Originally Posted by
TYR
Συγγενικό μου πρόσωπο έχει, περίπου, δύο χρόνια, οπότε και διαγνώστηκε ότι πάσχει από Σχιζότυπη Διαταραχή,Άγχος, και Κατάθλιψη.
Μέχρι να ξεκινήσει να πηγαίνει σε γιατρό-ψυχολόγο ήταν εύθυμος στην παρέα, χαιρούσανε να βγαίνεις μαζί του, είχε κανα-δυο ενδιαφέροντα,
γνώριζε καμιά κοπελίτσα, έδειχνε εν γένει νορμάλ, χωρίς να εκδηλώνει περίεργες σκέψεις ή συμπεριφορές προς εμάς.
Από τότε που άρχισε την αγωγή, χρόνο με τον χρόνο, γίνεται ολοένα και σαν "ζόμπι".
Υπόψη: Τον πήγαν οι γονείς με το ζόρι, όχι υπό την έννοια της φυσικής βίας, αλλά, την ευρύτερη.
Σας φαίνεται φυσιολογικό όλο αυτό;