ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ... Η ΤΟΝ ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΌ... ΓΙΑΤΙ??

παιδια... με το χερι στην καρδια σας λεω οτι κ να εχει γινει οχι στην σαυτοκτονια κ τομ αυτοτραυματισμο... αλλα κυριος την αυτοκτονια... πιστεψτεμε δν υπαρχει ποτε κανας λογος που να το δικαιολογει... φυσικα στον τομεα υγειας ειναι νομος (οχι μονον το να μην κριμουμε) αλλα κ ο απολυτος σεβασμος ενος νεκρου ποσο μαλλον ενος αυτοχειρα... ο καθενας αππ εσας εχει καποια ψυχικη ασχθενεια... αλλα αν δειτε ποσοι αλλοι ανθρωποι(σαν κ εσας) σαυτην την ζωη( σαν κ εσας) εχουν φτασει να ειναι ασχημα σε μια χαλια ζωη για κατι που εχουν... κ εχει ενα σοροψυχικες παθησεις... κ για να το παμε λιγο παραπερα σκευτειτε κ τις παθολογικες... ποσες ακομα κ ποσοι ακομα που θα πεσουν γιαυτο... + αλλους ποσους λογους εκτος θεματων υγειας... σκευτειτε ομως... πως περα απο ολλα αυτα δν πρεπεκ να αυτοκτονιαουμε... γτ δν φταει το απαραλαχτο φτστυχος γεγονος που αντιμετοπιζουμε αλλα ο τροπος που βλεπουμε εκλαμβανουμε κ αντιμετοπιζουμε τα πραγματα... ισος... βασικα τι ισος σγρ για την πλειοψιφεια των συνχρωνων ανθρωπων... δεν σκευτωνται σωστα... κ δν εχουν πιασει το νοημα της ζωης... κ γιαναυτα τα δυο να σημειωσω πως ειμαι πολυ πιστος ανθρωπος... οποτε καταλαβατε προς τα που υπονοω γιαντην λυση... τεσπα... απλα πιστευω πως αν αφισετε τον φοβο κ την αρνιση που απο πισω κρυβωνται προκαταληψεις θα ανοιχτειτε εν καρδιας στον θεο τοννχριστο κ την πραγματικη ζωη κ το πραγματικο νοϊμα της ζωης κ θα σας αρεσει... παντος... για να φτάσει κάποιος μεχρι την αυτοκτονξα σημενει... ιδι απο καιρο ( κ πολυ πιθανον λογο καποιου/ων ασχημων γεγονότων) επεσε ασχημα αλλα αρχισε να διεστραβλωνεται το μυαλοντου κ οσο οηγε ε κ χειρότερα κ καυεληξε στο άσχημο... π.χ. ενας λογος η υπερηφανεια... εστο σε μετρια επιπεδα... οπως με προβληματίσε κ εμενα... π.χ. ααα δεννθελω να ζω γτ βαρεθηκα σε τρτοια χαλια... εγω δεν πρέπει να βρισκωμαι εδω σε τετοια κατασταση... μου αξιζει κατι καλυτερο (εστω μετριο κατα τον μεσο άνθρωπο)... εγω που ειχα αυτεςβτις αρετες κ αυτα τα καλα!!! αν εινσι δυνατον... αυτη η αδικη ζωη... κ ο αλλος τις μισες απο εμενα αρετες ειχε κ του ηρθαν ετσι ωραβτα πραγματα κ ευνωϊκες οι συνθηκες ωστε να κανει οσα θελει κ μπορει πραγματικωτητα κ τωρα να γουσταρει με την ζωη του... κ λεει κ ο θεος... το ξερω ολλοναυτο που συμβαινει... ομως ξερω κ πως πισω αυτι αυτην την αδικια κρυβεται καπιο πιο βαθυ νοϊμα για σενα... προσπαθησε να σκευτεις σωστα για να τι καταλαβεις... χωρις εγωϊσμουε η εγωϊστικη γκρινια... τοποθετησου σωστα απεναντηβστην κατασταση κ κρινε δικαια... κ θα βρεις την αληθεκα κ αμ δεν μπορεις ολλα αυτα προσευχησου... για βοηθεια για τον προβλημα... ετσι λυνωνται οι αποριες κντα προβληματα...

