Και πάλι υποτροπή, αλλά και πάλι νέο ξεκίνημα...
Καλησπέρα σε όλους. Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum. Είμαι 43 χρονών και έχω ΙΔΨ από τα 24 μου. Δεν έχω κάτι νέο να πω, ότι έχω διαβάσει εδώ μέσα τα περνάω και στο μυαλό μου. Έπαθα πάλι υποτροπή γιατί απλά κάποιες φορές ξέχασα να πάρω το φάρμακό μου. Τόσο απλά... Μόλις το αυξάνω όλα γίνονται και πάλι μια χαρά. Δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο μας, ξέρω ότι είναι πολύ κουραστικό, αλλά περνάει. Μακάρι να μην το είχαμε, αλλά... Είναι άχρηστες ηλίθιες σκέψεις, όμως σκεφτείτε ότι μπορούμε ακόμα να χαρούμε τον ήλιο, τη θάλασσα, να έχουμε φίλους, να ερωτευτούμε, να τρέξουμε, να γελάσουμε, να κλάψουμε και πολλά άλλα που πάρα πολύ άνθρωποι, λόγω κάποιας μόνιμης αναπηρίας. δεν τα χάρηκαν και δεν θα τα χαρούν ποτέ. Μας εύχομαι καλό κουράγιο και δύναμη να αντιμετωπίζουμε αυτές τις βλακείες χωρίς να απογοητευόμαστε...