αδιακρισιες και οχι μονο...
Ειπα να γραψω να παραθεσω καποια ... παραπονα ? αληθειες ? η ακομα και παρατηρησεις σχετικα με τον τροπο που λειτουργει ο κοσμος , ο καποιος κοσμος προφανως καθως κατα πολυ ειναι ο τροπος που καθοριζει τις δικες μας συμπεριφορες , πασχοντων κυριως αλλα και μη . Ισως μας φερνουν και ενα βημα ποιο κοντα στο θεμα μας , ισως καποιοι μας απομακρυνουν λυτρωνοντας μας . Η αληθεια ειναι οτι ατομα σαν εμενα , με λοιπες διαταραχες προσωπικοτητας αλλα και ζωντας στο διπολο , λαμβανουν τις πληροφοριες με εναν εντελως διαφορετικο τροπο και αντιλαμβανονται ολοκληρο τον κοσμο με ενα δικο τους μοναδικο , εχουμε συχνη ταση να παρεξηγουμε λογια και καταστασεις ομως καποια αλλα οχι . Θα γινω πιο συγκεκριμενη ομως , καθως δεν θελω να πολυλογω , αλλα να επισημανω καποια που με ενοχλουν τοσο πολυ . Να σημειωσω οτι με τη συμπεριφορικη και την ψυχοθεραπεια καταφερα να βρω τροπους , υγιεις τροπους να ζηταω απο τους αλλους αυτο που θελω , αυτο που χρειαζομαι , οπως και να δινω . Ομως μεσα μου συνεχιζω να μην μπορω να χονεψω πολλα , φοβαμαι οτι εχω παραμεγαλωσει πλεον για να βρω περισσοτερες λυσεις ωστε να ειμαι ενα πιο φυσιολογικα κοινωνικος ανθρωπος . Νοιωθω κουρασμενη απο οσα εχουν περασει , και ειμαι σιγουρη μεσα μου οτι τωρα στα 45 μου πλεον μου στεκει αδυνατον να φερω νεες γνωριμιες στη ζωη μου . Ας αρχισω λοιπον την "γκρινια" μου , την οχι και τοσο αδικη τελικα καποιες φορες , καθως δεν ειναι και τοσο δικιο παντα να δινουμε τα παντα αρκει οι αλλοι να μην στεναχωρηθουν η απογοητευουν , δεν θεωρω καθολου δικιο ο καθενας να ανοιγει το στομα του και να εκφερει γνωμες και αποψεις , οι οποιες θα μπορουσαν να ειναι και εως και προσβλητικες με τον τροπο τους για εμας τους ιδιους και ομως εμεις να μην ανοιγουμε το στομα μας να αντιμετωπισουμε εστω και με εναν υγιη και εποικοδομητικο τροπο .
Εχω μια καλη φιλη , η οποια υποφερει απο εμμονικες διαταραχες , αρκετες . Επειτα απο εναν μακροσυρτο αγωνα καταφερε με φαρμακευτικη αγωγη να ελεγξει καποιες απο αυτες , εγινε μητερα που τοσο ηθελε , ομως δεν εχει απαλλαχτει απο ολα οσα την βασανιζουν , καποιες φορες ειναι αρκετα λειτουργικη , καποιες αλλες οχι και τοσο . Ολα αυτα καλα και αξια . Τελευταια εχει εμβαθυνει την πιστη της στα Θεια , ομως σε τοσο μεγαλο βαθμο που κατεληξε και εκιενο να ειναι μια μεγαλη εμμονη . Εκτος απο αυτο η δικη μας σχεση ετεινε απο πλευρα της να γινει και αυτη εμμονικη , καταιγισμος απο τηλεφωνηματα ακομα και για ασημαντες λεπτομερειες , δηλωσεις για το ποσο πολυ με αγαπαει , πιεση γενικοτερη , χωρις καν και εκεινη να το καταλαβαινει . Μια μεγαλη προσπαθεια να βοηθησει στα παντα και σε ολα , εσω ετοιμη σε καθε περιπτωση . Λ.