Έχω φτάσει κι εγώ να σκεφτώ να βάλω τέλος στη ζωή μου και δεν αφορά λόγους ψυχολογικων δυσκολιών.
Δηλαδή μέχρι τώρα δεν έχω επισκεφτεί κάποιον ειδικό, δεν έχω πάρει κάποιο χάπι.
Απλά μεγαλώνοντας γνωρίζεις τη ζωή μέσα έξω. Και αφού καταφέρνεις να επιβιώσεις από χίλιες δυσκολίες σε χίλιους διαφορετικούς χώρους, βλέπεις πλέον αυτό που πραγματικά είναι ο άνθρωπος, αυτό που πραγματικά είμαστε όλοι μας.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν άνθρωποι που όλοι λίγο πολύ αγωνίζονται που όλοι εννοείται έχουν και θετικά στοιχεία και προτερήματα αλλά το βασικό στοιχείο του ανθρώπου είναι η επιβίωση του.
Και για να επιβιώσει θα κάνει τα πάντα, θα βάλει τον εαυτό του πάνω από όλους και όλα με ότι συνεπάγεται αυτό.
Μου δίνει χαρά που δεν έχω κάνει παιδιά που δεν έχω αφήσει απογόνους. Αλλά άπαξ και έχει κανείς γεννηθεί αξίζει να βάλει τέλος στη ζωή του;
Αφού η ζωή φεύγει γρήγορα όπως όλοι οι μεγάλης ηλικίας μας το λένε ας κάνω υπομονή και ας δω τι θα έχανα αν είχα βάλει τέλος στη ζωή μου. Έτσι το βλέπω.
Εννοείται βέβαια πως θα προτιμούσα να συνέβαινε κάτι που να μου στερούσε τη ζωή γιατί τη βλέπω αβάσταχτη αλλά δε θέλω να το κάνω ο ίδιος. Ακόμα τουλάχιστον. Κάτι που δε μπορούμε να επαναφέρουμε νομίζω είναι καλύτερα να μη το καταστρέφουμε.

παντα ειχα μια κλισε ιδεα/στερεωτυπο στο μυαλο μου... κ τελαιυταια εχω αρχισει να νομιζω οτι ειναι λαθος... η ιδεα ηταν πως... σε παιδικη ιλικια αυοι που ειναι λιγο πιο μαγκακια οποσδηποτε στο μελλον δν θα κανουν τπτ..
κ απο την αλλη αυτοι που σαν παιδια ειναι φλοροι στο μελλοννθα κερδισουν ολλη την ωραία ζωη που ηθελαν... αλλα νομιζω οτι και αυτο προερχεται απο αυτα που μας λεγαν οι μεγαλοι κ οι γονεις παλια...

εχω κανει δυο αποπειρες αυτοκτονιας στην ζωη μου.. ηπια δυο κουτια ντεπον και το ειπα κατευθυαν και μου εκαναν πλυση στομαχου. δεν ηθελα να το κανω... το εκανα για να ταρακουνησω τους δικους μου... δεν το ξανα κανω... αλλα οσο και να το κανεις κανενας φυσιολογικος ανθρωπος δεν κανει καμια τετοια κινηση... αυτο μου κοστισε.. σε μενα..

