Μανούλες με διαταραχή, εγκυμοσύνη, μωρό.

Όσες από το φόρουμ έχετε περάσει κυηση είχατε υποστηρικτικο περιβάλλον; διακοψατε την αγωγή σας; έκανα αναζήτηση στο διαδίκτυο και περισσότερο αρθρογραφία κυκλοφορεί παρά υποστήριξη.

Σε σε γεια σου κουκλα εχει κατι κολπα με μαγνησιο βιταμινεσ β ζεολιθο πρωτεινη ντεπον μυοχαλαρωτικο και κορτιζονη και πετασ ενημερωσου

Ναι ελις μου. Απλά θέλω να δω οι γυναίκες στη χώρα μας που έχουν κάποια διαταραχή πως το παλεύουν με το ζήτημα εγκυμοσύνη μωρό. Δεν σημαίνει πως οποία έχει κάποια διαταραχή απαγορεύεται να κάνει μωράκι αλλά δεν υπάρχει μεγάλη ενημέρωση. Ελπίζω κάποια στιγμή να γράψει κάποια στο thread.

Φίλη μου πρέπει να διακόψεις την αγωγή σου. Ούτε depon κανονικά δεν πρέπει. Κι προετοίμασε και το σώμα σου, καλη διατροφή με πολλά φρούτα και λαχανικά. Φαντάζομαι θα στο πει και ο γυναικολόγος σου

Demi πλέον η αγωγή ανάλογα την ουσία δεν κόβεται απαραιτήτως διότι μπορεί να οδηγήσει σε προγεννητικη κατάθλιψη. Στον θηλασμό σίγουρα απαγορεύονται. Άνοιξα το θέμα για να γράψουν γυναίκες πως βίωσαν την εμπειρία με βάση το ιστορικό της ψυχικής τοτς υγείας ή μπορεί κάποιος σύζυγος να γράψει πως έζησε την γυναίκα του. Στο εξωτερικό δεν κόβουν την αγωγή στην εγκυμοσύνη παρά αφαιρούν τα τοξικά για το έμβρυο φάρμακα. Αυτό που εχω δει είναι ότι δεν υπάρχει μια ομάδα γυναικών που να παλεύει ταυτόχρονα όλο αυτό και να το μοιράζεται. Είναι παρά πολύ σημαντικό. Εγώ βίωσα την κυηση ( με στήριξη μόνο από άνθρωπο που κατανοούσε τι εστι ψυχική διαταραχή) την γέννα και τώρα την φροντίδα βρέφους. Θα ήθελα να γνωρίσω και άλλες γυναίκες που το έζησαν ή το ζουν.

Υπαρχουν ομαδες στο facebook , που μπορεις να μπεις , σχετικες με καταθλιψη κι ισως εκει βρεις μανουλες που να εχετε κοινά. Προσωπικα οταν εμεινα εγκυος δεν πηρα ουτε ντεπον ,εκοψα μαχαιρι το τσιγαρο αλλα παρ΄ολα αυτα εχω δυο αγορακια με διαταραχη. Ομως αγωνιζομαι χρονια γι αυτα και ήδη είμαστε σε πολυ καλό επίπεδο. Να σου ζησει το μωράκι σου!!! αν θες στειλε μου μηνυμα να σου δωσω στοιχεια για ομαδες κλπ Θα χαρω πολυ :)

Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου, να χαίρεσαι τα πλασματακια σου και εύχομαι να τα βλέπεις να κατακτούν τις δικές τους επιθυμίες - τους στόχους τους. Φυσικά η Μάνα είναι εκεί όχι μόνον στις χαρές αλλά κυρίως στη διαχείριση των δύσκολων αισθημάτων. Αν μπορέσεις στείλε μου π. μ, μπαίνω από κινητό και δυσκολεύομαι να μπω στο κεντρικό μενού. Σε ευχαριστώ για την βοήθεια σου :)

Σε ευχαριστώ πολύ . Με τη πρώτη ευκαιρία θα σου στείλω από υπολογιστή γιατί κι εγώ μέσω κινητού μπαίνω τώρα.