Χ χασαμε με το γιο μου το μεγαλο , τη νονα του και αδελφικη μου φιλη , κατι που μας εχει πληγωσει απεριοριστα και τους δυο . Μολις το πληροφορηθηκε (φετος , διοτι για ενα διαστημα ειχαμε απομακρυνθει ) προσπαθουσε με πιεση να γινει εκεινη νονα στον μεγαλο , να του φερνει λαμπαδες κτλ και οπως ειπε , να παρει τη θεση της . Φυσικα απορριφθηκε αμεσως κατι τετοιο . Ο γιος μου νευριαζε και γενικα αρχησε να μην θελει τη συχνη επαφη μαζι της , να μην πολυερχεται σπιτι μας και να μην κανουμε πολυ παρεα . Το παιδι μου ειναι αρκετα μεγαλο ωστε να ξερει καλα τι θελει , ειναι 15 και την νονα του τη λατρευε και εκεινη δεν ειχε δικα της παιδια και παντα θεωρουσε τον γιο μου σαν δικο της , εξαλλου ηταν πνευματικο της . Και μερικες ακομα τετοιες χοντραδες , που καταλαβαινω οτι δεν τα κανει απο καμια κακια , εξαλλου δεν εχει κακια μεσα της η κοπελα , ειναι αδολη και το γνωριζω καλα , ομως σημασια εχει οτι εγω ερχομαι σε μια πολυ δυσκολη θεση και ταλανιζομαι ωστε να κρατησω τις ισορροπιες μας , καθως , παρολο που ειμαι οριακη , δεν θελω σε καμια περιπτωση να την πληγωσω , ειναι και εκεινη ενα πονεμενο πλασμα . Οι θεσεις της αποψεις της για τη θρησκεια και Το Θεο ειναι τοσο ακραιες και μεγιστοποιημενες μεσα της ωστε με πιεσε τοσο πολυ σε καποια θεματα ωστε εχασα για ενα διστημα την πιστη μου , βεβαια δεν ειμαι πιστη , δεν πηγαινω στην Εκκλησια , δεν κοινωνω συχνα , δεν νηστευω συχνα αλλα αγαπαω Το Θεο και Το Χριστο μας . Για ενα διαστημα προσπαθησα να εμβαθυνω στην πιστη μου , πηγαινα συχνοτερα Εκκλησια κτλ αλλα δεν ηταν κατι που μου εκανε και τοσο καλο και τελικα αποφασησα να μεινω στο σημειο που νοιωθω εγω καλα . Μεσα απο την πιεση της φιλης μου εφτασα σε σημειο να θελω να ακουσω το οτιδηποτε για τη θρησκεια . Στα τηλεφωνηματα μας με κρατουσε 40-50 λεπτα στο ακουστικο για να αναλυουμε θεματα επι θεματων στην πλειοψηφια για το Θεο και προφητειες τυπου Μορφου κτλ . Αφου ταλανιστηκα αρκετο καιρο και αρκτους μηνες , δυστυχως κρυφτηκα πισω απο τις διαταραχες μου ( μεσα σε πλαισια δεν ειναι ακριβως ψεμα , καθως αυτες ειναι που εχουν ορισει κατα μεγαλο βαθμο τον χαρακτηρα μου ) και της ζητησα να μην εχουμε τοσο συχνη και πιεστικη επικοινωνια . Ηταν επιβεβλημενο να το κανω , καθως ειχα αρχησει να αυτοτραυματιζομαι τοσο εντονα απλα και μονο απο το αγχος οτι θα με παρει τηλεφωνο και θα με ζαλισει . Και ομως παρολο που δισταζα , παρολο που φοβομουν μην την πληγωσω , παρολο που δεν ενοιωθα ανετα να ζηταω καθαρα αυτο που με εκφραζει και θελω για τον εαυτο μου πηγε πολυ καλα . Η κοπελα ηρεμησε πολυ και εγω βρηκα την ησυχια μου .
