ΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

Έχω διαγνωστει με την παθηση 5μιση χρονια σε μια φαση της ζωης μου τραγικη χαμμενη στο κενο detached απο κάθε ειδους πραγματικοτητα με αυτοτραυματισμους αυτοκτονικες τασεις απιστευτα εντονες παρορμητικες συμπεριφορες , αλκοολισμο, σεξ με εναλλαγες συντροφων πολλες, καταθλιψη, ενοχικα συνδρομα, χαος και αλλα πόσα. Βρίσκομαι σε ένα σημείο που τα τελευταια 3 χρονια εχω φυγει απο αυτον τον μαυρο κυκλο και σταδιακα καταφερνω να αφηνω πισω μου ολα αυτα και ειναι ενα ταξιδι να τα αφησεις πισω σου και καθε μερα προσπαθω να κανω την διαδρομη. Εχω να πιω 2 χρονια , εχω σταθερη σχεση με εναν ανθρωπο που ξερει τα παντα σταθηκε διπλα μου και στεκεται ακομα και αναγνωριζω καθε εναλλαγη διαθεσης παρανοια η αποκολληση απο την πραγματικοτητα που βιωνω και προσπαθω να την αντιμετωπισω και τον ενημερωνω και με βοηθαει. Εχω σταθερο σπιτι η ζωη μου απο πολλες αποψεις σωθηκε. Με ειλικρινεια, καταννοηση και μεγαλη προσωπικη προσπαθεια. Βρισκω τον εαυτο μου τον τελευταιο καιρο ομως να νιωθει την αναγκη για κατι παραπανω απο αυτη την κατανοηση, πηρα την ασθενεια και την εκανα φαρο καθε ανθρωπος που εχει καποια θεση στην ζωη μου το ξερει και τον ενημερωνω ακριβως για το τι ειναι και πως νιωθω και τι σημαινει. Ομως κανεις τους δεν το εχει νιωσει. Οσους ανθρωπους κρατησα τους ευχαριστω , εκεινοι μου δινουν καθε μερα δυναμη και ειδικα ο συντροφος μου, καθε μερα ειναι ο λογος που θελω να γινομαι καλυτερη γιατι ειναι εκπληκτικος και του αξιζει να προσπαθω για εμενα και εμας. Ομως δεν θα καταλαβει ποτε πως ειναι να ξυπνας ενα πρωι χωρις να εχει γινει τιποτα και να νιωθεις οτι ολα τελειωσαν ή ακομα χειροτερα να μην νιωθεις τιποτα. Δεν θα καταλαβει πως υπαρχουν μερες που ολες μου οι παρορμησεις μου λενε να τον χωρισω να σηκωθω να φυγω οτι πνιγομαι και παροτι ειμαι ειλικρινης μαζι του και μου κραταει το χερι μεχρι το συναισθημα να περασει και εχουμε βρει τον δικο μας κωδικα επικοινωνιας οση κατανοηση και να δειξει ποτε δεν θα ξερει πως ειναι πραγματικα να νιωθεις οτι θα το κουβαλας ολη σου την ζωη. Βρισκω λοιπον την αναγκη να ακουσω απο ανθρωπους που ξερουν πως ειναι, που το εχουν νιωσει και που παλευουν και εκεινοι μαζι του. Φοβαμαι ομως πως αν μπω σε μια τετοια διαδικασια συζητησης θα τραβηξουμε ο ενας τον αλλον κατω με ολα τα αρνητικα που θα πουμε , θα επηρεασουμε ο ενας την ψυχολογια του αλλου ή θα προβουμε σε αυθυποβολη οποτε θα ηθελα οποιος εχει την διαθεση να μοιραστει τις εμπειριες του να περιοριστει τα αρνητικα και να δωσει εμφαση στην προσπαθεια του. Να νιωσουμε οτι ειμαστε πολλοι και οχι μονοι μας.