Εγώ τα έχω κάνει και τα δύο... Και αυτοτραυματισμούς και απόπειρες αυτοκτονίας... Εννοείται ότι πρέπει να προσπαθούμε να μην φτάνουμε σε τέτοια άκρα αλλά είναι φορές που χάνεις την ελπίδα και δεν βλέπεις άλλη διέξοδο... Όμως εγώ δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να συμβουλέψει σχετικά γιατί είμαι μπερδεμένη... Από τη μία έχω προσπαθήσει ν' αυτοκτονήσω κι από την άλλη είμαι στη θέση αυτού που μένει πίσω μετά την αυτοκτονία άλλου προσώπου κι έχουν γίνει λίγο σαλάτα τα πράγματα στο μυαλό μου σχετικά μ' αυτό... Αλλά όταν πήγα στην κηδεία αυτού του ανθρώπου και είδα πόσο πόνο προκάλεσε ο χαμός του κυρίως στην αδελφή του κάνει ταρακουνήθηκε μέσα μου σκεπτόμενη για μια ακόμα φορά ότι τον ίδιο πόνο θα ένιωθε κι ο αδελφός μου αν τα είχα καταφέρει όπως αυτό το παιδί... Από την άλλη όμως μερικές φορές μου τη δίνει που απέτυχα... Μάλλον δεν θα βγει άκρη απ' τα γραφόμενα μου καθώς είναι αντιφατικά αλλά έτσι νιώθω κι ήθελα να το πω...

ελα μια χαρα εισαι καταρχην πας σχολειο δουλευεις? ποσο εισαι?

ελα φιλε... να ξες η ζωη ειναι πολυ ωραια απλα εμεις ετυχε δυστυχος για τον εναν η τον αλλο λογο να βρεθουμε σε χαλια θεση... ομως αυτο ειναι ολλο το νοημα αν καταφερεις να το ξεπερασεςι κ να βρεθεις κ συ σε μια κλη θεση τοτε τελειωσε...

εχω την μανα μου να μην την παλευει αλλο με την παρτη μου ... σαν να παει να τρελαθει... και εγω δεν εχω αλλο στηριγμα.... τι θα γινει εαν φυγει η τρελαθει? θα ειμαι εγω υπευθυνος?

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Εγώ τα έχω κάνει και τα δύο... Και αυτοτραυματισμούς και απόπειρες αυτοκτονίας... Εννοείται ότι πρέπει να προσπαθούμε να μην φτάνουμε σε τέτοια άκρα αλλά είναι φορές που χάνεις την ελπίδα και δεν βλέπεις άλλη διέξοδο... Όμως εγώ δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να συμβουλέψει σχετικά γιατί είμαι μπερδεμένη... Από τη μία έχω προσπαθήσει ν' αυτοκτονήσω κι από την άλλη είμαι στη θέση αυτού που μένει πίσω μετά την αυτοκτονία άλλου προσώπου κι έχουν γίνει λίγο σαλάτα τα πράγματα στο μυαλό μου σχετικά μ' αυτό... Αλλά όταν πήγα στην κηδεία αυτού του ανθρώπου και είδα πόσο πόνο προκάλεσε ο χαμός του κυρίως στην αδελφή του κάνει ταρακουνήθηκε μέσα μου σκεπτόμενη για μια ακόμα φορά ότι τον ίδιο πόνο θα ένιωθε κι ο αδελφός μου αν τα είχα καταφέρει όπως αυτό το παιδί... Από την άλλη όμως μερικές φορές μου τη δίνει που απέτυχα... Μάλλον δεν θα βγει άκρη απ' τα γραφόμενα μου καθώς είναι αντιφατικά αλλά έτσι νιώθω κι ήθελα να το πω...

---

το 2004 αυτοκτονησε ο πατερας μου... ειχαν χωρισει οι γονεις μου... οταν ημασταν μικροι εγω και η ενα χρονο μικροτερη αδερφη μου... πραγματικα ειδα την μανα του δηλαδη την γιαγια μου τον πονο που προκαλεσε στην ζωη και σε ολη την οικογενεια.... πραγματικα ειναι πολυ ασχημο...
εγω πως την βγαζω της δυσκολες στιγμες? λεω η δυναμη ειναι μεσα μου.. την βρησκω και προχωραω... εστω με τα ελλατωματα μου.....

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

το 2004 αυτοκτονησε ο πατερας μου... ειχαν χωρισει οι γονεις μου... οταν ημασταν μικροι εγω και η ενα χρονο μικροτερη αδερφη μου... πραγματικα ειδα την μανα του δηλαδη την γιαγια μου τον πονο που προκαλεσε στην ζωη και σε ολη την οικογενεια.... πραγματικα ειναι πολυ ασχημο...
εγω πως την βγαζω της δυσκολες στιγμες? λεω η δυναμη ειναι μεσα μου.. την βρησκω και προχωραω... εστω με τα ελλατωματα μου.....

