Νομίζω, εδώ και καιρό, ίσως και 1-2 χρόνια, που και που στο άκυρο, σκεφτόμουν ποιοι ελληνεςμ εταγλωτιστές θα μπορούσαν να μεταγλωτίσουν 2 ήρωες απο videogames που μου αρεσαν. Φαντάστηκα 2 μεταγλωτιστές και ο ένας μάλιστα θα ταίριαζε παρα πολυ με βαση τις αγγλικες φωνές. Αυτην την σκέψη την φανταζόμουν να την μοιράζομαι με 2 φίλους μου. Νομίζω, απλα το φανταζόμουν, κυρίως, γιατί αυτοι οι 2 δεν ήξεραν απο μεταγλωτίστες τότε. Για κάποιο λόγο, νομίζω, καθε φορα που το σκεφτόμουν, ερχόταν ένα αρνητικό συναίσθημα τύπο
"δεν πρέπει να το σκεφτώ ή να μοιραστω την σκεψη μου με αυτους τους 2 φίλους γιατι μπορει να υπάρχει υπόσχεση" κάτι τέτοιο.
Χθες μιλούσαμε και είχα νευριάσει λίγο με έναν άλλο ψυχαναγκασμό και με το που μου ήρθε αυτή η σκέψη (με την μεταγλώτιση) αμέσως, σαν νορμαλ ανθρωπος, την μοιραστηκα με τους 2 φίλους μου. Δηλαδή, αγνόησα τον ψυχαναγκασμό που μου έλεγε "δεν πρέπει"
Ενιωσα καλα. Τώρα, ομως, από χθες, αναλύω για ποιο λόγο, αρκετές φόρες, είχα συνδέση το αρνητικο συναίσθημα "δεν πρεπει" με αυτή την συγκεκριμένη σκέψη (μεταγλωτιση). Δεν θυμαμαι. Δεν θυμαμαι καμια υπόσχεση. Μόνο ένα αρνητικο "δεν πρεπει" που μου είχε έρθει αρκετες φορές όταν το σκεφτόμουν. Ανησυχώ μήπως έκανα κάποια υπόσχεση και δεν την θυμάμαι αλλα την θυμάται το υποσυνείδητό μου. Κατα πάσα πιθανότητα δεν έκανα, αλλά το ότι πιθανόττα ,συνέχεια έλεγα "δεν πρέπει" σε αυτήν την σκέψη, έχει κάνει το όλο πραμα αγχωτικό. Αισθάνομαι λες και έκανα κάτι λάθος. Στην αρχή αισθάνθηκα ωραία γιατι επιτέλους είχα μια παρόρμηση να μοιραστώ κάτι και χωρις καν να το αναλυσω, αμέσως έκανα αυτό που ήθελα. σαν νορμαλ, ελευθερος ανθρωπος.
Ειχα κουραστει το μυαλο μου να ειναι σε alert και αν πρεπει να αναλυω και να σκεφτομαι τις κινησεις/σκέψεις μου. Ήθελα να ειμαι ελευθερος. και τωρα αγχώνομαι.
Πάλι αρχισα να εχω κομπο στο στομαχι. Παλι να αναλυω και να προσπαθω να καταλαβω για ποιο λογο τοσο καιρο απεφευγα να σκεφτω/μοιραστω την σκεψη με τους 2 φιλους. Δεν θυμαμαι καμια υποσχεση! τιποτα! μονο ένα αρνητικο συναισθημα. αλλα για ποιο λογο?