Καλησπέρα! Πάσχω κι εγώ από οριακή διαταραχή και πραγματικά ταυτίζομαι με πολλά συμπτώματα και συμπεριφορές που ανέφερες. Η συνειδητοποίηση και η αποδοχή της ασθένειάς μου αποτέλεσε σημαντική προυπόθεση για τη συμφιλίωση με την κατάσταση και την έναρξη ενός αγώνα διαχείρισης των συμπτωμάτων σε καθημερινή βάση, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μου και μετουσίωση της αρνητικής πλευράς σε αισιοδοξία και νοηματοδότηση της ζωής μου.

Όσον αφορά τις ακραίες μεταβολές στη διάθεση, το αντιμετωπίζω με μια συγκροτημένη και σταθερή καθημερινότητα, με συγκεκριμένες συνήθειες, πρόγραμμα και προσήλωση σε κάποια δημιουργική απασχόληση. Με αυτόν τον τρόπο, το μυαλό μου απασχολείται με άλλα ζητήματα, όπως η διεκπεραίωση των καθημερινών μου συνηθειών ή έμφαση σε κάποια πτυχή της δημιουργικότητάς μου, ώστε να μειωθεί η τάση για λήψη αρνητικών ερεθισμάτων, που συχνά ευθύνονται για ολιγόωρα καταθλιπτικά επεισόδια.

Επίσης, η διαχείριση της παρορμητικότητας, αποτελεί έναν άλλο καθημερινό στόχο. Έχω εμμονή με το ξόδεμα χρημάτων, την υπερφαγία, κατά καιρούς με τη δερματοστιξία, και τη δημοσίευση προσωπικών μου δεδομένων στο Facebook. Ο καθορισμός ορίων στην καθημερινότητά μου, η εκμάθηση διαχείρισης των εσόδων μου και η αυστηρή τήρηση των δεσμεύσεών μου απέναντι στο πρόγραμμα διαχείρισης συνέβαλαν στον περιορισμό της παρορμητικότητας. Επίσης, η διοχέτευση του ενθουσιασμού από επικίνδυνες συνήθειες σε θετικές δραστηριότητες, όπως η ανάγκη βοήθειας σε συμπάσχοντες ανθρώπους με λύτρωσε ιδιαίτερα.

Η ψυχοθεραπεία, αποτέλεσε σημαντικό αρωγό στην προσπάθειά μου, όπως και η επίσκεψη στον ψυχίατρο μου για ρύθμιση των θεμάτων μου.

Παράλληλα, αυτοτραυματιζόμουν για να φωνάξω στους άλλους ότι υπέφερα, είχα αυτοκτονικό ιδεασμό και απειλούσα με απόπειρες αυτοκτονίας τους οικείους μου. Η εξωτερίκευση κάποιων φόβων και συναισθημάτων στην οικογένειά μου συνέβαλε στο να ηρεμήσω και να νιώσω ελπίδα ξανά. Συνειδητοποίησα ότι είμαι πολύ πιο χρήσιμος στους άλλους με το να είμαι καλά παρά με το να βλάπτω τον εαυτό μου και να ταυτίζομαι με άλλα άτομα που υπέφεραν.

Η θέσπιση στόχων και η αναζήτησης μιας νοηματοδότησης στη ζωή μου συνέβαλε στο να διαφύγω από το χάος που ένιωθα και να ενώσω τα κατακερματισμένα τμήματα της ταυτότητάς μου. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε στο να βρω όλες τις αντικρουόμενες πτυχές του εαυτού μου και να συγκροτήσω μία ενιαία ταυτότητα και στάση ζωής. Φυσικά ακόμα παλεύω να τη διατηρήσω σταθερή. Οι πολλές και διαφορετικές συγκρουόμενες προσωπικότητές μου πρέπει να βρουν ένα τρόπο να συντείνουν σε μία κοινή κατεύθυνση.

