Originally Posted by
oboro
Αυτο που νομιζω συνεχιζει να εντυπωσιαζει, αλλα και να προβληματιζει, ειδικους και πασχοντες, ειναι ποσο μεγαλη διαφορα μπορουν να κανουν τα φαρμακα στις περιπτωσεις που οντως βοηθουν. Οι σταθεροποιητες για τις διακυμανσεις της διαθεσης και την παρορμητικοτητας στην μεταιχμιακη διαταραχη, τα αντιψυχωσικα για τους ιδεασμους/ιδεοληψιες στην παρανοϊκη και τις οπτικες παραισθησεις στην σχιζοτυπικη... Τη δομη του χαρακτηρα οντως δεν την αλλαζουν και δεν αρκουν απο μονα τους. Απ' την αλλη ομως το γεγονος οτι οσο πιο βαρια/μεγαλης αποδιοργανωσης ειναι η διαταραχη προσωπικοτητας, τοσο πιο χρησιμα ειναι τα φαρμακα δειχνει ποσο βαθια διαπλεκονται προσωπικοτητα και διαθεση/γνωσιακη λειτουργια, βιολογια με ανατροφη κλπ
Απο την αλλη, σε περιπτωση που ακομη με πιστευετε απολογητη κακοποιητικων ατομων, εχω βρεθει στη δυσαρεστη θεση να ειμαι μαρτυρας μεσω τριτων για τα κατορθωματα βαρια οριακου ατομου με αντικοινωνικα στοιχεια, που εκανε ασταματητα και κατα συρροη εκεινο το διαστημα σε αλλους οσα δεν ειχε κανει σε εμενα γιατι, οπως καταλαβα αργοτερα με φοβοταν που την απερριψα (!). Νομιζω ακομα και οι ιδιοι που μου τα ελεγα ειχαν χασει το μετρημα, παρ΄ο,τι και οι ιδιοι θυματα τους. Δεν υπαρχει αμφιβολια για την τεραστια ζημια που μπορουν να κανουν τετοια ατομα, ορισμενα ακομη και εκτος στενων σχεσεων. Το ξαναγραψιμο της ιστοριας, την ακραια ευθιξια, τα χτυπηματα κατω απο τη ζωνη, την ψυχροτητα που θα αρμοζε ουτε σε νεκρο, τα πισωπλατα μαχαιρωματα και μαλιστα μεσω τριτων ολα αυτα κι εγω τα εχω ζησει αλλα πιο βραχυπροθεσμα γιατι πηγαινα κοντρα (πραγμα που παντα οδηγουσε στο τελος). Δεν πρεπει ομως τα τραυματα μας να γινονται ορμη μας ειδικα σε αυτον το χωρο.