---

Κι εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω, να προχωράω αλλά με πειράζει που δεν νιώθω σίγουρη ότι δεν θα προσπαθήσω ξανά... Θα ήθελα να ήμουν απόλυτα σίγουρη...

το να πεις φτου ρε πουστη μου τα εφτυσα και σου περασει απο το μυαλο δεν ειναι κακο ειναι μια αμυνα του οργανισμου σου... οτι δεν την παλευει αλλο...
αλλα πιστεψε με δεν θελεις να το κανεις.........

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

το να πεις φτου ρε πουστη μου τα εφτυσα και σου περασει απο το μυαλο δεν ειναι κακο ειναι μια αμυνα του οργανισμου σου... οτι δεν την παλευει αλλο...
αλλα πιστεψε με δεν θελεις να το κανεις.........

---

Ελπίζω να έχεις δίκιο... Και να έρθει μια μέρα που δεν θα το σκέφτομαι πια καθόλου... Όπως παλιότερα που δεν μου είχε περάσει καν απ' το μυαλό κι ένιωθα πιο ελεύθερη...

ολοι δυστηχως ειμαστε δεσμιοι ητε της οικογενειας μας της κοινωνιας μας κτλ και εγω δεν νιωθω ελευθερος .. θα ηθελα μια ζωη χωρις φαρμακα... δεν ξερω......
και εγω το σκεφτομαι σε φαση απελπισιας ... αλλα ειναι δυσκολο να το κανεις.....

ξερετε για ποιον λογο η αποπειρα αυτοκτωνιας απο την πολητεια ειναι παρανοη? διοτις βαση ιατρικου καταστατικου οταν κανεις αυτην την πραξη δεν εισαι υγειες! αρα δεν την κανεις με την καθαρη,απολυτα θελουμενη σου αποφαση! δεν εισαι -για τους γιατρους λεω- καλα πνευματικα! αρα ειναι λαθος πραξη!,και επειδη η ιατρικη θεωρει πως ο καθε ων οργανισμος εχει αυτοσκοπο την διονηση και την μαχη του να ειναι οσο πιο υγειες ,σε αντανακλαστικη συνηδηση,παει να πει οτι δεν μπορει να θες να αυτοκτωνησεις οταν εισαι υγειες!
Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι οπου προσπαθησαν να δωουν φυλοσοφικη ματια στην αποφαση για να βαλει καποιος τελος στην ζωη του! ομως ειναι παρα πολυ σπανιες οι περιπτωσεις αυτες! Ετσι οπως μου ελεγε κι εμενα ο γιατρος μου, να γινω πρωτα καλα, να καμω δλδ την θεραπεια και μετα να ξανα σκεφτω ! αν θελω παλυς να βαλω τελος!, εαν η θεραπεια εχει αυτοσκοπο να μην θελεις απλα να αυτοκτωνησεις,για εμενα ειναι λαθος!,Νομιζω και πιστευω οτι η σωστη θεραπεια ειναι αυτη που θα σε κανει να δεις την αυτοκτωνια ως αποτελλεσμα της ζωης! δλ να μην το θες οχι επειδη δεν κανει! αλλα επειδη εχεις λογους να μεινεις ζωντανος! επειδη εχεις στοχους που μονο ζωντανος θα τους κανεις! ΑΡΑ -εδω μπαινει και η Αριστοτελια λογικη - ΑΡΑ αφου αυτο που θες για να το κανεις πρεπει να εισαι υγειες! ΑΡΑ, δεν βαζεις τελος στην ζωη σου!
ΑΡΑ η ολη θεραπεια ειναι στο να βρεις τους ΣΤΟΧΟΥς στην ζωη, τους ΣΚΟΠΟΥΣ ,και οχι οτι δεν πρεπει να αυτοκτωνησεις, επειδη η ζωη ειναι ομορφη αυριο, η επειδη θα αλλαξουν τα πραματα!ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΜΕΛΟΝ! ΕΣΥ ΤΟ ΠΛΑΘΕΙς ,δεν ζεις μεσα σε αυτο, αλλα εσυ το κανεις !