Επίσης, η κατανόηση ότι εκτός από το μαύρο και το άσπρο στη ζωή υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι τόνοι του γκρι, ήταν καθοριστική. Όσον αφορά το χρόνιο κενό, πρέπει να ανακαλύψουμε πράγματα που μας δίνουν δύναμη και πάθος για ζωή. Η επίσκεψη σε φίλους, οι μονοήμερες εκδρομές και η ενασχόληση με τη μουσική με έσωσαν πραγματικά.

Με πολλή αγάπη...

Έχω διαγνωστεί και εγώ με οριακή διαταραχή
Κάνω ψυχοθεραπεια και παίρνω αγωγή
Όλα πήγαιναν σχετικά καλά
Μέχρι που απέκτησα και βουλιμία πήγα σε διαιτολόγο την βάλαμε σε μια τάξη
Τώρα έχω λίγο καιρό που ξεκίνησαν οι ιδεοληψίες και προχτές αυτοτραυματιστηκα χωρίς να καταλάβω τι έκανα
Διάβασα αυτά που γράψατε και βλέπω ότι είμαστε πολλοί και δίνετε κουράγιο

Δεν πίστευα ποτέ ότι το να ακούσω από εναν ανθρωπο να χρησιμοποιει ακριβως τις σκεψεις μου για να εκφραστει θα μου εδινε τοση χαρα. Ειναι η πρωτη φορα που βρισκω καποιον που ειλικρινα νιωθω οτι με καταλαβαινει και τελικως αυτο προκαλει τεραστια ανακουφιση. Νομιζω οτι αυτες σου οι ενεργειες ειναι μονοδρομος για εμας. Σταθερο προγραμμα, σταθερη καθημερινοτητα, σταθεροι στοχοι , και εμενα αυτο με βοηθησε οταν εβγαλα ολα τα απροβλεπτα σταθεροποιηθηκα και εγω με αγωγη φυσικα. Δημιουργικοτητα απιστευτη γραφω, ζωγραφιζω, τραγουδω, κατασκευαζω νομιζω ειναι χαρακτηριστικο της ασθενειας η αναγκη για εκφραση . Εχω λυσει το εξω μου (παρορμητικες τασεις, αυτοτραυματισμους, εκρηξεις) αλλα το μέσα μου παραμένει ενας σταθερος αγωνας να μην περναω τις διακυμανσεις των συναισθηματων και το κενο και την αποκλιση απο την πραγματικοτητα. Δεν τα εκδηλωνω προς τα εξω γιατι τα αναγνωριζω και δεν πρατω πανω σε αυτα αλλα θελω να σταματησω να τα νιωθω γιατι με βασανιζουν απο μεσα. Σε θαυμαζω για την αντιμετωπιση σου, σε θαυμαζω που συνεχιζεις και προσπαθεις και σε αναγνωριζω ως εναν μαχητη εναν απιστευτα δυνατο ανθρωπο.