Πριν απο εναμιση χρονο ξεκινησα μια προσπαθεια να χασω αρκετο βαρος , ειχα φτασει σε επικινδυνα σημεια παχους και επρεπε να κανω τα παντα για να πετυχω το στοχο μου και να αδυνατισω , αρκετους μηνες μετα το πετυχα , απαλαχτηκα απο 35 κιλα και μπορω να πω οτι ειμαι και παλι φυσιολογικη , θελω να χασω βεβαια αλλα 10 κιλα και τελος μετα αλλα θα γινει και αυτο με την ησυχια μου . Δεν ειμαι σε καμια περιπτωση κοκκαλω , η αδυνατη με την κλασικη εννοια που περιμενουμε να αντικρυσουμε , ομως σε καμια περιπτωση δεν ειμαι και παχουλη ή γεματη . Τεινω στο φυσιολογικο και το αγγιζω κατα πολυ . Τρωμε για Πασχα σε ενα φιλικο σπιτι της κολλητης μου , ειναι εκει και η μητερα της , μεγαλη γυναικα , συμπαθεστατη , την γνωριζω χρονια και χρονια , ειχα καιρο να την δω ομως ... εγω οπως παντα δεν τροω πολυ , βεβαια δεν τροω καν κρεας το οποιο σιχαινομαι απο παντα και τα δυο μπιφτεκια που καταναλωσα ηταν για μενα πολυ , και δεν εφαγα καθολου γλυκο . Στο ακουσμα αυτο ρωταει η γυναικουλα , μα γιατι δεν τρως και γλυκο και εφαγες τοσο λιγο ? και της απανταω οτι δεν τροω καθολου ζαχαρη εδω και 1μιση χρονο . Και εκεινη απορει γιατι αφου δεν ειμαι και τοσο λεπτη !!! ειναι κατι που ποτε και σε καμια περιπτωση δεν θα το εκανα εγω , ακομα και παχουλο να ειναι το ατομο απεναντι μου , ειναι τοσο προσβλητικο και κουραστικο να προσπαθεις να εξηγησεις για ποιο λογο δεν εισαι ελεφαντας ή αμα ο γαιδαρος δεν πεταει . Ειναι τοσο δυσκολο να ειμαστε ευγενικοι και οχι τοσο προσβλητικοι με τους αλλους ?? πρεπει να ειμαστε παντα τοσο περιεργοι με το τι συμβαινει με τον αλλο ? εχω το χερι μου δεμενο απο τους συνεχεις αυτοτραυματισμους ( τους εχω μειωσει κατα πολυ αλλα δεν τους εκοψα) και τωρα το καλοκαιρι ζω ενα δραμα με τον καθενα να ρωταει τι σκατα εχει το χερακι μου ... και εγω να ειμαι αναγκασμενη να απαντησω σε ολους , γιατι να πρεπει ? γιατι να μην ειναι ο κοσμος διακριτικος , εκεινοι που χρειαζεται να το ξερουν , το ξερουν . Εχω αναγκαστει να πω για τις διαταραχες μου σε ατομα απλα και μονο για να μην με ζαλιζουν με το τι εχεις , και τι συμβαινει . Ειναι φορες που δεν αντεχω αλλο και σκεφτομαι να γινω εριστικη , κακοτροπη και να κλειστω μεσα στους τεσσερις τοιχους μου ή να βγαινω εξω μονο για να αθλουμαι , να ταιζω τα σκυλακια εδω γυρω γυρω , αλλα ειναι και φορες που ανδρωνω το αναστημα μου και προσπαθω να σκεφτω υγιεις τροπους να αντιμετωπισω την περιεργεια αλλα και τις ακραιες απορειες . Γνωριζω καλα οτι ειμαι απολυτα δυσλειτουργικη στις διαπροσωπικες μου σχεσεις , για αυτο και εχω τοσο λιγες επαφες , ομως προσπαθω , θελω να ειμαι ενας ευγενικος ανθρωπος , οχι ομως εναντιον του εαυτου μου.