ΑΡΑ οταν εχεις το περιβαλον σου κατις, καποιον που ειναι τοξικος! σου χαλαει την ζωη! δεν προσπαθεις να συμβαδησεις, δεν αλλαζεις εσυ! ουτε ομως αλλαζεις αυτον !! διοτις οπως δεν μπορεις να αλλαξεις ας πουμε τον κακο καιρο ,μια πολυ δυνατη μπορα! ετσι σεβεσαι και τον στυνανθρωπο σου! αλλαζεις το περιβαλον σου! χωρις να πιραξεις την αλλη ζωη, τον αλλον ανθρωπο!ειτε μετακομιζεις, ειτε φτιαχνεις ετσι την ζωη σου μακρια απο τον τοξικο ανθρωπο! Αυτο ειναι ισως το σημαντικοτερο κρυτιριο που μας κανει πολυτισμενος! που μας κανει να εχουμε σεβασμο στο διαφορετικο! χωρις ομως ταυτοχρονα να το ανεχομεθα! εκει ειναι η απολυτη αρμονια!

Όχι, η αυτοκτονία δεν είναι πάντα αδυναμία. Επίσης όμως, δεν είναι πάντα δύναμη. Πολλές φορές μπορεί να είναι κραυγή βοήθειας, αν είναι μία απόπειρα, ας το πω έτσι, διστακτική. Άλλες μπορεί να είναι μία δοκιμή, που το άτομο θα προσπαθήσει να εξερευνήσει, με συμπεράσματα που θα κρατήσει για εκείνο. Δεν το κρίνω, ωσότου γνωρίσω το γιατί. Για παράδειγμα, μπροστά σε έναν βέβαιο βασανιστικό θάνατο, όπως τελικό στάδιο ανίατης και επίπονης ασθένειας και άλλα. Οπότε αυτό που έγραψες, νηματοθέτη, το "τίποτε δεν τη δικαιολογεί" ή κάτι τέτοιο, για εμένα δεν ισχύει. Είναι ανάλογα με τα "συμφραζόμενα" και τη συνολική εικόνα, που η πράξη είναι μέρος της. Πέραν τούτου, η ζωή συνεχίζεται, πάντα, με ή χωρίς εμάς. Δεν τη νοιάζει. Και μπροστά σε αυτό το γεγονός, πως το σύμπαν δεν μας έχει καμία ανάγκη, κάθε στιγμή που μπορούμε να ζούμε, με τους όρους που θέλουμε και όσους μπορούμε να ορίσουμε, θέλω να ζω.

BlackCoral πιστευεις οτι σε ενα φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης εχει νοημα η ουσιαστικο ωφελος να συμπεριλαμβανουμε την υποβοηθουμενη (για ανιατες ασθενειες) αυτοκτονια κατω απο την ομπρελλα της αυτοκτονικοτητας; Στην συντρηπτικη πλειονοτητα των περιπτωσεων η αυτοκτονικοτητα ειναι αποτοκος ψυχικων διαταραχων, και η θεματικη αυτου του φορουμ εκει εξαντλειται. Τωρα αν καποιος ανοιξει νημα για τη γενικοτερη φιλοσοφια της αυτοκτονικοτητας, εχει νοημα μια τετοια συζητηση, δεν αναφερεται ομως σε αυτο ουτε ο θεματοθετης ουτε τα περισσοτερα νηματα που ανοιγονται. Σιγουρα δεν βοηθανε κανενα ατομο με αυτοκτονικο ιδεασμο, και οχι ηρεμη σκεψη για την αυτοκτονια, τετοιες αναφορες σε "εξερευνητες" και "γενναιους" της αυτοχειριας (οπως ειναι τρομερα βλαπτικο και αναληθες να μιλα κανεις για δειλια στα ιδια πλαισια)