Δεν ξερω τι ισχυει σε εσενα εγω αυτοτραυματιζομουν γιατι ενιωθα οτι πνιγομαι οτι τρελαινομαι οτι δεν υπαρχει διεξοδος οτι κανεις δεν καταλαβαινει . ενιωθα λες και η καρδια μου θα εσπαγε οτι ηθελα να τσιριξω να κλαψω να χτυπησω κατι να πεσω κατω να σηκωθω πανω να παω να τρεξω και να σταθω σε εμβρυικη σταση κατω απο ενα τραπεζι. Και ολα αυτα τα εκανε ταυτογχρονα ο εγκεφαλος μου ενω εγω ημουν παγωμενη . Και απο την τεραστια αναγκη να εκφραστω. Να δημιουργησω κατι ορατο που να δειχνει το αορατο που κρυβοταν μεσα μου εμπαινα σε ενα zone οπου με μανια κοβομουν . Οταν τελειωνε ουτε που καταλαβαινα τι ειχε γινει. Με βοηθησε η εξωτερικευση, συγγραφη, να μιλαω στον κοσμο να τους λεω ακριβως τι νιωθω οσο σοκαριστικο η αδυνατο να το συλλαβουν ηταν, η ζωγραφικη, το τραγουδι. Στην αρχη ηταν ολα με ενα πεπλο καταθλιψης , καταθλιπτικα κειμενα, ζωγραφιες κλπ. στην συνεχεια σιγα σιγα αναγκαζα λιγο λιγο τον εαυτο μου να κανει κατι πιο ουδετερο η και χαρουμενο γιατι συνειδητοποιησα οτι οσο εμενα στα καταθλιπτικα με βυθιζαν χειροτερα. Μιλα. Μιλα και ας μην σε καταλαβουν . Ζωγραφισε. Βαλε δυνατα μουσικη και τραγουδα η χορεψε. Μην κανεις κατι παρορμητικο . (πχ επειδη νιωθεις χαλια να πεις θα βγω να τα σπασω με τους φιλους μου να πιω κλπ) και ελπιζω να βρεις κατι που να μπορει να κρατησει πιο σταθερη την ψυχολογια σου. Εισαι παρα πολυ δυνατος ανθρωπος. Ζεις καθε μερα με ενα τερας οπως το λεω εγω , και καθε μερα επιβιωνεις ποσους ξερεις γυρω σου που θα τα καταφερναν;

Και εγώ όταν αυτοτραυματιστηκα το έκανα γιατί ένιωθα ότι πνιγομουν ότι δεν άντεχα άλλο
Σε ευχαριστώ για αυτά που έγραψες
Μου δίνει δύναμη ένα άτομο με τα ίδια βιώματα να μου λέει πως τα καταφέρνει
Έχω βρει λίγα άλλα αξιόλογα άτομα στην ζωή μου που με στηρίζουν στις δυσκολίες και μου θυμίζουν πόσο δύναμη έχω μέσα μου και με βάζουν πάλι στον δρόμο μου όταν ξεφεύγω
Και εγώ παλιότερα δημιουργούσα αλλά τώρα έχω λίγο καιρό που τα παράτησα
Προσπαθώ να ξανά βρω κουράγιο να αρχίσω πάλι από την αρχή
Να δημιουργώ να κάνω αυτό που μου αρέσει αυτό που μου δίνει χαρά

Εγώ αυτοτραυματιζόμουν χτυπώντας με μανία το κεφάλι μου, έπειτα από κρίσεις πανικού όπου οι εμμονές και οι ιδεοληψίες που είχα με χτυπούσαν αλύπητα. Επίσης, όταν ένιωθα ότι προκαλώ κακό στους άλλους, πάλι χτυπούσα το κεφάλι μου δυνατά. Βλέπεις έχω OCD μαζί με την οριακή διαταραχή και μεταξύ τους συνεργάζονται εις βάρος μου. Επίσης, όταν ένιωθα ενοχές έριχνα χαστούκια στον εαυτό μου ή τσιμπιόμουν με κάποιο στυλό μέχρι να νιώσω κάποιο πόνο. Γρατζουνούσα τα χέρια μου από άγχος και έκανα αυτοκαταστροφικά πράγματα πετώντας και σπάζοντας προσωπικά μου αντικείμενα, όπως τα γυαλιά μου ή το κινητό μου.

Έξι φορές σε ένα διάστημα θυμάμαι δοκίμασα και να κοπώ κάνοντας χαρακιές και σχέδια πάνω στο χέρι μου. Ένιωθα έτσι ότι τιμωρώ τον εαυτό μου που άλλοι άνθρωποι υποφέρουν κι εγώ ένιωθα κάπως καλύτερα. Ένιωθα ότι έτσι βοηθώ τα άτομα αυτά με το να πονέσω σαν κι αυτά. Μέχρι που συνειδητοποίησα πως αν θέλω να φανώ χρήσιμος σε ένα πράγμα σε κάποιον συνάνθρωπό μου που περνάει δύσκολα πρέπει να είμαι δυνατός και σταθερός. Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία με στηρίζει πολύ, μειώνοντας σημαντικά το άγχος μου και εντοπίζοντας τα κατακερματισμένα κομμάτια του εαυτού μου. Παράλληλα η φαρμακευτική μου αγωγή αποτρέπει έντονες παλινδρομήσεις της διάθεσης. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που ξεφεύγω αλλά άνθρωποι είμαστε, δεν πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας, παρά μόνο συνεπείς και ανεκτικοί.

