αληθεια πώς δεν εχει μονο γλυκια γευση...αλλα σιγουρα εντονη)
-
Δεν ξέρω αν μπορεί να επιστρέψει με το πάτημα ενός κουμπιού. Είμαι όμως σίγουρη οτι θα επιστρέψει σε σένα κι οτι η επιστροφή της είναι κάτι που περνάει απο το χέρι σου.
Προς το παρόν, μοιάζει σαν να χεις ξεμείνει με μια άλλη Σοφία, έτσι δεν είναι? Την αγχωμένη και στεναχωρημένη Σοφία. Τη συμπαθείς αυτή καθόλου ή μπα?
-
Τη συμπαθώ και αυτή τη Σοφία αλλά δεν την αντέχω άλλο!!!
-
Σου χει κάνει τα νεύρα κρόσια, ε?
-
από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι η ψυχολόγος προσπαθεί να σε πείσει ότι οι λόγοι της αγχώδους διαταραχής σου είναι η παιδική σου ηλικία, ενώ δεν βοηθάει και πολύ στο να την διαχειριστείς.
ωραία η διάγνωση (έστω ότι είναι αυτή) αλλά ακόμα πιο ωραία θα ήταν να συζητούσατε τρόπους για να την αντιμετωπίσεις και να την μειώσεις. γνώμη μου να επικεντρωθείτε σε αυτό.
σε κάποιο post έκανες λόγο για αυπνία που είχες και παλαιότερα. επίσης γράφεις ότι αισθάνεσαι χάλια και είσαι στενοχωρημένη. δεν έχω σκοπό να κάνω διάγνωση (ιδίως μέσω forum...) αλλά τέτοιου είδους συναίσθημα μαζί με διαταραχή ύπνου δείχνει κατάθλιψη (που μπορεί να συνυπάρχει με αγχώδη διαταραχή)
η άποψή μου είναι να της μιλήσεις όσο πιο ελεύθερα γίνεται. να πεις ότι διαφωνείς (εάν διαφωνείς), ότι καλή η θεωρία περί αιτίας αλλά σε ενδιαφέρει και το διαταύτα, ότι νιώθεις στενοχώρια-θλίψη (χωρίς προφανή λόγο) και έχεις αυπνίες (πρωινές ή πρώιμες).
μόνο καλό θα βγεί εάν μολήσεις ειλικρινά
-
Ξερεις τι γίνεται? Ειναι η τριτη φορά που εχω φοβία με τον ύπνο. Γιατί ουσιαστικά φοβία ειναι αυτο το πράγμα, μπορεί να σηκωθώ απο το πρωί και να σκέφτομαι αν θα καταφέρω να κοιμηθώ τη νύχτα. Δεν ξερω γιατί αυτο δε μου συμβαίνει συνέχεια δηλαδή ολα τα χρόνια και εμφανίζεται ανα περιόδους αλλά απο οτι φαίνεται άκρη δεν θα βρω. Της ειπα πως νιώθω και για τις αυπνίες φυσικά και μου ειπε οτι θα μου περάσουν οταν μου φύγει το άγχος και οτι εχω παθει εμμονή με τον ύπνο που είναι σύμπτωμα της αγχώδους διαταραχής η εμμονή εννοώ. Είναι Πέμπτη σήμερα, την Τρίτη θα ξαναπάω δουλειά και δεν θέλω καθόλου!!! Αισθάνομαι καλύτερα ετσι, και τα βραδυα κοιμάμαι καλύτερα. Μηπως τελικά η δουλειά ειναι που με χαλάει τοσο??:o
-
είναι η δουλειά συνολικά ή η διαφωνία- κακό κλίμα με κάποιους συναδέλφους?
υπάρχει δυνατότητα αλλαγής δουλειάς? (αν πράγματι είναι η αιτία).
είναι κάτι το επιτεύξιμο? (εσύ το ξέρεις)
και τελικά... θέλεις να δουλέψεις ή θες να κάνεις κάτι άλλο (π.χ μεταπτυχιακό) αλλά η δουλειά είναι αναγκαστική για βιοποριστικούς λόγους?
από την στιγμή που διαπιστώνεις βελτίωση ως προς τα σωματικά συμπτώματα απέχοντας από την δουλειά, τότε νομίζω βρήκες μία από τις αιτίες (ευελπιστώ η μοναδική) του άγχους σου. από εδώ και έπειτα το πως θα ¨χειριστείς¨ το θέμα δουλειά είναι λεπτό ζήτημα που θα μπορούσε να σε βοηθήσει η ψυχολόγος (αφού σε ξέρει και καλύτερα)
-
Βασικά δεν ειναι οτι υπαρχει κακό κλίμα αλλά ειμαι σε δημοσια υπηρεσία και δεν εχουμε καθόλου δουλειά.. οταν σου λεω καθόλου τίποτα....Δεν είμαι μόνιμη κάνω στειτζ δεν ξερω αν ξερεις τι είναι αυτο. 18μηνη σύμβαση με 27 ευρω τη μέρα μεροκάματο χωρίς ένσημα. Δεν εχει μονιμο μισθό δηλαδή ειναι ανάλογα τις μερες που πας. Με εχει κουράσει η απόσταση, παιρνω 2 λεωφορεία καθε μερα να παω κ αλλα 2 να γυρισω. Με εχει κουράσει το πρωινό ξύπνημα πολύ και με εχει κουράσει περισσότερο νομίζω το γεγονός οτι δεν εχουμε δουλειά καθόλου και είμαι σε ενα κτήριο με αλλα 5 άτομα ηλικίας 50+ τα οποία μιλάνε για αρρώστειες. Αυτό που θα ήθελα να κανω ειναι να δουλέψω απο Σεπτέμβρη σε φροντιστήριο να διδάξω Αγγλικά κατι το οποίο ήταν το ονειρο μου απο παντα.
-
αμ πέστο έτσι... ξέρω τι είναι το stage και ξέρω πολύ καλά από δημόσιο...
τώρα σε καταλαβαίνω. σε δήμους/κοινότητες υπάρχει δουλειά λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά σε υπουργεία όχι και τόσο.
η απραγία και η βαρεμάρα μπορούν όντως να σε καταβάλουν πάρα πολύ ψυχολογικά.
sofaki κάνε αυτό που θέλεις! αν καταλαβαίνεις ότι από το stage δεν βγαίνει τίποτα (δεν παίρνεις κάποια μόρια προυπηρεσίας για μελλοντικές προκηρύξεις μονίμων?) τότε άστο (μαζί με τη ψυχολόγο) και ψάξε δουλειά στο αντικείμενό σου. θα δουλεύεις ευχάριστα, θα βγάζεις πιο πολλά και το σημαντικότερο είναι ότι θα νιώθεις αποδοτική πάνω στην πιο παραγωγική και όμορφη ηλικία και όχι ότι κάθεσαι περνάει ο καιρός και δεν κάνεις τίποτα όπως τώρα στο stage.
-
Δεν είμαι καν σε υπουργείο αλλά σε εναν οργανισμό που υπάγεται στο υπ. Υγείας και μάλιστα σε Κ.Ε.Κ που δεν υλοποιεί προγράμματα! Δηλαδή δεν εχω καθόλου δουλειά!!! Πιστεύεις κ εσυ οτι η δουλειά με εχει ρίξει ε?
-
απόλυτα. λογικά είναι αυτά που περιγράφεις ότι αισθάνεσαι. νομίζω ότι δεν χρειάζεσαι καν ψυχολόγο. η αντίδρασή σου είναι απόλυτα λογική όπως κάθε normal ανθρώπου που θα ήταν στη θέση σου!