Πώς βοηθάμε κάποιον που πενθεί?

Πάνε 5 μήνες που χάσαμε τον μικρό μας αδερφό από τροχαίο κ ο μεγάλος είναι χάλια. Κάθεται κ αναστεναζει συνέχεια κλαιει κ κατηγορεί τον εαυτό του κ πιστεύει ότι όλοι τον κουτσομπολευουν κ λένε ότι φταίει εκείνος. Ενώ τα έχουμε συζητήσει αμέτρητες φορές ότι δεν φταίει πουθενά κ ούτε τον κατηγορεί κάνεις εκείνος εκεί συνεχίζει κ δεν το καταλαβαίνει. Τον έχω συμβουλεύσει να δει κάποιον ειδικό κ δεν θέλει. Με παίρνει τηλ στις 12 το βράδυ κ κλαίει κ έρχεται στο σπίτι μου από τις 6 το πρωί. Τι μπορώ να κάνω να τον βοηθήσω? Φοβάμαι μήπως κάνει κακο στον εαυτό του...

συμπαρασταση με συζητηση , να λεει σεσενα το προβλημα του , αυτο συνηθως ανακουφιζει τον παθοντα , αφου δεν θελει να δει ειδικο, παντως οχι πιεση για να παει σε ειδικο, δειξε οτι καταλαβαινεις πως αισθανεται ....ας ερχεται σπιτι σου στις 06.00πμ............ νομιζω αυτα , δεν ξερω κι εγω .....δεν βλεπω τον λογο να κανει κακο στον εαυτο του .....
αν και αυτο δεν θα το αποκαλουσα πενθος , σαν σοκ φαινεται , η μετατραυματικο στρεςς, μην κανω και διαγνωσεις ...

[QUOTE=Macgyver;1186983]συμπαρασταση με συζητηση , να λεει σεσενα το προβλημα του , αυτο συνηθως ανακουφιζει τον παθοντα , αφου δεν θελει να δει ειδικο, παντως οχι πιεση για να παει σε ειδικο, δειξε οτι καταλαβαινεις πως αισθανεται ....ας ερχεται σπιτι σου στις 06.00πμ............ νομιζω αυτα , δεν ξερω κι εγω .....δεν βλεπω τον λογο να κανει κακο στον εαυτο του .....
αν και αυτο δεν θα το αποκαλουσα πενθος , σαν σοκ φαινεται , η μετατραυματικο στρεςς, μην κανω και διαγνωσεις ...[/QUOTE
Μου κάνει εντύπωση γιατί πέρασαν 5 μήνες κ κάνει σαν να έγινε χθες. Δεν το έχει ξεπεράσει καθόλου. Εγώ για ένα τρίμηνο έκλαιγα κάθε βράδυ αλλά τώρα είμαι καλύτερα.. κ όλοι οι γνωστοί και συγγενείς μου λένε ότι ανησυχούν κ πρέπει να δει ειδικό

μα κι μενα μου κανουν εντυπωση οι 5 μηνες , γι αυτο ανεφερα το μετατραυματικο στρες, καλο θα ηταν να δει εναν ειδικο, αλλα με το ζορι, δεν γινεται ........το μετατραυματικο στρες εχει την συμπτωματολογια οτι ο παθων δεν δειχνει να ανακουφιζεται με το περασμα του χρονου, τουναντιον, σε μερικες περιπτωσεις υποτροπιαζει.......

Συλλυπητήρια Ελπίδα.
Η δική μου γνώμη είναι να μιλήσεις εσύ με κάποιον ειδικό και να σε κατευθύνει. Γιατί ίσως, λέω ίσως, αν δεν βάλεις σιγά σιγά κάποια όρια και διαιωνίζεται η ίδια κατάσταση τόσο καιρό, δεν τον βοηθάς και βαλτώνει, αλλά ίσως από την άλλη αν είναι σε πολύ ευαίσθητη φάση και πας να βάλεις κάποια όρια, να το δει σαν απόρριψη κτλ και να χειροτερέψει η ψυχολογία του ακόμα περισσότερο. Είναι λεπτές οι ισορροπίες και κάποιος ειδικός στον οποίο θα πεις και περισσότερες λεπτομέρειες είναι πιο κατάλληλος να σε συμβουλεύσει.