Σας ευχαριστώ για αυτά που γράψατε, σας θαυμάζω και σας εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο για τη ζωή σας και την ψυχή σας, πάνω από όλα!!! Ευτυχία και σταθερότητα!

Είμαστε ακακα πλασματα προτιμουμε να κανουμε κακο στον εαυτο μας απο το να πληγωσουμε αλλο και αν κατα λαθος το κανουμε δεν μπορουμε να το διαχειριστουμε το αισθημα της αποτυχιας ή οτι ειμαστε μια απογοητευση στους αλλους μας κυριευει και μας καταναλωνει σαν να τρεφεται απο εμας. Εχω πολυ ελαφρια ocd ευτυχως γιατι και τα δυο δεν νομιζω οτι θα τα αντεχα οποτε καταλαβαινεις ποσο σε θαυμαζω που τα βγαζεις πέρα. Εγω σκαλωνω με μικρα πραγματα , δεν μπορω να τους αλλαξεις θεση ή να μην γινουν ολα με μια συγκεκριμενη σειρα οταν ομως δεν γινεται δεν κυριευει πανικος νιωθω αβολα και το αποφευγω. Νομιζω το πρωτο βημα ηταν η αποδοχη της ασθενειας , το δευτερο η αποδοχη του εαυτου μου ως εναν ιδιαιτερο ανθρωπο. Το τρίτο βήμα που δούλεψε πολυ για εμενα ήταν να βαλω όρια στους γύρω μου "Είμαι αυτή δεν θα ειμαι παντα καλα , πολλες φορες δεν θα μπορω καν να σου πω γιατι δεν ειμαι καλα, φοβαμαι , αμα δεν μου μιλας ή σε δω νευριασμενο μαζι μου μπορει να νιωσω οτι με εγκαταλειπεις και να βρεθω σε παρα πολυ ασχημη κατασταση οποτε αν θες να εισαι στην ζωη μου θα πρεπει να τα αποδεχτεις και εσυ και ποτε μα ποτε να μην με φερεις σε σημειο που θα νιωσω ανασφαλης" οσοι πραγματικα ηθελαν να μεινουν το σεβονται ανθρωποι ειναι κανουν λαθη αλλα το σεβονται και το βλεπω. οποιος δεν το σεβαστηκε και με εφερε συνεχομενα αντιμετωπη με συναισθηματα απορριψης η ανασφαλεια εφυγε δεν ειχε θεση στην ζωη μου ουτε εκεινος μου εκανε καλο ουτε εγω του εκανα . Και οταν καποιος θυμωνει μαζι μου πχ γιατι θελω συνεχη επιβεβαιωση πολυ ηρεμα του λεω οτι ετσι ειμαι εγω εχω αναγκη περισσοτερο να μου το δειχνεις απο οτι οι υπολοιποι ανθρωποι δεν προκειται να αλλαξω ποτε . Βεβαια εγω μεσα μου κανω προσπαθεια να αλλαξω απλως οι αλλοι θα πρεπει να εχουν στο μυαλο τους οτι ετσι γεννηθηκα και ετσι ειμαι και οχι να ελπιζουν οτι θα αλλαξω . Αυτο εμενα με βοηθησε παρα πολυ δεν ξερω αν θα σας βοηθησει και εσας ειναι παντως μια ιδεα αν θελετε να την εχετε

