Yπόθεση. άγχος, ανάλυση προβλήματος.

Πριν 2,5 χρόνια, ήμουν σε ένα σημείο απέναντι από το κτίριο που ήταν το παλιό μου διαμέρισμα. Νομίζω, υπήρχε πιάτο ή πιάτα/πλαστικά δοχεία με τροφή γάτας και/ή νερό. Νομίζω, ήταν κοντά σε κάτι που έκανε τον ψυχαναγκασμό να μου λέει ότι πρέπει να μετακινήσω το πιάτο/πιάτα/δοχεία/δοχείο για να τα απομακρύνω από τον υποτιθέμενο κίνδυνο. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς ηταν ο κίνδυνος. ΄Μπορεί να ήταν κοντά σε φυτά και να αγχώθηκα ότι κάτι μπορεί να πέσει μέσα, ή να ήταν κοντά σε κάτι που είχε σκουριά ή βρωμιά. Μετακίνησα λοιπόν αυτό/αυτά που ήταν να μετακινήσω και νομίζω, ο ψυχαναγκασμός άρχισε να μου λέει ότι έτσι όπως ήταν τοποθετημένα, ίσως μάζι με μια γλάστρα που ήταν δίπλα, να δημιουργούσαν ένα σχήμα σαν τελετή και ότι αυτό μπορεί να προκαλούσε κατάρα. Τότέ, άρχισε ο ψυχαναγκασμός να μου λέει ότι πρέπει να τα μετακινήσω για να σπάσω το σχήμα. Νομίζω, πέρασαν μερικά λεπτά και εγώ ξανα και ξανα άλλαζα τις θέσεις/την θέση του. Απλά ο ψυχαναγκασμός δεν ήταν ευχαριστημένος και μου έλεγε ότι πάλι κάνει σχήμα ή ότι μπορεί να είναι επικυνδινο για την τροφη ή κατι τέτοιο. Νομίζω, έκανα και τον σταυρό 3 φορές πάνω στο αντικείμενο/αντικείμενα για να ακυρώσω τυχόν κατάρα. Αυτό είναι το μόνο που θυμάμαι από εκείνη την νύχτα.


Κάποια στιγμή αργότερα, νομίζω μου ερχόταν ένα αρνητικο συναίθσημα ότι μπορεί να έκανα κάποια υπόσχεση. Δεν θυμάμαι κάποια υπόσχεση. Μπορεί να είχα κάποιες ενοχλητικες σκέψεις για υπόσχεση (μιας και ηταν το οπλο για να σταματαω τους ψυχαναγκασμους) αλλα μέχρι εκεί. Δεν νομίζω να τολμούσα να κάνω αληθινή υπόσχεση και να ζητησω μια συγκεκριμενη τιμωρία. Εδώ θυμάμαι, λίγοτερο αγχωτικα περιστατικά, και κάποιες ενοχλητικες σκέψεις (ουτε καν υποσχέσεις). Δεν θα θυμόμουν μια αληθινή υπόσχεση? Απλά, έχω ένα αρνητικο συναίσθημα το οποιο δημιουργήθηκε επειδή ανησυχούσα ότι μπορεί να έκανα υποσχέσεις που δεν θυμάμαι. Οπότε, όπου υπήρχε κάποια τελετουργία, αμέσως ο ψυχαναγκασμός μου έδινε warnings ότι ΜΠΟΡΕΙ να έκανα και καποια υπόσχεση που την ξέχασα. Επίσης, αυτό το σημείο ήταν απέναντι από το διαμέρισμα το παλιό. Δηλαδή, σχεδόν κάθε μερα που πήγαινα έξω, βρισκόμουν μόλις μερικά βήματα από αυτό το σημείο. Πολλες φορές αν όχι όλες, λογικά έμπαινε στο οπτικό μου πεδίο. Αν είχα κάνει κάποια υπόσχεση, την επόμενη κιόλας μέρα που θα έβλεπα εκείνο το σημείο, θα αγχωνόμουν και θα θυμόμουν την υπόσχεση. Τώρα που το γράφω μου έρχονται σκέψεις τύπο "ωχ, σαν κάτι να θυμάμαι΄για υπόσχεση?" κάτι τέτοιο αλλά μάλλον, είναι false alarms. Ακόμη και αν έγινε κάποια υπόσχεση για ποιο λόγο ο Χριστιανικός Θεός ή άλλοι Θεοι να την δεχόντουσαν? Ξέρουν ότι στην πραγματικότητα δεν ΄θέλω να κάνω υπόσχέσεις και ότι φταιεί ο ψυχαναγκασμός. Δηλαδή, ότι προσπαθώ να τις χρησιμοποιησώ για να κάνω τον ψυχαναγκασμό να με αφήσει ήσυχο. Τώρα εννοείται δεν κανω υποσχέσεις αλλα για πριν 2,5 χρόνια ανησυχώ μηπως εκανα μια και με εκείνο το σημείο και δεν το θυμαμαι. πχ στο περίπου παράδειγμα:


Ocd: κανε την τελετουργια

εγω: oxi!

ocd: κανε την!

εγω: δεν την κανω! ασε με ησυχο!

ocd: πρεπει να την κανεις!!!!!!

τότε, προσπαθώ να κάνω υπόσχεση να μην κανω την πραξη της τελετουργίας

οcd: ΜΗΝ κανεις την τελετουργια! έκανες υπόσχεση!

εγω: χαιρομαι που συμφωνούμε! ωραια τωρα δεν χρειάζεται να κανω την τελετουργια.


Πιστεύετε ότι ο Θεός ή οι Θεοί θα δεχόντουσαν την υπόσχεση, ακόμη και ΑΝ προσπαθούσα να την εννοήσω, ειδικά όταν ξέρουν την κατάστασή μου?