CC εχω να μπω χρονια στο φορουμ και μολις μπήκα τα καλα τα νέα! Μπράβο κοριτσι μου! Να το χαίρεσαι το μωράκι σου και να είναι γερο και δυνατο.

Λοιπόν, εγω είχα ενα χρονο τουλάχιστον που έκοψα κάθε ουσία πριν μεινω εγκυος. Στην εγκυμοσύνη όμως και μάλιστα στους μεγαλους μήνες χρειαστηκε να πάρω ξανα χάπια. Θεωρώ πως αν τότε δεν έπαιρνα χάπια δεν θα ήμουν εδω, ή τουλάχιστον δεν θα είχα την τύχη να θυμάμαι τόσο όμορφα πράγματα οταν γεννήθηκαν τα μικρά και να μπορώ να είμαι παρούσα και όχι στον κόσμο μου οταν ακόμη ήταν μωράκια. Τα μικρά είναι υγιεστατα. Ακόμα βέβαια είναι 3ων ετών, αλλά δεν εχουμε κάποιο προβλημα, ειναι δυο φυσιολογικά παιδιά.

Όσων αφορά το περιβάλλον, ουσιαστικά είχα μόνο τον αντρα μου. Δεν ήταν εύκολο καθόλου. Ειδικά το ότι διέκοψα την αγωγή μετα τη γεννα. ΑΛΛΑ μου δημιουργήθηκαν άλλα συναισθήματα, τα οποία ήταν το κίνητρο μου. Θεώρησα πως έπρεπε να προσπατευσω την νεα ζωή και αυτό μου εδωσε κίνητρο να βγάλω τον πραγματικό εαυτό μου, αυτόν απο τον οποίο κρυβόμουν για ολη μου σχεδον τη ζωη μεχρι τότε. Έλεγα στον εαυτό μου πως δε φοβαμαι πλέον συμπτώματα, ο κύριως στόχος δεν είναι πλέον να είμαι ασυμπτωματική αλλά ικανή μητέρα. Τα συμπτώματα νομίζω θα τα έχω μεχρι να τελειώσει η ζωή μου, αυτός ο άνθρωπος είμαι, δεν γινεται να επιστρέψω σε εμβρυακή κατάσταση και να γινω κάτι άλλο, έχω μάθει όμως να τα παλέυω και εχω αποφασίσει πως δεν είναι τα συμπτώματα που θα ορίσουν τη ζωή μου, αλλά οι επιλογές μου, ποια θέλω να είμαι. Και θέλω να είμαι ο άνθρωπος ο οποίος θα αγαπηθεί πολύ και θα αγαπήσει πολύ επομένως θα δώσω οτι καλύτερο έχω και αν είναι να με αγαπουν θα αγαπουν κ τα συμπτώματά μου,μ δεν γινεται διαφορετικά.

Απο κει και πέρα επειδη είχα κακοποιητικούς γονεις και επειδή σε κάποιες φάσεις μου εβγαινε επιθετικότητα ή υπερπροστατευτικότητα και ένοιωθα παντελώς άνημπορη να είμαι σωστη, διαβασα, πηγα σε σεμινάρια και εργαστηρια συμβουλευομαι τον αντρα μου εννοειται αλλα και τον ψυχιατρο μου. Και δε θα σταματησω να το κάνω γιατί με βοηθά πολύ. Όταν δεν ξέρω πως να διαχειριστώ μια κατασταση, αυτο που σκέφτομαι πάντα είναι πια αποφαση θα εκανε ευτυχισμένα τα παιδια μου, ποια απόφαση θα τους δίδασκε τον τρόπο να βρουν την ευτυχία, ακόμη και έμμεσα. Δεν εχω άλλα όνειρα για τα παιδια μου εκτός του να είναι υγιει, ευτυχισμένα και να νοιωθουν σταθερότητα κι ασφάλεια. Και τώρα ως ανηλικα και αργότερα ως ενήλικες.