Δοκιμασε να ξαναδημιουργησεις κατι, στην αρχη θα εινια λιγο ολα μαυρα μην το αφησεις να σε παρασυρει μπες στην διαδικασια να το κανεις πιο ουδετερο πχ αν κατασκευαζεις να φτιαξεις κατι χρησιμο για το σπιτι, αν ζωγραφιζεις να φτιαξεις ενα τοπιο σκετο, αν γραφεις να κανεις ενα αρθρο για ενα θεμα που εχεςι γνωσεις . Οταν αρχισεις και κανεις "επικοδομητικα" ξεσπασματα θα αρχισει λιγο να αποφορτιζει. Επισης βλεπω οτι λες λιγα αλλα αξιολογο ατομα δεν ξερω αν υπαρχουν ανθρωποι στην ζωη σου που δεν σε κανουν να νιωθεις καλα αλλα σε ενα ταξιδι προς την σταθεροποιηση ειναι μειζον να μην εχεις τετοιους ανθρωπους εμενα η αναρρωση μου αργησε πολυ γιατι δεν μπορουσα να αφησω εναν τετοιον ανθρωπο που μου εκανε φανταστικο κακο. Ήξερε τι ειχα, ειχα διαγνωστει και με καταθλιψη επαιρνα φαρμακα ηξερε οτι ειχα αυτοκτονικες τασεις και πηγαινα στο νοσοκομειο αλλα καθε τρεις και λιγο μου ελεγε οτι θα μετακομισει και θα φυγει για παντα γιατι ηθελε και εκεινος επιβεβαιωση οτι θα στεναχωριομουν οτι θα εφευγε και εγω οταν μια μερα εφυγε ξαφνικα χωρις να μου πει ουτε γεια για εποχιακη δουλεια κατεληξα με ασθενοφορο στο δρομοκαιτειο. Σταθηκα τυχερη γιατι βρεθηκε ενας αλλος ανθρωπος στην ζωη μου και με μια πολυ σταδιακη διαδικασια απο μονη μου αποκοπηκα απο εκεινον γιατι ο αλλος αυτος ανθρωπος με εκανε να νιωθω αρκετα δυνατη και μονη μου και εκ των υστερων εγινε ο συντροφος μου που με στηριζει και ειμαστε μαζι ποσα χρονια πλεον. Εγω σταθηκα τυχερη και εκοψα οποτε αν μπορω να προσφερω οποιαδηποτε βοηθεια σε εναν ανθρωπο που περναμε τα ιδια ειναι να σου πω την ιστορια μου για να σου τονισω την αναγκη να μεινεις μακρια απο ανθρωπους που δεν σε κανουν να νιωθεις καλα η παθαινεις επεισοδια μαζι τους.

Σε ευχαριστώ θερμά για τις συμβουλές. Πραγματικά, οι τοξικοί άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν θέση δίπλα σε ανθρώπους με ευαισθησίες όπως εμείς. Αλλά έχει σημασία και ποιους ορίζουμε τοξικούς ανθρώπους. Για μένα τοξικοί είναι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται τα θέματά τους, δεν αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους, δεν επιθυμούν να αλλάξουν καθόλου παρά μόνο να διοχετεύουν το κόμπλεξ, το μίσος, τις ανασφάλειες και τα συμπλέγματά τους στους γύρω τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν θέματα και χρειάζεται κατανόηση και σεβασμός, αλλά έχουμε και τα όρια μας. Και στο κάτω κάτω σε όσους αρέσουμε. Δεν επιλέξαμε εμείς να έχουμε αυτά τα θέματα και αυτά τα συμπτώματα. Τουναντίον τα αναγνωρίζουμε και παλεύουμε να τα διαχειριστούμε. Όσοι το αντιλαμβάνονται και επιλέγουν να είναι δίπλα μας θα πρέπει να μας αποδέχονται για αυτό που είμαστε και να μας φέρονται με αγάπη και όχι σκληρότητα. Η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος στη ζωή με σκοπό την ευτυχία.

