Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι αναγκαίο που συμβαίνει για καλό σκοπό. Όμως νιώθω οτι όλο αυτό με έχει αλλάξει και με έχει κάνει πιο απαισιόδοξη. Σαν να "μεγάλωσα" ας πούμε απότομα μεσα απ ολο αυτό. Απο κει που μπορούσα να βγω να πάω για ένα ποτό να διασκεδάσω, να πάω σε ένα πάρτυ και να χορεψω και γενικά να ξεδώσω ξαφνικά αρχίσα να βλέπω κάθε μερα ειδήσεις, άρχισα να θεωρω δεδομένο το να μη βγαινω μετα τις 9, αρχισα να θεωρώ κακό το να βρεθω με άλλα άτομα. Εδώ και τόσους μήνες κάθε φορά που ξεμυτιζουμε απο το σπίτι στέλνουμε μήνυμα, σαν κατάδικοι. Είμαστε διαρκώς με μια μασκα. Κατανοώ την σημαντικότητα όλων αυτών, απλώς έχω κουραστεί να μη νιώθω ελευθερη. Εχω κουραστεί η διασκεδαση και η ελευθερία να θεωρείται κατι κακο