Εμένα οι φιλίες, λίγες αλλά καλές με βοήθησαν να αντιμετωπίσω το χρόνιο κενό και την ανία που χαρακτηρίζει την οριακή. Έδιναν νόημα στη μέρα μου, με το να τους επισκέπτομαι, να μαγειρεύουμε μαζί, να περνάμε όμορφα. Οι μονοήμερες εκδρομές, όταν υπήρχε η δυνατότητα μου έδιναν χαρά και ελπίδα. Χρειάζεται μία σταθερή καθημερινότητα και ηρεμία, αλλά καμιά φορά και οι μικρές αλλαγές και οι εκπλήξεις καθιστούν τη ζωή πιο όμορφη και γλυκιά. Χρειαζόμαστε καλούς ανθρώπους δίπλα μας, που να μας αποδέχονται και όχι να μας λυπούνται ούτε να μας υποτιμούν. Καλή συνέχεια εύχομαι σε όλα!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά σας λόγια και που μπήκατε στον κόπο να γράψετε
Δεν περιμενα να βρω κάποιον με το ίδιο προβλημα και να μου δώσουν κουράγιο
Ευτυχώς έχω βρει και εγώ ένα σύντροφο τα τελευταία χρόνια να με στηρίζει
Είναι δύσκολο να βρεις άτομα να σε καταλάβουν γιατί δεν είναι εύκολη ασθένεια έχει πολλές αλλαγές στο συναίσθημα και στην συμπεριφορά
Προσπαθώ να τα βάλω όλα σε μια τάξη
Έχω δίπλα μου θεραπευτές που μου συμπαραστέκονται και είναι δίπλα μου στα δύσκολα
Ελπίζω όλα να πάνε καλά σε ολους

Μπράβο και πάλι μπράβο για τον αγώνα που δίνεις, για τη θέληση να βελτιώσεις τη ζωή σου παρόλες τις δυσκολίες και για το ότι επέλεξες να εμπιστευτείς τον άνθρωπο σου με το να τον ενημερώσεις για την κατάσταση και να το παλέψετε μαζί. Δυστυχώς στην περίπτωση μου μετά από ενός έτους σχέση με άνθρωπο με τη διαταραχή όσο κι αν ήμουν δίπλα του δεν θέλησε να με ενημερώσει για πτυχές της ασθένειας του, κρατούσε πολλά κομμάτια της ζωής του κρυφά από μένα, αδυνατούσε να κάνουμε μια ειλικρινή και καθαρή συζήτηση, και κατέληξε να εξαφανιστεί χωρίς καμία προειδοποίηση ή συζήτηση βγάζοντας με από τη ζωή του πριν από έξι μήνες και μη μπορώντας να τον βρω. Βέβαια έκανε καθημερινή χρήση χασίς πράγμα που θεωρώ ότι καθιστούσε αδύνατη την όποια δυνατότητα βελτίωσης της σχέσης μας και μου είχε πει ότι διαχειρίζεται το πρόβλημα εδώ και πολύ καιρό μόνος του, έτσι μετά από όλα αυτά σταμάτησα να ελπίζω για κάτι καλύτερο. Μου πήρε αρκετό καιρό να συνέλθω γιατί είχε πραγματικά εξαιρετικά χαρακτηριστικά σαν άνθρωπος αλλά αν ο ίδιος δεν ήθελε να το παλέψει για μένα και για εκείνον τότε δεν είχα θέση στη ζωή του.

@ΕLINA1980 Απλά να μοιραστώ κομμάτι της δικής μου προσωπικής ιστορίας γιατί διαβάζοντας το σχόλιό σας, ένιωσα κάπως περίεργα. Έχω διαγνωστεί με Οριακή Διαταραχή το 2015, με δυο απόπειρες αυτοκτονίας, τη μια το 1999 και την άλλη το 2010. Μέχρι τότε, επειδή εγώ δεν ήμουν ειλικρινής, μάλλον γιατί δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω την αλήθεια μου, η διάγνωση ήταν υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή. Τα συμβατικά φάρμακα της ψυχιατρικής, προσωπικά, δε με έκαναν να αισθάνομαι καθόλου καλά με τον εαυτό μου. Μετά από πολύ ψάξιμο, στάθηκα τυχερή. Με ανέλαβε ένας σοβαρός ψυχίατρος στο κρατικό σύστημα υγείας με διάθεση να με βοηθήσει. Τα συμβατικά ψυχοφάρμακα αντικαταστάθηκαν από φυτικά και ξεκίνησε ένας μαραθώνιος προσωπικών συνεδριών με το ψυχίατρό μου, εβδομαδιαία, πολλές φορές και δυο και τρεις φορές την εβδομάδα. Χρειάστηκε όμως να σταματήσω την αγωγή μου με τα φυτικά φάρμακα καθότι διαγνώστηκα με χρόνια νεφροπάθεια 3ου σταδίου. Δε γνωρίζω τις γνώσεις για το χασίς (!!), απλά να σας δηλώσω ότι είμαι χρήστρια ΚΑΝΝΑΒΗΣ και ενημερωμένοι είναι όλοι οι γιατροί μου (ψυχίατρος, νεφρολόγος, καρδιολόγος, παθολόγος). Θα ήταν σοφό για όλους μας να μην είμαστε αφοριστικοί. Καμιά φορά χρειάζεται πολύ περισσότερη αγάπη και αγάπη για γνώση από ότι φανταζόμαστε. Με εκτίμηση,

Quote:

---

Originally Posted by Vanessa Derek

@ΕLINA1980 Απλά να μοιραστώ κομμάτι της δικής μου προσωπικής ιστορίας γιατί διαβάζοντας το σχόλιό σας, ένιωσα κάπως περίεργα. Έχω διαγνωστεί με Οριακή Διαταραχή το 2015, με δυο απόπειρες αυτοκτονίας, τη μια το 1999 και την άλλη το 2010. Μέχρι τότε, επειδή εγώ δεν ήμουν ειλικρινής, μάλλον γιατί δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω την αλήθεια μου, η διάγνωση ήταν υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή. Τα συμβατικά φάρμακα της ψυχιατρικής, προσωπικά, δε με έκαναν να αισθάνομαι καθόλου καλά με τον εαυτό μου. Μετά από πολύ ψάξιμο, στάθηκα τυχερή. Με ανέλαβε ένας σοβαρός ψυχίατρος στο κρατικό σύστημα υγείας με διάθεση να με βοηθήσει. Τα συμβατικά ψυχοφάρμακα αντικαταστάθηκαν από φυτικά και ξεκίνησε ένας μαραθώνιος προσωπικών συνεδριών με το ψυχίατρό μου, εβδομαδιαία, πολλές φορές και δυο και τρεις φορές την εβδομάδα. Χρειάστηκε όμως να σταματήσω την αγωγή μου με τα φυτικά φάρμακα καθότι διαγνώστηκα με χρόνια νεφροπάθεια 3ου σταδίου. Δε γνωρίζω τις γνώσεις για το χασίς (!!), απλά να σας δηλώσω ότι είμαι χρήστρια ΚΑΝΝΑΒΗΣ και ενημερωμένοι είναι όλοι οι γιατροί μου (ψυχίατρος, νεφρολόγος, καρδιολόγος, παθολόγος). Θα ήταν σοφό για όλους μας να μην είμαστε αφοριστικοί. Καμιά φορά χρειάζεται πολύ περισσότερη αγάπη και αγάπη για γνώση από ότι φανταζόμαστε. Με εκτίμηση,

---

Δεν ξέρω αν επιτρέπεται από το φόρουμ αλλά ήθελα να σε ρωτήσω η κάνναβη πως σε επηρεάζει με την ασθένεια σου;
Εγώ ξεκίνησα για κάποιο διάστημα φαρμακευτική κάνναβη και είδα βοηθούσε
Παίρνω αγωγή με χημικά χάπια και βλέπω ότι πάλι ενώ παίρνω χάπια έχω θέματα